Włoska Czarna Madonna
My mamy obraz Czarnej Madonny na Jasnej Górze, a Włosi jej figurę w sanktuarium Oropa. Położone jest ono w Alpach na wysokości 1200 metrów.
Sanktuarium tworzą kościół Czarnej Madonny, czyli bazylika starożytna zbudowana na bazie dawnej świątyni, Droga krzyżowa z 19 kapliczkami i nowa bazylika
Św. Euzebiusz i Maryja
Figurka z Oropa przedstawia Maryję ofiarowującą Jezusa w świątyni i ma 1,32 m wysokości. Madonna nosi niebieski płaszcz, a sukienka i włosy są w kolorze złota. Matka Syna Bożego trzyma w prawej ręce złote jabłko i krzyż, zaś Jezus gołębicę. Na pewno niektórych zaskakuje fakt, że mały Jezus ma twarz dorosłego człowieka. Ciemny kolor twarzy, mała ekspresyjność, udrapowanie szat i inne detale, zdradzają orientalne pochodzenie rzeźby. Jedni twierdzą, że figurkę przewiózł w to miejsce św. Euzebiusz, pierwszy biskup Vercelli. Inni dowodzą, że Madonna z drewna sosnowego wyrzeźbiona została przez anonimowego rzeźbiarza z Val d’Aosta w XIII wieku. Figura została ukoronowana.
Teraz w sanktuarium wiszą tablice upamiętniające cuda za wstawiennictwem Maryi. Pierwsza z tablic opowiada historię Giovanniego Peron, któremu Matka Boża w momencie koronacji 25 sierpnia 1720 roku przywróciła język, ucięty przez Turków. Podobnego cudu doświadczył w 1661 roku Giovanni Sa z Chamberry, okaleczony przez zbójców. Z kolejnej tablicy można dowiedzieć się, co działo się w 1672 roku. Dzięki wstawiennictwu Maryi został uzdrowiony sparaliżowany przez 18 lat Giacomo Vallet z Champorcher. Świadectwem wielu innych łask i uzdrowień są również wota i malowidła wypełniające krużganek jednego z dziedzińców w sanktuarium.
Starożytna bazylika
Początki sanktuarium sięgają najprawdopodobniej IV wieku i według tradycji jest to dzieło wspomnianego już św. Euzebiusza, który znany jest ze zwalczania herezji Ariusza, a diecezja Vercelli czci go jako męczennika. Wracając do Oropa, pierwsze dokumenty mówiące o tym miejscu pochodzą z początku XIII wieku. Sercem sanktuarium jest bazylika zaprojektowana przez wybitnych architektów i zbudowana w XVII wieku na miejscu średniowiecznego kościoła. W jej wnętrzu można podziwiać piękne freski namalowane przez nieznanego malarza, który został nazwany Mistrzem z Oropy. Przedstawiają one Matkę Bożą i świętych, którzy byli czczeni w tamtych czasach.
Natomiast Sacro Monte i jej 19 kapliczek poświęconych zostało wydarzeniom z życia Maryi Panny i chrześcijan. Powstały z inicjatywy kapucynów, a ich budowa zajęła ponad 100 lat. Wśród artystów, którzy w tym uczestniczyli znaleźli się: Giovanni d’Enrico, bracia Auregio, Giovanni Galliari di Ardono Micca i syn Bernardino - malarz i scenograf z pierwszej polowy XVIII wieku.
Natomiast nowa bazylika, czyli Basilica Superiore, została wybudowana, by pomieścić przybywające tu tłumy pielgrzymów z całego świata. W końcu XVIII wieku pojawił się projekt budowy autorstwa Ignazio Amedeo Galletti (1726-1791), ale pierwszy kamień położono dopiero w 1885 roku. Później budowa została wstrzymana na czas wojen światowych i ukończona dopiero w 1960 roku. Elewacja świątyni została zaprojektowana przez Francesco Conti. W bazylice znajduje się kolekcja szopek z całego świata, w tym także i z naszego kraju.
Monumentalny cmentarz
Sanktuarium posiada monumentalny cmentarz położony w górach, na wysokości ponad tysiąc metrów. Przygotowano go w 1877 roku według projektu Ernesto Camusso i następnie rozbudowano w latach 1888, 1934 i 1967. Tu spoczywają: Statesman Quintino Sella, biskupi, w tym abp Giovanni Pietro Losana z diecezji Biella, politycy, artyści i mieszkańcy miejscowości. Można tu zaobserwować rozwój włoskiej rzeźby ostatnich stu trzydziestu lat. Źródłem zainteresowania wielu są epigrafy, czyli napisy umieszczone na pomnikach, nagrobkach lub rzeźbach. Bogate w treści są szczególnie te pochodzące z XIX wieku i z początku XX wieku. „Opowiadają” odwiedzającym cmentarz historie czasem dramatyczne, jak o tych, którzy polegli w górach lub zginęli w walce.
Skarby Oropa
Będąc w Oropa można zwiedzić Muzeum Skarbów, Apartament Królewski, Bibliotekę, a od maja do września również Ogród Botaniczny. Przechowywane są tu dokumenty pochodzące od XVI do XX wieku. W tym miejscu znajduje się wiele starych map, ponad 30 tysięcy zdjęć oraz filmów ukazujących życie miejscowości i sanktuarium. Powstała w XVII wieku biblioteka w swoich zbiorach posiada m.in. Biblię wydrukowaną w Norymberdze w 1657 roku. Dzięki darowiźnie Cavaliera Gaspara Galieani d’Agliano w XIX wieku biblioteka wzbogaciła się o ponad 5000 książek m.in. o dzieło „De architectura” Witruwiusza wydane w XVI wieku. Obecnie biblioteka posiada około 15.000 woluminów.
Tekst Renata Jurowicz
Komentarze
Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!