U Maryi w Tursku

Piękna sylwetka białej świątyni na tle błękitnego nieba i urzekających jesiennymi barwami drzew to obraz witający licznie zgromadzonych 2 października członków Akcji Katolickiej w Tursku. Przybywamy do Matki Bożej Łaskawej, by na modlitwie, formacji i przyjacielskim spotkaniu przy stole zyskać zapał do pełnienia powierzonej nam w Kościele misji.

Kustoszowi sanktuarium księdzu kanonikowi Pawłowi Kubiakowi i miejscowemu Parafialnemu Oddziałowi Akcji Katolickiej wdzięczni jesteśmy za życzliwość i organizacyjny trud. Bóg zapłać!

Historię tego miejsca rozpoczyna niezwykła, 8-kilometrowa wędrówka obrazu, wyniesionego w celu wysuszenia, z wiejskiej chaty Jana Biadały, mieszkańca Lenartowic. Zdarzyło się to w wigilię Zielonych Świąt
9 czerwca 1764 roku. Dalsze dzieje odnotowują liczne łaski wypraszane przez modlitwy wznoszone przed wizerunkiem Maryi. Od ponad 200 lat mieści się on w głównym ołtarzu świątyni wzniesionej w tym, wybranym przez Maryję, miejscu.

Naszemu diecezjalnemu asystentowi kościelnemu ks. prałatowi Henrykowi Orszulakowi zawdzięczamy obecność znakomitego gościa o. Ludwika Kaszowskiego, którego katecheza wygłoszona podczas Mszy Świętej poruszyła serca, a we mnie zrodziła chęć podzielenia się osobistymi refleksjami wypływającymi z jej treści. Temat konferencji: „Problemy współczesnego świata i Kościoła”, splótł się z fragmentem Ewangelii przeznaczonym na 27. niedzielę zwykłą (Mt 21, 33-43). Przypowieść o winnicy kreśli obraz świata, który został przez Pana i Stwórcę oddany w „dzierżawę” człowiekowi i bezprawnie przez niego zawłaszczony. W swych grabieżczych planach uzurpator stara się wyeliminować wszystko, co stoi na przeszkodzie, łącznie z Synem Właściciela. Trwa w dziejach podwójny dramat: człowieka, który wewnętrznie czuje, że bez Boga nie spełni należycie swej roli, a mimo to sprzeciwia się Mu. I Boga zakochanego w człowieku, cierpiącego z powodu jego niewierności, nie wymuszającego jednak przyjęcia swego planu zbawienia. W odróżnieniu od człowieka Bóg pozostaje wierny. Czy jednak ponownie Bóg odda się w ręce ziemskich parlamentów, trybunałów? Czy powtórzy się widowisko ukrzyżowania Boga? Chrystus jest dziś krzyżowany w swoich braciach, a chrześcijaństwo ograniczane na wszelkie możliwe sposoby. Mimo to nie zmniejsza się liczba wyznawców Chrystusa. Zmieniają się tylko centra. Z Europy przenoszą się do Afryki i innych zakątków ziemi.

Wciąż podejmowane próby budowania świata bez Boga sprawiają, że staje się on światem nieludzkim. Nieodmiennie u ich podstaw leżą dwie pobudki: egoizm i pycha. Współczesny człowiek jest przekonany, że .postęp nauki i techniki pozwoli w pełni wyeliminować wszystkie jego problemy. Tymczasem wiele sytuacji wymyka mu się z rąk. Bezradność wobec klęsk żywiołowych, wielu zjawisk społecznych, destabilizuje myślenie. Niepewność przyszłości wywołuje poczucie zagrożenia. Najważniejszy dar Boga – życie - jest lekceważone, a wolność źle wykorzystywana.. Rozwój systemów informatycznych daje szeroki dostęp do wiedzy, jest ona jednak powierzchowna. Niewiele jest zachęt do jej zgłębiania. To kolejne źródło lęku: niepewność własnych racji, zagubienie w informatycznym tłoku. A przy tym ogrom informacji rodzi obojętność.

Dążenie do globalizacji idzie w parze z narzucaniem unifikacji życia, ujednolicenia wszystkiego. Nie jest to zgodne z zamysłem Boga, który stworzył świat w różnorodności. Rosnąca biurokracja zdaje się kreślić wizję ziemi poddanej w całości jednemu rządowi, kierowanej jednym stanowionym prawem, nie uwzględniającym prawa Bożego.

Powszechne zagubienie przerywa na szczęście głos Proroka wołającego: „Nie lękajcie się! Panem historii jest Bóg! On nie po to stworzył świat, by pozwolić na jego zgubę!” Błogosławiony Jan Paweł II, który życie swoje rozumiał jako służbę ludzkości, nadal wytycza pewny szlak. Nadal przekonuje: „Zło nie ma ostatniego słowa w ludzkich dziejach”. 

Dla nas podstawowym zadaniem w podążaniu za Wielkim Papieżem jest obrona najważniejszych Bożych darów: życia i wolności, przy docenieniu wartości tradycji i kultury. Tutaj zawieść nie możemy.

 Elżbieta Kałuża - Maniewska