Tadeusz Kościelniak (1910 – 1996) - człowiek, chrześcijanin, artysta cz. III

Memoria eius semper Calissiae maneat et revocetur! 
Tadeusz Kościelniak (1910 – 1996) - człowiek, chrześcijanin, artysta cz. III 

Temat niniejszego artykułu – trzeciej części cyklu poświęconego życiu i twórczości Tadeusza Kościelniaka – wbrew wcześniejszym planom stał się dość oczywisty.
28 kwietnia w Sieradzu zmarł po długiej chorobie ostatni z rodzeństwa Kościelniaków, najmłodszy brat znanych w Kaliszu artystów plastyków – Stanisław Kościelniak. Miał 97 lat. Msza Święta pogrzebowa została odprawiona 6 maja o godz. 12 w sanktuarium Miłosierdzia Bożego przy ul. Asnyka, doczesne szczątki zmarłego złożono na Cmentarzu Miejskim przy Rogatce.

Jest to smutna, ale zrozumiała okazja, by nieco przypomnieć o rodzinnych związkach i koligacjach Kościelniaków. Wiele informacji o przodkach żyjących w wieku XVIII i w I połowie wieku XIX można znaleźć w aktach metrykalnych szczęśliwie zachowanych i przechowywanych w Archiwum Diecezjalnym we Włocławku (Kalisz długie lata należał do diecezji włocławskiej). Późniejsze wydarzenia i osoby zachowały się również w ustnie przekazywanej tradycji rodzinnej. Oto pochodzący z parafii Pamięcin Tadeusz Kościelniak, senior (1883-1941), syn Jana Nepomucena Kościelniaka (1849-1917) i Józefy z d. Kościelak, zawarł związek małżeński w swej rodzinnej parafii w roku 1909 z urodzoną w Jastrzębnikach Agnieszką Siarkiewicz (1888-1959), córką Konstantego Siarkiewicza (1835-1895) i Agnieszki z d. Stasiak. Dzieci z tego małżeństwa rodziły się już w Kaliszu: pierworodny syn Tadeusz (11 lipca 1910 - 14 stycznia 1996) przyszedł na świat, jak sam wspominał, w kamienicy przy ul. Podgórze 3 (wówczas parafia św. Mikołaja), następnym synem był Mieczysław (1912-1993), dalej Józef (1914-1981), Władysław (1916-2015), pierwsza i jedyna córka Jolanta (1919-2014), zniszczony gruźlicą wskutek wywiezienia podczas wojny na roboty do Niemiec Jerzy (1922-1952), wreszcie Jan (1924-2008) oraz Stanisław (1926-2023). Zarówno rodzice, jak i szóstka spośród rodzeństwa pochowani są na Cmentarzu Miejskim w Kaliszu, dwóch tylko braci spoczywa poza Kaliszem: Mieczysław na cmentarzu w Ustce, Jan w Brwinowie pod Warszawą.

Przed wojną Kościelniakowie mieszkali jeszcze – poza ul. Podgórze – przy ulicach Dobrzeckiej i Asnyka. Później ich drogi rozeszły się w różne strony. Tadeusz w marcu 1943 roku ożenił się w kościele św. Gotarda z poznaną kilka lat wcześniej Jadwigą Nieczuja-Urbańską (1912-1991), córką kaliskiego lekarza Kazimierza Nieczuja-Urbańskiego i Aleksandry z domu Domorackiej. Zamieszkali przy ul. Czaszkowskiej 5. Później, w 1959 roku, cała ośmioosobowa już rodzina (dwoje dzieci zmarło w dzieciństwie) przeprowadziła się na III piętro kamienicy przy Górnośląskiej 10 a. Artysta miał tam również na piątym piętrze malarską pracownię, w której tworzył niemal do końca swego życia.

Ks. Jakub Korczak (bsma@wp.pl)

Przypominamy i zachęcamy Kaliszan do przysyłania na adres redakcji lub do autora niniejszego artykułu (czyli wnuka artysty) ewentualnych wspomnień i/lub informacji dotyczących Tadeusza Kościelniaka. W pierwszym tekście wkradł się błąd: powinno być „przy ul. Czaszkowskiej 6” zamiast błędnego Czaszkowskiej 5.