Św. Józef wobec kryzysu przekazywania wiary w rodzinie

Św. Józef wobec kryzysu przekazywania wiary w rodzinie

Do przedstawicieli Polskiego Studium Józefologicznego obecnych w Meksyku w czasie XIII Międzynarodowego Kongresu Józefologicznego dołączył za pośrednictwem platformy internetowej ks. Ignacy Soler z Opus Dei. Jego wykład wygłoszony w języku hiszpańskim nosił tytuł „Ewangelizacja w rodzinie. Przekazywanie wiary dzieciom przez rodziców w świetle Patris Corde – szczególna misja ojca”.

Tytuł wykładu ks. Ignacego Solara w języku hisszpańskim brzmiał: La evangelización en la familia. La transmisión de la fe a los hijos por parte de los padres a la luz de la Patris Corde – la especial misión del padre. Z pewnością osoba ks. Solera jest znana wielu z naszych czytelników, ponieważ kapłan Opus Dei od wielu lat zaangażowany jest w prace Polskiego Studium Józefologicznego. Niemniej jednak dla tych, dla których ks. Ignacy pozostaje nieznany winniśmy kilka zdań wprowadzenia. Informacje na temat ks. Ignacego możemy znaleźć na wielu stronach internetowych. Dowiadujemy się z nich, że członek prałatury personalnej Opus Dei jest z pochodzenia Hiszpanem. Zanim rozpoczął zwieńczone tytułem doktora studia teologiczne na Uniwersytecie Nawarry w Pampelunie sfinalizował studia matematyczne. Od roku 1994 ks. Ignacy Soler mieszka w Polsce i posługuje w różnych dziełach prowadzonych przez Opus Dei w naszej ojczyźnie. Od kilkunastu lat jest także zaangażowany w rozwój teologii o św. Józefie.
Kapłan Opus Dei swoje wystąpienie rozpoczął od spostrzeżenia, iż zgodnie ze słowami Soboru Watykańskiego II, musimy patrzeć na znaki czasu, aby pogłębianie przez tajemnice naszej wiary prowadziło nas wszystkich do lepszego poznania tego, co Pan chce nam powiedzieć w pierwszych dziesięcioleciach trzeciego tysiąclecia. Niektóre z tych znaków, zdaniem ks. Ignacego są nadal bardzo żywe. Na przykład odpowiedź wiary na pytania wynikające z pandemii koronawirusa, nowy porządek świata wraz ze zbrojną agresją Rosji na Ukrainę w lutym 2022 roku. Wyzwanie nowych technologii cyfrowych i rewolucja społeczna telefonu komórkowego, smartfona. Wśród tych i wielu innych znaków, hiszpański duchowny zwraca uwagę na znak, który wydaje mi się coraz bardziej rozprzestrzeniać we wszystkich krajach świata, zwłaszcza wśród tak zwanej cywilizacji zachodniej. Ma na myśli rozszerzenie ateizmu praktycznego, czyli sposobu życia tak, jakby Boga nie było i rozmnożenie liczby tych wierzących, dla których wiara w Boga nie ma wpływu na ich życie zawodowe, społeczne czy rodzinne. Jest faktem oczywistym, że liczba żyjących bez Boga wzrasta coraz bardziej, w sposób szczególny zjawisko to jest zauważalne wśród ludzi młodych, czyli w przedziale od 15 do 25 lat.
Na wstępie ks. Ignacy wskazał, co uważa za fundamentalną tezę swojej prelekcji. Według niego utrata wiary chrześcijańskiej lub niewiara młodych ludzi ma główną przyczynę w osłabieniu wiary rodziców, ich nieczęstym praktykowaniu, słabości w sposobach jej przekazywania wiary przez rodziców. Kapłan Opus Dei podkreśla szczególnie rolę ojca w przekazywaniu wiary w rodzinie oraz pierwszorzędną i naturalną odpowiedzialność, jaka spoczywa na nim w kształtowaniu w wierze (w naszym przypadku w wierze chrześcijańskiej) swoich dzieci. Zdaniem hiszpańskiego duchownego rola św. Józefa jawi się jako wzór, przykład i odniesienie dla każdego ojca, który chce przekazać swoim dzieciom wiarę chrześcijańską i życzy im owocnego korzystania z wolności. Kiedy dzieci osiągną wiek rozeznania i dojrzałości – czyli około 18 roku życia – dobrze i wygodnie jest, aby same w sposób wolny i zdecydowany wybrały praktykowanie wiary chrześcijańskiej. Innymi słowy młody człowiek wychowany w wierze chrześcijańskiej od dzieciństwa musi dokonać przejścia od wiary przeżywanej w tradycji rodzinnej, społecznej czy narodowej do wiary przyjętej osobiście, mającej decydujący wpływ na rodzinę, społeczeństwo i całą wspólnotę oraz życie obywatelskie.
Kapłan Opus Dei podkreśla, że Józef w misji swojego ojcostwa jest solidnym fundamentem, na którym opiera się rodzina z Nazaretu. Wychowanie, kształtowanie polega na dostarczeniu dziecku środków, aby mogło ono realizować swoje powołanie, swój projekt życiowy. Wszystkie wydarzenia z życia Świętej Rodziny pokazują, że Józef „został powołany przez Boga, aby bezpośrednio służyć osobie i misji Jezusa poprzez sprawowanie ojcostwa. W ten sposób współpracuje w pełni czasów z wielką tajemnicą odkupienia i jest naprawdę «sługą zbawienia»”.
Wystąpienie ks. Ignacego Solera charakteryzowało się sporą ilością tzw. życiowych przykładów dotyczących m.in. kryzysu przekazu wiary pomiędzy rodzicami a dziećmi. Oto jeden z nich: „Pamiętam rozmowę z ojcem wielodzietnej rodziny, biznesmenem o dobrej sytuacji zawodowej, społecznej i ekonomicznej. Człowiek o głębokich przekonaniach religijnych, praktykujący, o silnym i zdecydowanym charakterze opowiedział mi, jak cała jego rodzina wybierała się na niedzielną Mszę Świętą wsiadając do jego wielkiego vanu. Jeden z maluchów, ośmioletni, mówi do ojca: - Tato, nie chcę iść na Mszę. Ojciec spojrzał na niego z góry na dół i skarcił go ostro: - Ale co ty mówisz!? Ani słowa, tutaj wszyscy idziemy na Mszę zgodnie z poleceniem. Natychmiast wsiadaj do samochodu! Siedząc w samochodzie dziecko powiedziało do ojca: - Wiesz tato, jestem praktykującym niewierzącym. Ojciec nie wiedział, co powiedzieć i zapytał mnie, co powinien zrobić”. Hiszpański duchowny zauważa, że niestety tak dramatycznych rozmów w rodzinach, które uchodzą za chrześcijańskie i przykładne jest coraz więcej.
Członek prałatury Opus Dei zaproponował kilka konkretnych wskazówek, dzięki którym wiara może być przekazywana w rodzinie skuteczniej. Duchowny podkreślił znaczenie znaków religijnych w domu: krucyfiksów, wizerunków Matki Boskiej w pokojach, figur niektórych świętych. Zachęcał do nabywania Biblii z ilustracjami dla dzieci, a także innych książek religijnych o żywotach świętych. Znaczenie mają także pielgrzymki do sanktuariów maryjnych lub świętych, a także wycieczki rodzinne z wyraźnym akcentem religijnym i kulturowym, ponieważ religijne dziedzictwo artystyczne wielu krajów tradycji chrześcijańskiej jest imponujące. Nieocenione jest odmawianie razem Różańca. Ponadto ks. Ignacy zachęcał do udziału w życiu parafialnym i aktywności w dobrych i wartościowych organizacjach np. w harcerstwie.
Prezentacja ks. Ignacego Solera wzbogacona została o wiele wykresów, które potwierdzały jego tezy, stając się swoistym argumentem socjologicznym. Wykład ten świadczył o tym, jak uważnym obserwatorem życia rodzinnego i społecznego jest duchowny Opus Dei. ■

Ks. Jakub Bogacki