Służyć Bogu, Kościołowi, Ojczyźnie i chrześcijańskiej Europie

Służyć  Bogu, Kościołowi, Ojczyźnie i chrześcijańskiej Europie

Skauting, który stworzył angielski generał Robert Baden-Powell - liczy sobie już ponad sto lat i nadal jest atrakcyjnym ruchem dla dzieci i młodzieży. Znawcy przedmiotu mówią nawet, że jest to nawet jedna z ciekawszych (a przy tym jedna z lepszych) metod wychowawczych!

Tajemnicą tej metodyki jest wychowanie młodych przez młodych. Pierwszy skaut wykorzystał to wszystko, co może zafascynować młodego człowieka. Fenomen stosowanych przez skauting środków prowadzi do samowychowania - chęci kształtowania swojego charakteru (a przy tym ciągle jawi się jako zabawa, rywalizacja, ćwiczenie). Niesamowicie ważne jest w skautingu obcowanie z przyrodą, ale i religijność. Sam Bi-Pi powiedział, że jeśli skauting miałby być bez Boga, to lepiej, żeby go w ogóle nie było.
Z aprobatą Naczelnego Skauta, francuski jezuita o. Jakub Sevin dał podstawy dla skautingu katolickiego. W jednej ze swoich prac, tak zwracał się do wychowawców: ,,Jeśli będziecie rozwijać tylko ciało, stworzycie wspaniałe zwierzę, jest to hodowanie, a nie wychowanie. Jeżeli będziecie pracować tylko nad rozwojem umysłu, możecie urobić umysł wypaczony lub niebezpieczny; jeżeli zechcecie zwracać się tylko do duszy, chłopcy będą zawsze uciekali od Was. Wychowanie oparte na prawdziwie zasadach naukowych powinno więc zwracać się jednocześnie do duszy, umysłu i ciała”. O. Sevin podkreślał nieustannie, że skautem jest się tylko po to, by w dorosłym życiu stać się zwyczajnie dobrym chrześcijaninem.
Ojciec Święty Jan Paweł II w Liście Apostolskim do Międzynarodowej Katolickiej Konferencji Skautingu w 1998 r. tak pisał: „Spotkanie metody skautowej z intuicjami Ojca Sevin SJ, pozwoliło na wypracowanie pedagogiki opartej na wartościach ewangelicznych, gdzie każdy młody człowiek jest inspirowany do pełnego rozkwitu i rozwoju swojej osobowości, wydając owoce talentów, które nosi w sobie. Prawo skautowe, skłaniając młodych do podążania drogą cnót, zaprasza ich do postawy prawości moralnej i ducha ascezy i w ten sposób kieruje ku Bogu oraz wzywa do służenia swoim braciom; przywiązując się do czynienia dobra, stają się mężczyznami i kobietami zdolnymi wziąć odpowiedzialność w Kościele i społeczeństwie”.
Gen. Baden-Powell określał skauting mianem „wielkiej Gry o piękne życie”. Najzwięźlejszym sformułowaniem myśli przewodnich harcerstwa jest Prawo, które na wzór  kodeksu rycerskiego formuje postawę dzieci i młodzieży, ucząc ich lojalności, uczciwości, karności, oddania, panowanie nad sobą, czystości, służby bliźnim, gospodarności.
Ujmując rzecz organizacyjnie u Skautów Europy, istnieją trzy gałęzie wiekowe. Gałąź wilcząt obejmuje dzieci w wieku od 8 do 12 lat. Pomaga wyjść z dziecięcego egoizmu i przygotować do harcerstwa. Gałąź harcerek i harcerzy (w wieku 12- 16 lat): ten przedział wiekowy jest decydujący w wychowaniu młodego człowieka. Gałąź wędrowników i przewodniczek (powyżej 17 lat): ma za zadanie przeniesienie ideału harcerskiego w dorosłe życie. Z racji odmienności psycho-fizycznych obu płci skauting katolicki pracuje w oparciu o nurt męski i żeński. Nie jest to „sztuczna” izolacja (jak by to chcieli pewnie nazwać obrońcy koedukacji), ale po prostu dostosowanie środków wychowawczych do zróżnicowanych zainteresowań dziewcząt i chłopców, tempa dojrzewania osobowościowego, wrażliwości uczuciowej itd.
Podczas gdy dla chłopców najważniejszym przyczynkiem do działania jest potrzeba wyczynu, pokonywania różnych przeszkód, to dla dziewcząt wszelka motywacja obraca się wokół zachwytu, kontemplacji i radości spotkania 
Skauting jest domeną młodych szefów: drużynowych (18-23 lata) i zastępowych (14-16 lat), natomiast dorośli w skautingu pomagają drużynowym (szczepowi, hufcowi, komendanci chorągwi, namiestnicy i naczelnicy, duszpasterze).
Harcerstwo z całym zasobem form i działań dążących do ukształtowania młodego człowieka służy pomocą rodzinie w wypełnianiu jej podstawowych obowiązków (pierwszymi i najważniejszymi wychowawcami są bowiem zawsze rodzice).

opr. Julianna Wójcik, zastępowa