Sanktuaria świata - Siena

Tu jest Obecność

Włoska Siena kojarzona jest oczywiście z Katarzyną, świętą ogłoszoną Doktorem Kościoła, bo tak wiele wniosła do teologii. Jednak niewielu wie, że w tym mieście można stanąć twarzą w twarz z cudem eucharystycznym trwającym nieprzerwanie już od prawie trzystu lat.

Idąc ulicami Sieny trafiamy do sanktuarium, gdzie czci się Najświętszy Sakrament konsekrowany dokładnie 14 sierpnia 1730 roku. Zachowanych wbrew wszelkim prawom fizyki Hostii jest dwieście dwadzieścia trzy. Nie ulegają nawet najmniejszemu rozkładowi. Przez ten znak Jezus przypomina nam, że pozostał z nami w Najświętszym Sakramencie, żywy i prawdziwy.

348 całych i 6 połówek

Historia niezwykłych Hostii rozpoczęła się wieczorem 14 sierpnia 1730 roku w wigilię Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny. Jak zwykle sieneńczycy zgromadzili się w katedrze na Nieszporach. Inne kościoły w mieście były w tym czasie zamknięte. I właśnie wtedy złodzieje włamali się do bazyliki św. Franciszka i z tabernakulum ukradli srebrną puszkę wypełnioną konsekrowanymi Hostiami. Franciszkanie zauważyli to dopiero rano i natychmiast rozpoczęto śledztwo. Następnego dnia jeden z mieszkańców znalazł pokrywę skradzionej puszki z Hostiami. Dwa dni później kleryk Paolo Schiavi uczestnicząc we Mszy św. w sanktuarium Matki Bożej w Provenzano zauważył, że w znajdującej się tam skarbonie pełno jest białych Hostii. Po Mszy św. powiedział o tym zaskakującym fakcie proboszczowi don Bozzegoli. W skarbonie znaleziono 351 Hostii, które były pobrudzone i pokryte pajęczyną. Rozpoznano w nich Hostie skradzione z bazyliki św. Franciszka, było ich dokładnie 348 całych i 6 połówek. 

Następnego dnia ks. abp Zondadari w procesji przeniósł odnalezione Hostie z powrotem do bazyliki
św. Franciszka. Wiadomość o ich odnalezieniu poruszyła mieszkańców okolicznych wsi i miasteczek. Tłumnie przyjeżdżali do Sieny, by adorować Najświętszy Sakrament. Chcieli wynagrodzić Jezusowi pod postacią Chleba świętokradzką kradzież. Ponad 100 odnalezionych Hostii rozdzielono podczas Komunii Świętej. Resztę pozostawiono i kiedy mijały miesiące, lata franciszkanie ze zdumieniem zauważyli, że Hostie nie zmieniają się. W 1780 roku o. Carlo Vipera, generał franciszkanów w swoim dekrecie napisał: „Fakt zachowania się świętych Hostii w absolutnej świeżości przez 50 lat, uznaliśmy za prawdziwy cud”.

Wiara i nauka

Dziewięć lat później ks. abp Tiberio Borghese po obejrzeniu Hostii w sprawozdaniu napisał: „Zarówno ja sam, jak i towarzyszące mi osoby, z pomocą lupy skrupulatnie oglądaliśmy Hostie, które zostały rozłożone na dwóch patenach. Stwierdziliśmy ich niezwykłą świeżość i nienaruszony charakter”. Arcybiskup postanowił zostawić na 10 lat niekonsekrowane hostie w opieczętowanej puszce. Kiedy ją otwarto okazało się, że pozostał z nich tylko ciemnożółty proszek, a konsekrowane Hostie nadal się nie zmieniały.

W 1914 roku na polecenie papieża Piusa X Hostie badali naukowcy i profesorowie ze Sieny i Pizy. Stwierdzili, że zostały wykonane z pszenicznej mąki i zachowane w doskonałym stanie, chociaż były wystawione na działanie powietrza i różnych mikroorganizmów. Głównym ekspertem przeprowadzającym badania był chemik prof. Siro Grimaldi, który po badaniach napisał: „Doskonale zachowane święte cząstki niesfermentowanego chleba są zjawiskiem wyjątkowym, które obala naturalne prawo zachowania materii organicznej. Ten fakt jest unikatem w annałach nauki”. Do dzisiaj nie udało się znaleźć naukowego wytłumaczenia tego fenomenu. 

W 1950 r. wykonano nowe ostensorium na Hostie. Niestety w nocy z 5 na 6 sierpnia 1951 r. złodzieje skradli je, a Najświętszy Sakrament rozsypali w tabernakulum. Powiadomiony o kradzieży Arcybiskup policzył Hostie, były wszystkie - 223 całe i dwie połówki. 

Obecnie 17 dnia każdego miesiąca cudowne Hostie są wystawiane, by pielgrzymi mogli je adorować, a w uroczystość Bożego Ciała niesione są w procesji ulicami Sieny. Modlą się przy nich tysiące wiernych. Do Sieny pielgrzymowali św. Jan Bosko, św. Pius X, bł. Benedykt XV, Pius XI, Pius XII, bł. Jan XXIII, Paweł VI i Jan Paweł II, który 14 września 1980 roku po adoracji Jezusa powiedział „Tu jest Obecność”.

Renata Jurowicz