Sanktuaria świata - Beauraing

Jedno z nich, czyli 89-letnia dziś Gilberte Degeimbre, żyje i uczestniczyła w jubileuszowych uroczystościach, którym przewodniczył ks. abp. André-Josepha Léonarda z Brukseli. Gilberte nadal opowiada o spotkaniu z Matką Bożą. Według niej najważniejszym przesłaniem z Beauraing jest wezwanie do „uczynienia z każdej chwili swego życia nieustannej modlitwy”.

Biała Panienka

Beauraing znajduje się w prowincji Namur, tuż przy granicy z Francją. Maryja ukazywała się tam od 29 listopada 1932 roku do 3 stycznia 1933 roku. Widziało ją pięcioro dzieci: Fernande Voisin (15 lat), jej siostra Gilberte (13 lat) i brat Albert (11 lat), a także Andree Degeimbre (14 lat) i jej siostra Gilberte (9 lat).

Po raz pierwszy zobaczyli Maryję w czwórkę, kiedy szli pod akademię prowadzoną przez Siostry od Doktryny Chrześcijańskiej, aby odebrać Gilberte ze szkoły. Aby dojść do bramy musieli przejść obok groty Matki Bożej z Lourdes na klasztornym dziedzińcu, tuż pod wiaduktem. Kiedy dzwonili do bramy Albert, który patrzył na wiadukt zawołał: „Nad mostem idzie Panienka, cała w bieli!”. Dziewczynki przyzwyczajone do jego żartów nie odwracały się. Jednak w końcu zaciekawione popatrzyły. I ku ich zaskoczeniu nad wiaduktem i grotą z Lourdes w powietrzu szła świetlista postać. Póxniej jedna z widzących opisała jej wygląd: „Najświętsza Panienka była cała na biało; błękitny refleks zaczynający się na lewym ramieniu sięgał aż po skraj sukni. Widać było obłoczek znajdujący się w miejscu stóp, welon i złociste smugi światła, niebieskie oczy i złote serce w otoczeniu promieni zarysowujące się na piersi, kiedy na pożegnanie otwierała ramiona”. Wychodząca naprzeciw dzieci Gilberte nie widziała Panienki. Potem 1 grudnia, kiedy Matka Boża ukazała się na ścieżce wiodącej od furty do bramy klasztoru już cała piątka widziała młodą kobietę, która podniosła wzrok i ręce do nieba i zniknęła.

Nieustannie się módlcie

W czasie objawień widać było serce Maryi, którego barwa przypominała złoto. Stąd nazwano ją „Maryją ze złotym sercem”. Matka Boża mówiła dzieciom m.in. „Nieustannie się módlcie”, „Nawrócę grzeszników”, „Jestem Niepokalaną Dziewicą”, „Jestem Matką Bożą, Królową nieba” i „Niech przybywają tu pielgrzymki”. 

Od tego momentu wioska Beauraing stała się ośrodkiem pielgrzymkowym, do którego co roku przybywa od 250 do 300 tys. wiernych. Wielu prosi Matkę Bożą o łaskę zdrowia. W 1933 roku Pauline Dereppe chora na chorobę kości została cudownie uzdrowiona. Wierzyła, że to dzięki modlitwie w Beauraing. W czerwcu tego samego roku Maria Van Laer odwiedziła miejsce objawień i zniknęły u niej objawy gruźlicy i deformacja ciała. 

W 1943 r. ks. bp André-Marie Charue z Namur wydał dekret zatwierdzający kult Matki Bożej z Beauraing, a cztery lata później rozpoczęto budowę sanktuarium. Potem w 1949 r. ks. bp Charue uznał nadprzyrodzony charakter objawień. W 1968 r. został oddany do użytku górny kościół (obecnie bazylika) wraz z wielką kryptą. Do sanktuarium można trafić 19 drogami pątniczymi. Najwięcej pielgrzymów przybywa tutaj 15, 21 i 22 sierpnia. W sanktuarium organizowane są dni modlitewne i rekolekcje, gromadzą się grupy chorych i rodziny ze wspólnoty Emmanuel. Zdarzają się również cudowne uzdrowienia za wstawiennictwem Matki Bożej.

ReJ