Posługa ojcostwa Józefa

Posługa ojcostwa Józefa

Pan Bóg powołał św. Józefa do wypełnienia ważnej misji bycia ziemskim ojcem dla jednorodzonego Syna Bożego. Dzięki doskonałej współpracy z łaską Bożą skromny Cieśla z Nazaretu wykonał swoje zadanie wzorowo. O ojcostwie św. Józefa z perspektywy listu apostolskiego papieża Franciszka Patris corde w czasie XIII Międzynarodowego Kongresu Józefologicznego w Meksyku mówił o. Guido Miglietta z Rzymu.

Pochodzący z Włoch o. Guido Miglietta z Movimento Giuseppino należy do absolutnej elity józefologów. Gruntownie wykształcony dogmatycznie i biblijnie, znający kilka języków obcych
o. Guido zapewnia solidną kontynuację tradycji o. Tarcisio Stramare, z którym się przyjaźnił. Mam wielkie szczęście znać osobiście tego sympatycznego józefitę. Przyznam, że swoją wiedzę na temat historii światowej józefologii oraz działalności o. Tarcisio Stamare czerpię bezpośrednio od o. Guido. Pragnę zauważyć, że śledzący na bieżąco nasze diecezjalne media mogli poznać włoskiego duchownego przy okazji Międzynarodowej Konferencji Naukowej o św. Józefie Patris corde, która odbyła się w Kaliszu w czerwcu 2021 roku. W czasie tego sympozjum o. Guido Miglietta wygłosił dwa przemówienia.

Patris corde

Włoski duchowny zaproponował wszystkim zebranym spojrzenie na list apostolski papieża Franciszka Patris corde. Na wstępie podkreślił, że dokument ten ma charakter profetyczny, ponieważ wybiega w przyszłość mówiąc o ojcostwie św. Józefa. Zdaniem o. Guido Patris corde prezentuje ścieżkę tworzoną przez dynamiczną równowagę ciągłości i nieciągłości, która wzbogaca prawdy wiary. Jego zdaniem papieski tekst jest piękną refleksją nad istotą ojcostwa Patriarchy z Nazaretu. Wyjaśniając ojcostwo Józefa nawiązał do kolejnych fragmentów biblijnych, gdyż we wszystkich czterech opisach ewangelicznych Jezus nazwany jest synem Józefa.  W związku z tym, w opinii o Guido celem listu apostolskiego o św. Józefie papieża Franciszka jest ukazanie Józefa jako człowieka obdarowanego ojcowskim sercem kochającego Jezusa. Według przedstawiciela rzymskiego Movimento Giuseppino lektura tego dokumentu odpowie nam na pytanie: Jakim Józef był ojcem? Jak zrealizował misję powierzoną mu przez Opatrzność? Odpowiedzi na te pytania należy szukać w zbiorze fragmentów ewangelicznych odnoszących się do św. Józefa, gdyż to właśnie one stanowią podstawę do przedstawienia sylwetki Józefa i jego ojcostwa.

Życie jako służba

W czasie swej prelekcji o. Guido Miglietta akcentował, że pokorny Cieśla z Nazaretu uczynił swoje życie służbą i ofiarą dla tajemnicy Wcielenia oraz misji zbawczej Jezusa Chrystusa. Udział św. Józefa w tych dwóch misteriach był możliwy dzięki autentycznej władzy prawnej, którą otrzymał nad Świętą Rodziną, aby dać jej całkowity dar z siebie oraz ze swojego życia, swojej pracy w przekształceniu swojego ludzkiego powołania do miłości domowej w nadludzkie oddanie swojego serca. Włoski duchowny stwierdza, za papieżem Franciszkiem, że zdolność pełnego miłości oddania służbie Mesjaszowi zakiełkowała w domu Józefa w Nazarecie. To pokorne oddanie św. Józefa sprawia, że zawsze był kochany przez lud chrześcijański. 

Czułość i posłuszeństwo

W opinii włoskiego profesora jedną z najpiękniejszych cech ojcostwa św. Józefa jest czułość. Co więcej, zdaniem o. Guido, który odwoływał się do słów papieża Franciszka jest to temat, który zasługuje na osobne studium ze względu na to, że możemy mówić nawet o swoistej teologii czułości. Czułość Cieśli z Nazaretu odzwierciedla symetrię w stosunku do samego Boga. Czułość sprawia, że Józef żyje po to, aby wzrastać z Jezusem dzień po dniu: w wieku, mądrości i dziękczynienia przed Bogiem i ludźmi. Tak jak Pan Bóg otaczał czułą troską Izrael ucząc go „chodzić” za rękę, tak św. Józef uczył małego Jezusa stawiać pierwsze kroki. Był dla niego jak ojciec, który podnosi dziecko do policzka, jak ojciec, który pochylał się nad nim, aby je nakarmić. 

Według włoskiego prelegenta Jezus ujrzał Bożą czułość w Józefie jako ojcu i w jego czułej oraz codziennej posłudze. Odwzajemnianie czułości Józefa polega na tym, że żyje on w czułości pochodzącej od Boga i dlatego odwzajemnia ją w stosunku do Jego ludu, a także w stosunku do samego Jezusa do tego stopnia, że ​​Jezus ujrzał Bożą czułość w Józefie. Zdaniem o. Guido Miglietty ciekawe jest również to, że Patris corde czułość św. Józefa zestawia z jego posłuszeństwem. W tym miejscu nastąpiło odwołanie do adhortacji apostolskiej Redemptoris Custos św. Jana Pawła II, która opisując specyfikę sprawowania ojcostwa przez św. Józefa podkreśla, że został powołany przez Boga, aby bezpośrednio służyć osobie i misji Jezusa i właśnie w ten sposób przyczynia się w pełni czasu do realizacji wielkiej tajemnicy odkupienia i jest prawdziwym sługą zbawienia, którego przedstawia się jako pełniącego rolę głowy rodziny.

Jezus i Józef

W czasie swego wystąpienia przedstawiciel Movimento Giusepppino często nawiązywał do wychowawczego aspektu ojcowskiej posługi św. Józefa. Zaznaczył, że Patriarcha z Nazaretu uczył Jezusa uległości wobec rodziców, życia zgodnego z przepisami Prawa. Żyjąc w Nazarecie w „szkole Józefa” Jezus nauczył się pełnić wolę Ojca do tego stopnia, że ta wola stała się Jego codziennym pokarmem nawet w najtrudniejszych chwilach życia. Przykładem może być chociażby gorliwa modlitwa Jezusa w Getsemani. To czego Jezus nauczył się w Nazarecie umożliwia Mu czynienie woli Ojca, a nie swojej własnej oraz stanie się posłusznym aż do śmierci na krzyżu. 

Włoski józefita nawiązał do książki Jana Dobraczyńskiego „Cień Ojca”, która bliska jest sercom polskim czcicielom św. Józefa, a do której nawiązał także papież Franciszek. Polski pisarz w formie powieści opowiada o życiu św. Józefa. Choć jest to subiektywny obraz to jednak określenie postaci Józefa mianem „cienia” wydaje się mieć głęboko teologiczne uzasadnienie, ponieważ Józef w stosunku do Jezusa jest jak cień w stosunku do ziemi, jest cieniem Ojca niebieskiego. Cieśla z Nazaretu strzeże i chroni Zbawiciela, nigdy się nie męczy iść Jego śladami. Józef sprawował ojcostwo przez całe życie. Rozważając z perspektywy fenomenologii antropologicznej definicję ojcostwa, tak istotną dla zarysowania postaci Józefa, możemy powiedzieć, że za każdym razem, gdy ktoś bierze odpowiedzialność za życie drugiego w sprawuje wobec niego posługę ojcostwa. 

Rodzice nie są w pełni rodzicami wtedy gdy mają dziecko, ale stają się nimi wtedy kiedy podejmują obowiązki rodzicielskie. ■

Tekst ks. Jakub Bogacki