Patronka stolicy
Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej sąsiaduje z archikatedrą św. Jana Chrzciciela na warszawskim Starym Mieście. Maryja z tego sanktuarium trzyma w rękach połamane strzały.
Renesansowa świątynia należała kiedyś do najpiękniejszych w Warszawie. Zbudowana została w XVII wieku przez jezuitów, z inicjatywy samego ks. Piotra Skargi. Budowę finansował między innymi król Zygmunt III Waza. Przy kościele powstało też wtedy kolegium jezuickie. Teraz posiada on największą na Starym Mieście wieżę.
Pielgrzymki do Łaskawej
W sanktuarium Matki Bożej Łaskawej wielu modlących się otrzymało łaski i doświadczyło wielu cudów. Gospodarze tego miejsca, czyli jezuici, na stronie www.laskawa.pl zachęcają do pielgrzymowania do Matki Bożej Łaskawej, by wypraszała potrzebne łaski u swojego Syna. Zapewniają, że pielgrzymujący w zorganizowanych grupach są szczególnymi gośćmi. Mogą liczyć na przyjęcie przez kustosza sanktuarium, oprowadzenie, specjalnie dostosowany czas nabożeństwa i Mszy Świętej, indywidualną modlitwę w kaplicy adoracji i spowiedź. Mogą też dokonać wpisu w Księdze Pamiątkowej.
Maryja w błękitnym płaszczu
Kult Matki Bożej Łaskawej rozpoczął się we Włoszech na początku XV wieku. W 1410 roku w Faenzy w północnych Włoszech przeor klasztoru dominikanów szerzył jej kult, aby ratować ludność miasta od zarazy. To właśnie w tej miejscowości Joannie a Costumis ukazała się Matka Boża w złotej sukni i błękitnym płaszczu, która w uniesionych dłoniach trzymała złamane strzały gniewu Bożego. Matka Boża żądała postu i trzydniowych procesji pokutnych, które bp Sylwester de Casa zarządził w Faenzy. Niedługo po tym zaraza zniknęła. Pierwszy włoski wizerunek Madonny Łaskawej został wykonany w gotyckiej świątyni dominikanów w Faenzy właśnie według wizji Joanny a Costumis. Od tamtego czasu ta miejscowość stała się głównym ośrodkiem kultu Matki Bożej Łaskawej i stąd trafił do Polski za pośrednictwem ojców pijarów. Rektor warszawskiego konwentu pijarów o. Hiacynt Orselli SP zamówił obraz Matki Bożej Łaskawej, inspirowany jej pierwszym wizerunkiem. Wizerunek wprowadzono do drewnianego kościoła pw. Świętych Prima i Felicjana w Warszawie. Wtedy Nuncjusz Apostolski w obecności pary królewskiej odczytał papieską bullę ustanawiającą święto Mater Gratiarum Varsaviensis.
Kult Matki Bożej Łaskawej rozpoczął się we Włoszech na początku XV wieku. W 1410 roku w Faenzy w północnych Włoszech przeor klasztoru dominikanów szerzył jej kult, aby ratować ludność miasta od zarazy. To właśnie w tej miejscowości Joannie a Costumis ukazała się Matka Boża w złotej sukni i błękitnym płaszczu, która w uniesionych dłoniach trzymała złamane strzały gniewu Bożego. Matka Boża żądała postu i trzydniowych procesji pokutnych, które bp Sylwester de Casa zarządził w Faenzy. Niedługo po tym zaraza zniknęła. Pierwszy włoski wizerunek Madonny Łaskawej został wykonany w gotyckiej świątyni dominikanów w Faenzy właśnie według wizji Joanny a Costumis. Od tamtego czasu ta miejscowość stała się głównym ośrodkiem kultu Matki Bożej Łaskawej i stąd trafił do Polski za pośrednictwem ojców pijarów. Rektor warszawskiego konwentu pijarów o. Hiacynt Orselli SP zamówił obraz Matki Bożej Łaskawej, inspirowany jej pierwszym wizerunkiem. Wizerunek wprowadzono do drewnianego kościoła pw. Świętych Prima i Felicjana w Warszawie. Wtedy Nuncjusz Apostolski w obecności pary królewskiej odczytał papieską bullę ustanawiającą święto Mater Gratiarum Varsaviensis.
W murach jezuickiej świątyni
Świątynię, która teraz jest sanktuarium Matki Bożej Łaskawej, zaczęto budować w 1609 roku, a jej konsekracja nastąpiła w 1626 roku. Potem dobudowywano do niej kolejne kaplice, kruchtę i w końcu chór muzyczny. Niestety bogato wyposażony kościół został ograbiony i zniszczony w czasie wojen szwedzkich, a jezuici byli zmuszeni do zapłacenia olbrzymich kontrybucji za pomoc udzieloną wojskom królewskim. Po kasacie zakonu jezuitów kościół oddano bractwu niemieckiemu benonitów, następnie ojcom paulinom, a w końcu w 1834 roku pijarom. Oni gruntownie odnowili świątynię i przenieśli do niej cudowny wizerunek Matki Bożej Łaskawej.
Po I wojnie światowej pieczę nad kościołem i obrazem przejęli jezuici. W czasie Powstania Warszawskiego w 1944 roku świątynia została spalona. Udało się ocalić obraz Matki Bożej, bo ukrywany był w kościele św. Andrzeja Boboli na Rakowieckiej. Już w 1948 roku jezuici przystąpili do odbudowy kościoła zgodnie z jego przedwojennym wyglądem. Na mocy papieskiego dekretu z 1968 roku ustanowiono Matkę Bożą Łaskawą Patronką Warszawy, a w 1970 roku Stolica Apostolska zatwierdziła tytuł Matki Bożej Łaskawej - Patronki Warszawy. Trzy lata później kard. Stefan Wyszyński dokonał uroczystej koronacji obrazu papieskimi koronami.
Świątynię, która teraz jest sanktuarium Matki Bożej Łaskawej, zaczęto budować w 1609 roku, a jej konsekracja nastąpiła w 1626 roku. Potem dobudowywano do niej kolejne kaplice, kruchtę i w końcu chór muzyczny. Niestety bogato wyposażony kościół został ograbiony i zniszczony w czasie wojen szwedzkich, a jezuici byli zmuszeni do zapłacenia olbrzymich kontrybucji za pomoc udzieloną wojskom królewskim. Po kasacie zakonu jezuitów kościół oddano bractwu niemieckiemu benonitów, następnie ojcom paulinom, a w końcu w 1834 roku pijarom. Oni gruntownie odnowili świątynię i przenieśli do niej cudowny wizerunek Matki Bożej Łaskawej.
Po I wojnie światowej pieczę nad kościołem i obrazem przejęli jezuici. W czasie Powstania Warszawskiego w 1944 roku świątynia została spalona. Udało się ocalić obraz Matki Bożej, bo ukrywany był w kościele św. Andrzeja Boboli na Rakowieckiej. Już w 1948 roku jezuici przystąpili do odbudowy kościoła zgodnie z jego przedwojennym wyglądem. Na mocy papieskiego dekretu z 1968 roku ustanowiono Matkę Bożą Łaskawą Patronką Warszawy, a w 1970 roku Stolica Apostolska zatwierdziła tytuł Matki Bożej Łaskawej - Patronki Warszawy. Trzy lata później kard. Stefan Wyszyński dokonał uroczystej koronacji obrazu papieskimi koronami.
Miej w opiece Warszawę
Sanktuarium dwukrotnie nawiedził Jan Paweł II, 2 czerwca 1979 roku i 16 czerwca 1983 roku. Niezależnie od tych wizyt, papież pozostawił tam przy okazji swojej pielgrzymki do Polski w 1999 roku Matce Bożej pamiątkę w postaci Aktu zawierzenia Matce Bożej Łaskawej: „Matko Słowa Wcielonego, Pani Łaskawa, miej w opiece Warszawę, jej mieszkańców i całą naszą Ojczyznę! Strzeż obecności Twojego Syna w sercach wszystkich ochrzczonych, aby pamiętali zawsze o swej godności ludzi odkupionych krwią Chrystusa, wezwanych do ufności Bogu i do służenia z miłością człowiekowi. Wypraszaj, Maryjo Twojemu ludowi wytrwałość, której potrzebuje, aby mógł pełnić wolę Ojca niebieskiego i dostąpić spełnienia obietnicy zbawienia. Niech pod Twoją opieką ziarno świętości, tak bogato posiane na polskiej ziemi, stale się rozwija ożywiane łaską Ducha Świętego i wydaje obfite owoce w kolejnych pokoleniach”.
Sanktuarium dwukrotnie nawiedził Jan Paweł II, 2 czerwca 1979 roku i 16 czerwca 1983 roku. Niezależnie od tych wizyt, papież pozostawił tam przy okazji swojej pielgrzymki do Polski w 1999 roku Matce Bożej pamiątkę w postaci Aktu zawierzenia Matce Bożej Łaskawej: „Matko Słowa Wcielonego, Pani Łaskawa, miej w opiece Warszawę, jej mieszkańców i całą naszą Ojczyznę! Strzeż obecności Twojego Syna w sercach wszystkich ochrzczonych, aby pamiętali zawsze o swej godności ludzi odkupionych krwią Chrystusa, wezwanych do ufności Bogu i do służenia z miłością człowiekowi. Wypraszaj, Maryjo Twojemu ludowi wytrwałość, której potrzebuje, aby mógł pełnić wolę Ojca niebieskiego i dostąpić spełnienia obietnicy zbawienia. Niech pod Twoją opieką ziarno świętości, tak bogato posiane na polskiej ziemi, stale się rozwija ożywiane łaską Ducha Świętego i wydaje obfite owoce w kolejnych pokoleniach”.
Renata Jurowicz
Komentarze
Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!