Oto jestem Panie, Przecież mnie wołałeś

Oto jestem Panie, Przecież mnie wołałeś

Święto Ofiarowania Pańskiego jest od 2 lutego 1997 roku obchodzone jako Dzień Życia Konsekrowanego. Ustanowił je Ojciec Święty Jan Paweł II. Maryja ze św. Józefem przynieśli Jezusa – Bożego Syna do Jerozolimy, aby ofiarować Go Bogu Najwyższemu. Osoby konsekrowane w tym dniu udają się do katedry aby tam w obecności Biskupa Ordynariusza odnowić swoje osobiste ofiarowanie się Jezusowi.

Tegoroczny Dzień Życia Konsekrowanego był okazją do wyrażenia wdzięczności Bogu za dar powołania zakonnego. Był czasem, gdzie w bliskości osób konsekrowanych można było doświadczyć różnorodności charyzmatów i instytutów. Był też sposobnością dla samych powołanych, uroczystego, radosnego i wspólnotowego świętowania darów i łask, jakie są ich udziałem. Dzień ten raz jeszcze i na nowo przypomniał, że każde powołanie to dar, łaska i zadanie, bo „kiedy Pan wybrał trzeba odpowiedzieć na Jego wezwanie i oddać Mu się całą duszą” (bł. Franciszka Siedliska).

W katedrze kaliskiej zebrały się bardzo licznie osoby konsekrowane z całej diecezji. Uroczystej Eucharystii przewodniczył ksiądz biskup Stanisław Napierała, z którym współkoncelebrowało kilku kapłanów. Modlitwa na początku liturgii była skierowaniem do Boga, źródła wszelkiego światła, prośby, aby pobłogosławił świece i przyjął prośby zgromadzonego ludu, który pragnie je nieść ku Jego chwale i drogą cnót dojść do światłości bez końca. Procesja z zapalonymi świecami poprowadziła do ołtarza, miejsca najważniejszego w liturgii. Teksty czytań przypomniały, że narodzony Syn Boży jest Światłem świata i Zbawieniem narodów, a także Tym, któremu będą się sprzeciwiać. W miejsce homilii kanclerz kurii ks. Jacek Bąk odczytał List pasterski Episkopatu Polski na Dzień Życia Konsekrowanego. Księża Biskupi zapraszają w nim do refleksji nad życiem konsekrowanym, które jest „dane nam wszystkim byśmy korzystali z jego dobrodziejstw i błogosławieństw, ale też byśmy się o nie troszczyli, ochraniali i je wspierali”. Zachęcają wiernych do modlitwy, aby „Pan Bóg rozbudził w nas pragnienie żywej wiary, aby nasze rodziny, parafie i wspólnoty stały się środowiskiem przyjaznym dla powstawania i rozwoju powołań zakonnych”. Modlitwy potrzeba również wtedy, gdy Boże wołanie rozlegnie się w naszym sercu, abyśmy „umieli zdobyć się na tyle odwagi i miłości, by mimo oczywistego poczucia niegodności i ogarniającego nas lęku, umieć odpowiedzieć jak młody Samuel: Oto jestem Panie, przecież mnie wołałeś”. Ważne jest również wsparcie najbliższych i pomoc w podjęciu wezwania. 

Na zakończenie Eucharystii ksiądz biskup Stanisław Napierała podziękował wszystkim osobom konsekrowanym za ich obecność w Kościele lokalnym. Siostra Eliza, referentka diecezjalna, w imieniu wszystkich zgromadzonych sióstr wyraziła wdzięczność Księdzu Biskupowi za jego ojcowską troskę o siostry w ich służbie Kościołowi Podziękowała też wszystkim, którzy przygotowali liturgię.

W diecezji kaliskiej jest 520 sióstr zakonnych i 78 zakonników. Codziennie ta rzesza osób Bogu ofiarowanych, w swoich świątyniach – kaplicach zakonnych i kościołach parafialnych – zanosi do Jezusa tych, którzy są powierzeni ich trosce i posługiwaniu. Przynoszą do Jezusa ich bóle i radości, cierpienia i nadzieje. Przedstawiają Jezusowi, aby pobłogosławił i umacniał, aby był dla nich oparciem, wyzwoleniem, pocieszeniem, światłem. Prowadzą przedszkola, szkoły, ochronki, świetlice, różnego rodzaju domy: wychowawcze, dla starszych osób, dla niepełnosprawnych, dla samotnych matek, rekolekcyjne. Posługują w Wyższym Seminarium Duchownym, sanktuariach diecezjalnych i dziełach Caritas. Prowadzą dom Biskupa, zajmują się apostolstwem ludzi świeckich, pomagają osobom potrzebującym duchowego wsparcia, udzielają się w mediach diecezjalnych. Bronią poczętego życia i są strażniczkami Okna Życia. W swoich apostolatach siostry świadczą o bogactwie miłości, które pozwala im tracić własne życie dla Jezusa i innych. Pragną to czynić z radością i „być znakiem czułej dobroci dla ludzkości oraz szczególnym świadectwem tajemnicy Kościoła, który jest dziewicą, oblubienicą i matką” (VC,57).

Na szczególną uwagę w tym Dniu Życia Konsekrowanego zasługują siostry klauzurowe. W kaliskiej diecezji mamy cztery klasztory kontemplacyjne: siostry karmelitanki i siostry klaryski w Kaliszu, siostry kamedułki w Złoczewie i siostry klaryski-kapucynki w Ostrowie Wielkopolskim. Są to ciche, ukryte przed światem specjalistki od komunii z Bogiem. Ich miłość i modlitwa, jaką codziennie ofiarują dzisiejszemu światu jest cenniejsza od niejednego apostolstwa. Potrzebujemy ich wyciągniętych rąk do Boga, ich otwartego serca i zgiętych kolan do naszego zmagania się i walki duchowej jaka toczy się w nas i wokół nas. Dziękujemy siostrom za niewidoczną obecność, która nas bezpiecznie ochrania w naszym działaniu i umacnia je wytrwałą modlitwą.

s. Gertruda, nazaretanka

s. Eliza, felicjanka