TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 29 Marca 2024, 00:11
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Obrzędy sakramentu małżeństwa

U ŹRÓDEŁ WODY ŻYCIA

Obrzędy sakramentu małżeństwa dostosowane

do zwyczajów diecezji polskich

Wielkim darem reformy liturgicznej dokonanej przez Sobór Watykański II jest możliwość dokonywania adaptacji i przystosowań obrzędów do konkretnej kultury i zwyczajów danego kraju. Wcześniej obowiązywał jednolity ryt rzymski dla całego Kościoła katolickiego. Po Soborze możliwe jest dokonywanie pewnych zmian w rycie rzymskim w celu lepszego dostosowania ich w Kościołach lokalnych. Ma to służyć pogłębionemu i bardziej czynnemu udziałowi wiernych w liturgii. Takie zmiany dokonały się także w wielu księgach liturgicznych przetłumaczonych na język polski.  

Polskie opracowanie Obrzędu sakramentu małżeństwa, wydane w 1974 roku w Katowicach, zostało zatytułowane: „Obrzędy sakramentu małżeństwa dostosowane do zwyczajów diecezji polskich”. Porównując je do wydania typicznego wydanego w języku łacińskim można zauważyć, że jest ono bogatsze. W polskich obrzędach wykorzystano niektóre dawne zwyczaje polskie znajdujące się w agendach: Henryka Powodowskiego z 1591 roku, a także Marcina Kromera z 1574 roku.

Do ubogaceń polskiej wersji obrzędów sakramentu małżeństwa należy zaliczyć śpiew hymnu do Ducha Świętego „Veni Creator”. Poprzedza on konsens, czyli wzajemne wyznanie i przyrzeczenie miłości przez nowożeńców. Śpiew ten podkreśla, że małżeństwo jest nie tylko działaniem ludzi, lecz darem pochodzącym od Boga. W jego zaistnieniu działa Bóg mocą swego Ducha. Wprowadzenie tegoż hymnu w strukturę liturgii małżeństwa doskonale łączy wymiar historiozbawczy i moralny małżeństwa.

Polskie wydanie księgi przyjęło rzymską formułę skrutinium poprzedzającego formułę sakramentalną, dostosowując ją tylko do ducha języka polskiego. Natomiast pewne ważne zmiany nastąpiły w formule sakramentalnej, czyli wyrażeniu konsensu. Obrzęd polski wzoruje się na agendzie Kromera, podkreślając jedność i nierozerwalność związku oraz wspólnotę życia opartą na miłości, wierności oraz uczciwości małżeńskiej. Należy podkreślić bardzo charakterystyczne odwołanie się do Trójcy Świętej i wszystkich świętych w celu wytrwania w związku. W tym stwierdzeniu należy dostrzec szczególną komunię jedności i miłości nowożeńców z Trójcą Świętą. Odbiciem wspólnoty Osób Boskich jest właśnie związek małżeński, zgodnie z odwiecznym planem Boga wyrażonym w stworzeniu człowieka: mężczyzny i kobiety. 

Kolejna zmiana dokonała się w formule potwierdzenia małżeństwa. W wydaniu rzymskim jest ono wezwaniem, by Bóg potwierdził i pobłogosławił zawarty związek. Natomiast obrzęd polski wiąże potwierdzenie małżeństwa z kapłanem działającym „in persona Christi et Ecclesiae”, czyli w jedności i utożsamieniu z Chrystusem i Kościołem. Takie sformułowanie podkreśla podmiotowość ślubujących i oznacza, że to oni są podmiotem i szafarzami sakramentu. Jednocześnie wzbogaca formułę konsensusu przez obecność kapłana „in persona Christi”. Jest to ważny znak sakramentalny celebracji.

Obrzęd polski zawiera także działania liturgiczne związane z jubileuszem małżeństwa, połączonym z odnowieniem przyrzeczeń i błogosławieństwem jubilatów. W księdze liturgicznej umieszczono pełny zestaw modlitw mszalnych na 25-lecie i 50-lecie, a także aaronickie błogosławieństwo na zakończenie Mszy św.
Podobnie pełny zestaw modlitw mszalnych podany jest w trzech formularzach mszalnych przeznaczonych na Msze ślubne. W polskim wydaniu Obrzędów małżeństwa mamy także zestaw sześciu formuł modlitwy powszechnej.

Nowa księga zawierająca liturgię udzielania sakramentu małżeństwa podaje także obrzędy zawierania małżeństwa pomiędzy stroną katolicką i niekatolicką czy niechrześcijańską. Dopuszcza pewne modyfikacje wynikające ze statusu osób. Konferencja Biskupów Polskich wydała równocześnie z Obrzędami sakramentu małżeństwa instrukcję, wyjaśniającą w sposób wiążący zawarte w nich postanowienia.

ks. Dariusz Kwiatkowski

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!