Nazaretański dom Józefa

Nazaretański dom Józefa

W Nazarecie, gdzie wychowywał się Jezus, nie mogło zabraknąć kościoła, na którego patrona został wybrany opiekun Syna Bożego. To świątynia należąca do franciszkanów na Starym Mieście.

Kilka lat temu pisał o tym kościele nasz redaktor naczelny, ale w Roku Świętego Józefa i w cyklu poświęconym miejscom Opiekuna Jezusa warto, a nawet wręcz musimy się tam udać i przypomnieć chociaż w pigułce to, co o nim wiadomo.
Położony jest w pobliżu świątyni związanej ze zwiastowaniem Najświętszej Maryi Pannie i jest częścią kompleksu klasztoru franciszkanów. Według tradycji chrześcijańskiej sięgającej średniowiecza, w tym miejscu znajdował się warsztat św. Józefa z Nazaretu. Prawdopodobnie do warsztatu przylegał dom, w którym wychowywał się i wzrastał Jezus. Pod obecnie istniejącym kościołem znajduje się podziemna grota. Podczas badań archeologicznych odkryto, że w I wieku służyła ona do przechowywania zboża. Z czasów od IV do VII wieku pochodzą znajdujące się tam szczątki trzech cystern i fragmenty mozaiki podłogowej.
Wiadomo też, że biskup Arculfus, który w drugiej połowie VII wieku odwiedził Nazaret, twierdził, że obok bizantyjskiej bazyliki Zwiastowania Pańskiego znajdował się kościół. Harcaolgi podaje natomiast, że grota stanowiła część kompleksu religijnego i nie była odrębnym kościołem. Z kolei w XII wieku krzyżowcy wybudowali tutaj niewielki kościół, który około 1250 roku został zniszczony przez Mameluków. Od 1620 roku do franciszkanów z Kustodii Ziemi Świętej należały ruiny katedry Zwiastowania Pańskiego i Groty Zwiastowania w Nazarecie. To oni uzyskali od emira Fachra ad-Din II pozwolenie na odbudowanie kościoła w formie niewielkiej kaplicy i wybudowanie obok niego budynku mieszkalnego dla zakonników.
Kiedy niewielka kapliczka nie była już w stanie pomieścić pielgrzymów i wiernych z parafii w Nazarecie, wystąpili o zgodę na budowę większego kościoła. Zezwolenie na to wydał w 1730 roku szejk Dhaher al-Omar i 15 października 1730 roku ukończono budowę skromnego kościoła Zwiastowania Pańskiego. Grota Zwiastowania znalazła się w jego wnętrzu. Kompleks klasztorny był otoczony wysokim murem, dlatego przypominał fortecę. Ostatecznie w 1754 roku franciszkanie dokupili ziemię położoną bardziej na północ od swojego klasztoru. W tym miejscu znajdowała się grota, która według tradycji miała być pozostałością warsztatu ciesielskiego św. Józefa. I tak doszło do budowy kościoła pw. św. Józefa w stylu neoromańskim w 1914 roku.
Świątynia została przykryta spiczastym dachem wykonanym z drewna i czerwonej dachówki. Połączono ją z sąsiadującym klasztorem franciszkanów, a pomiędzy nimi wznosi się wieża zegarowa. We wnętrzu zobaczymy trzy nawy, zakończone trzema apsydami, które w 1950 roku zostały ozdobione freskami.
W głównej apsydzie umieszczono centralny ołtarz, za którym jest fresk ukazujący Świętą Rodzinę z czasów dzieciństwa Jezusa. Nad nimi znajduje się symbol Ducha Świętego, czyli gołębica. Na ołtarzu umieszczono krucyfiks, a po bokach postacie sześciu aniołów.
Z kolei w lewej apsydzie znajduje się fresk ukazujący Świętą Rodzinę, na którym św. Józef jest w podeszłym wieku. Na lewym bocznym ołtarzu stoi figura Maryi z dziećmi. W prawej apsydzie zobaczymy fresk przedstawiający historię snu św. Józefa, podczas którego anioł kazał mu uciekać z rodziną do Egiptu. Na bocznych ścianach znajdują się okna z witrażami przedstawiającymi Świętą Rodzinę i św. Franciszka z Asyżu. Jest tu też grota z pozostałościami kościoła krzyżowców. W podziemiach natomiast znajduje się nieduży ołtarz z krucyfiksem i niewielkie okno z witrażem przedstawiającym zaślubiny Józefa z Maryją..

Renata Jurowicz