Miłujmy czynem i prawdą

U ŹRÓDEŁ WODY ŻYCIA

Miłujmy czynem i prawdą

Chrześcijaństwo jest religią miłości i dlatego nie może dziwić nikogo, że posiada ono sakrament miłości – małżeństwo. Miłość! Jakże wiele o niej napisano i wyśpiewano. Słowo, które wciąż intryguje i nie pozwala, aby przejść obok niego obojętnie. Jednak wydaje się, że w obecnych czasach słowo to przybrało wiele znaczeń i przez to straciło na swoim prawdziwym znaczeniu i czytelności. Każda celebracja sakramentu małżeństwa, czyli sakramentu miłości stwarza doskonałą okazję, aby zastanowić się nad prawdziwym znaczeniem rzeczywistości nazywanej miłością. W refleksji nad miłością przychodzi nam z pomocą św. Jan, którego można nazwać piewcą miłości, jaką Bóg umiłował każdego człowieka.
„A przykazanie Boga jest takie, abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa, i miłowali się wzajemnie tak, jak nam nakazał”, naucza
św. Jan. Jakże ważne są te słowa! Oto odkrywamy, że chrześcijańska miłość nie jest tylko marzeniem, czy snem i nie są to tylko słowa. Tutaj chodzi o miłość wyrażaną konkretnymi czynami w codziennym życiu. Rzeczywiście, możemy bez wahania powiedzieć, że dla chrześcijanina w miłości streszczają się wszystkie przykazania i cała Ewangelia. Chrystus wzywa swoich uczniów, a więc także nas: „Miłujcie się wzajemnie, tak jak ja was umiłowałem”. Mówi także, że na końcu czasów będziemy sądzeni z miłości: „Wszystko cokolwiek uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, mnieście uczynili”. Nie ma prawdziwego chrześcijańskiego życia bez miłości Boga i bliźniego. Trzeba także dodać, że każdy człowiek został stworzony do miłości, czyli do tego, aby kochać i być kochanym. Powołanie do miłości jest powszechne i obejmuje wszystkich ludzi, bez względu na to ile mają lat. Dwoje ludzi, którzy zawierają sakramentalny związek małżeński stają się znakiem, że Boża miłość nigdy się nie wyczerpuje i zawsze dotyka człowieka, czyniąc go młodym i zdolnym do kochania. Miłość, którą wyznają sobie narzeczeni wobec zgromadzonej wspólnoty Kościoła jest także znakiem ich wiary. Świadectwo wiary i miłości jest dzisiaj bardzo potrzebne współczesnemu człowiekowi, który bardzo często pogubił się w życiu i bez czytelnego przykładu trudno jest mu odnaleźć właściwą drogę.   
„Miłujmy czynem i prawdą”, poucza apostoł Jan, umiłowany uczeń Chrystusa. Prawdziwa miłość wyraża się w czynach i prawdzie. Jakie to czyny i jakaż to prawda? Nie można miłości zamknąć w słowach. Miłość to życie! Miłość to działanie! Kochać to znaczy umierać dla siebie i żyć dla drugiej osoby. W małżeństwie to stwierdzenie weryfikuje się każdego dnia i w każdej chwili. Miłość polegająca na życiu dla drugiego człowieka rodzi radość i pokój. Taka miłość przestaje być ciężarem, obowiązkiem czy prawem, a staje się darem danym i przyjętym w wolności i  radości. Taką miłość rozpoznaje się po owocach. Aby drzewo wydało dobre owoce trzeba je pielęgnować i dbać o nie. Tak też trzeba pielęgnować i dbać o miłość.
Miłować w prawdzie! Wielką prawdą miłości jest umiejętność zapominania o sobie samym i życie dla drugiego człowieka. Ale wielką prawdą miłości jest także świadomość swoich słabości i ograniczeń. Tylko człowiek, który zdaje sobie sprawę i potrafi zaakceptować swoje własne braki, jest w stanie zaakceptować i pokochać niedoskonałości drugiego człowieka. Takiej miłości uczy nas Bóg, który zawsze wybacza nasze grzechy i pozwala wszystko rozpoczynać od nowa. Św. Jan bardzo jasno powie: „A jeśli nasze serce oskarża nas, to Bóg jest większy od naszego serca i zna wszystko”. Kochać to umieć przyjąć słabości swoje i osoby, którą się kocha.
Dojrzali małżonkowie dzięki życiowym doświadczeniom potrafią patrzeć realistycznie na siebie samych i na życie. Doskonale wiedzą, że nie istnieją proste i cudowne recepty na udane i szczęśliwe życie. Potrzeba ofiary i wysiłku, aby w życiu osiągnąć coś wartościowego i trwałego. Wiedzą także, że taką wartością jest prawdziwa miłość i że dla niej warto żyć.    

ks. Dariusz Kwiatkowski