TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 29 Marca 2024, 06:25
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Miłowanie i przebaczenie w centrum Jubileuszu

05.01.16

Miłowanie i przebaczenie

w centrum Jubileuszu

Ważnym znakiem Jubileuszu jest spowiedź. Przystąpienie do sakramentu, w którym jednamy się z Bogiem oznacza zyskanie bezpośredniego doświadczenia Jego miłosierdzia - odnalezienia Ojca, który mi przebacza wszystko.

Jubileusz obchodzony jest na całym świecie, a nie tylko w Rzymie. Pragnąłem, aby ten znak Drzwi Świętych był obecny w każdym Kościele partykularnym, aby Jubileusz Miłosierdzia mógł stać się doświadczeniem, w którym udział może mieć każdy człowiek. Niech komunia Kościoła staje się coraz bardziej intensywna, aby Kościół był w świecie żywym znakiem miłości i miłosierdzia Ojca. Tę konieczność chciałem podkreślić również przez datę 8 grudnia, łącząc na przestrzeni 50 lat początek Jubileuszu z zakończeniem Soboru Watykańskiego II. Sobór bowiem rozważał i ukazał Kościół w świetle tajemnicy komunii. Będąc rozsianym po całym świecie i wyrażając się w wielu Kościołach partykularnych jest on zawsze i wyłącznie jedynym Kościołem, jakiego chciał Jezus Chrystus, i za który ofiarował siebie samego. Jest to „jeden” Kościół, który żyje komunią samego Boga.

Ta tajemnica jedności, która czyni Kościół znakiem miłości Ojca, wzrasta i dojrzewa w naszym sercu, kiedy miłość, którą rozpoznajemy w krzyżu Chrystusa, i w którą się zanurzamy sprawia, że kochamy, tak jak sami przez Niego jesteśmy kochani. Jest to miłość bez końca, która ma oblicze przebaczenia i miłosierdzia. Ale miłosierdzie i przebaczenie nie powinny pozostać tylko ładnymi słowami, ale być realizowane w życiu codziennym. (...) Ten wspaniały znak życia chrześcijańskiego przekształca się następnie w wiele innych charakterystycznych znaków Jubileuszu. Myślę o osobach przekraczających jedne z Drzwi Świętych, które w tym roku są prawdziwymi Bramami Miłosierdzia. Brama wskazuje na samego Jezusa, który powiedział: „Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony - wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę” (J 10, 9). Przejście przez Drzwi Święte to znak naszej ufności w Jezusa, który nie przyszedł, aby osądzić, ale aby zbawić.

Przejście przez Drzwi Święte to znak prawdziwego nawrócenia naszego serca. Gdy przekraczamy tę Bramę, warto pamiętać, że musimy mieć szeroko otwarte drzwi naszego serca. Rok Święty nie miałby większego wpływu, jeśli drzwi naszego serca nie pozwoliłyby przejść Chrystusowi, który nas pobudza, aby pójść do innych, aby zanieść Jego i Jego miłość.

Ważnym znakiem Jubileuszu jest również spowiedź. Przystąpienie do sakramentu, w którym jednamy się z Bogiem oznacza zyskanie bezpośredniego doświadczenia Jego miłosierdzia - odnalezienia Ojca, który mi przebacza wszystko. Więcej, ze Swoją miłością mówi nam, że właśnie, kiedy wyznajemy nasze grzechy, jest jeszcze bliżej nas i zachęca nas do spojrzenia w przyszłość. Mówi więcej: że kiedy wyznajemy nasze grzechy i prosimy o przebaczenie, to w niebie wyprawiane jest święto. Idźmy z tym naprzód!

Ile razy słyszałem, jak mi mówiono: „Ojcze, nie potrafię wybaczyć” - sąsiadowi, koledze z pracy, sąsiadce, teściowej, szwagierce. Ale jak można prosić Boga o wybaczenie, jeśli następnie nie jesteśmy zdolni, by przebaczyć innym? Oczywiście przebaczenie nie jest łatwe, bo nasze serce jest słabe i o naszych własnych siłach nie możemy tego uczynić. Ale jeśli otwieramy się, aby przyjąć Boże miłosierdzie dla nas, to my też stajemy się z kolei zdolnymi do przebaczenia. Wiele razy słyszałem, jak mówiono: „Ale na tę osobę nie mogłem nawet patrzeć: nienawidziłem jej. Pewnego jednak dnia zbliżyłem się do Pana i prosiłem Go o przebaczenie moich grzechów i przebaczyłem także tej osobie”. Ta możliwość jest blisko nas. Przeżywajmy Jubileusz zaczynając od tych znaków, które pobudzają moc miłości.

Katecheza wygłoszona podczas Audiencji generalnej 16 grudnia

Kwiatki Franciszka

Jeżeli ktoś przyzwyczaił się do patrzenia na wady innych i plotkowania o nich, nie jest pokornym, ale uważa się za sędziego innych.

Podczas Eucharystii w Domu Świętej Marty, 15 grudnia

W Boże Narodzenie Bóg daje nam całego Siebie, ofiarując swojego Syna, który jest całą Jego radością. I tylko sercem Maryi, pokornej i ubogiej córki Syjonu, która stała się Matką Syna Najwyższego można się radować z powodu daru Boga i z Jego nieprzewidywalnej niespodzianki.

Przed modlitwą „Anioł Pański”, 20 grudnia

Jesteśmy robotnikami, a nie mistrzami; sługami, nie mesjaszami. Jesteśmy prorokami przyszłości, która nie jest nasza.

Do kardynałów z Kurii Rzymskiej, 21 grudnia

Solidarność jako cnota moralna jest postawą społeczną będącą owocem osobistego nawrócenia. Wymaga zaangażowania ze strony wielu podmiotów, które mają odpowiedzialność o charakterze edukacyjnym i formacyjnym.

Z Orędzia na 49. Światowy Dzień Pokoju

Radość, której doświadcza się w rodzinie, nie jest przypadkowa, ale jest owocem harmonii między osobami, która pozwala kosztować piękna bycia razem i wzajemnego wspierania się w życiu.

Przed modlitwą „Anioł Pański”, 27 grudnia

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!