Międzynarodowe Centrum św. Józefa

Międzynarodowe Centrum św. Józefa

Międzynarodowe Centrum św. Józefa skupia wszystkie żeńskie kongregacje na świecie, którym patronuje Opiekun Świętej Rodziny. Nadrzędnym jego celem jest promowanie współpracy i komunii między siostrami zakonnymi i osobami świeckimi, a także tworzenie globalnej wspólnoty opartej na Bogu. Przewodnikiem na tej drodze powołania i służby jest św. Józef.

Francuskie korzenie
Pierwsza żeńska wspólnota dedykowana św. Józefowi została założona przez jezuitę Jean Pierre’a Médaille’a w 1650 roku w Le Puy-en-Velay we Francji. Miasto to położone w regionie Owernia-Rodan-Alpy słynie z figury z wizerunkiem Czarnej Madonny. Tu rozpoczyna się jeden ze szlaków wiodących do Santiago de Compostela. W XVII wieku dobrą sławą w Le Puy-en-Velay cieszyło się hospicjum św. Józefa dla sierot i wdów podlegające zwierzchnictwu biskupa Lyonu Henri’ego de Maupasa. Médaille, którego Opatrzność przywiodła do tej francuskiej miejscowości, przychodzi na świat 6 października 1610 roku w Carcassonne. Kształci się w tutejszym kolegium jezuickim. Krótko przed swoimi 16. urodzinami podejmuje decyzję o wstąpieniu do Towarzystwa Jezusowego w Tuluzie. W roku 1637 zostaje wyświęcony na kapłana. Oceniany jest jako wspaniały kaznodzieja i kierownik duchowy. Nawiązuje przyjaźń ze świętymi Wincentym à Paulo i Franciszkiem Salezym.
Po ośmiu latach od święceń Médaille otrzymuje od swoich przełożonych zadanie głoszenia misji parafialnych. W tym czasie spotyka kilka samotnych kobiet i wdów, które zwierzają się z pragnienia poświęcenia swojego życia na służbę Bogu i ludziom. Żyjąc w świecie, chcą być apostołkami niosącymi bliźnim Chrystusa. Ich życzeniu staje się zadość. 15 października 1650 roku biskup de Maupas udziela oficjalnej zgody na powstanie nowego zgromadzenia zakonnego, na którego patrona zostaje obrany Opiekun Maryi i Jezusa. Zwierzchnik Kościoła przekazuje administrację hospicjum w Le Puy-en-Velay sześciu niewiastom, które tworzą trzon nowej kongregacji. Do czasu rewolucji francuskiej jej oddziaływanie ogranicza się do południowo-środkowej Francji. Dziedzictwem ojca Médaille’a dla Sióstr św. Józefa są: Konstytucje, traktat duchowy zwany Maksymami Doskonałości i Maksymy Małego Instytutu. Maksymy Doskonałości dotyczą życia duchowego oraz relacji z Bogiem, z bliźnimi i z samym sobą.

Od idei do projektu
Żeńskie kongregacje, których patronem jest św. Józef, angażują się w misję jednoczenia ludzi z Bogiem i z innymi ludźmi. Obecnie liczą sobie 14 000 członków w 55 krajach. W Polsce zgromadzenie jest nieznane. Najliczniejsze wspólnoty istnieją w Stanach Zjednoczonych i we Francji. Można je również spotkać we Włoszech i w Kanadzie. Uznając pilną potrzebę zrozumienia i szacunku dla narodów, kultur i religii Siostry św. Józefa powołały 15 października 2004 roku w Le Puy-en-Velay Międzynarodowe Centrum. Data ta nawiązuje do wydarzenia, jakim było założenie pierwszego zgromadzenia w Le Puy-en-Velay (jest to święto patronalne wszystkich kongregacji). W październiku 2000 roku, w 350. rocznicę upamiętniającą ten fakt, francuska federacja Sióstr św. Józefa zorganizowała konferencję, podczas której zrodziła się idea utworzenia Centrum. Niecałe dwa lata później przedstawiciele kongregacji międzynarodowych zostali zaproszeni na spotkanie w celu omówienia koncepcji projektu i możliwości jego realizacji. 11 kwietnia 2002 roku w Le Puy-en-Velay zgromadziło się siedemnaście Sióstr św. Józefa chcących rozpalić płomień charyzmatu w sercach wszystkich członków. I tak powstało Międzynarodowe Centrum, które w przyszłym roku świętować będzie 15-lecie istnienia.

Siostry św. Józefa
Posłannictwo Sióstr św. Józefa jest zakorzenione w misji Jezusa, „aby wszyscy stanowili jedno” (J 17, 21). Budują one relacyjne wspólnoty wszędzie tam, gdzie żyją i służą. Kontynuują dziedzictwo pozostawione przez swoje poprzedniczki z Le Puy-en-Velay. Poruszone nędzą, którą widziały wokół siebie, zapragnęły zaspokoić potrzeby ubogich. Kobiety te opiekowały się osobami chorymi, starszymi, sierotami i więźniami. Zapewniały wykształcenie młodym dziewczętom i były przewodniczkami w wierze pobożnych niewiast. Pracowały niestrudzenie nad złagodzeniem cierpienia. Brały pod swoje skrzydła kobiety z wszystkich klas społecznych. Podczas rewolucji francuskiej kongregację rozwiązano, a klasztory i kaplice należące do zgromadzenia skonfiskowano. Część sióstr zginęła śmiercią męczeńską na gilotynie za niezłożenie przysięgi na Konstytucję cywilną kleru, wiele zostało uwięzionych. Tym, które odmówiły powrotu do swoich rodzin, nakazano wyjazd za granicę. Po zakończeniu rewolucyjnego terroru zakonnice ponownie zaczęły gromadzić się we wspólnotach, aby służyć ludowi rozdartemu wojną domową. Jedna z takich fundacji została powołana w 1807 roku na prośbę biskupa Lyonu i pod przewodnictwem Matki St. John Fontbonne. Rozszerzyła ona swoją działalność na inne kraje Europy i oba amerykańskie kontynenty. Pod kierownictwem Matki przełożonej w roku 1836 siedem sióstr udało się z Francji do Ameryki, aby pracować wśród głuchoniemych dzieci w St. Louis. Siostry św. Józefa posługują obecnie w schroniskach dla bezdomnych, klinikach, uniwersytetach, szkołach, szpitalach, więzieniach, hospicjach.

Justyna Majewska-Michy