Małżonkowie światłem świata i solą ziemi

U ŹRÓDEŁ WODY ŻYCIA

Małżonkowie światłem świata i solą ziemi

Kiedy Jezus Chrystus mówił, że Jego uczniowie mają być światłem świata i solą ziemi nie myślał o małżeństwie. Są to słowa, które odnoszą się do każdego ucznia Chrystusa i wskazują, kim on ma być dla innych ludzi. Jednak wybór tego czytania na liturgię zawarcia sakramentu małżeństwa nie jest przypadkowy, ponieważ Jezus mówi o rzeczach, które odnoszą się do każdej rodziny i każdego domu. One są codziennie używane w każdym domu i w każdej rodzinie. Światło i sól – czy możemy wyobrazić sobie codzienne życie bez tych dwóch elementów? Odnosząc się do powszechnego użycia tych rzeczy, z wielką prostotą i jednocześnie wielką siłą, Jezus mówi, że każdy Jego uczeń ma stać się dla świata jak sól i światło. 

Dziś jesteśmy przyzwyczajeni do rzeczy, których używamy na co dzień i nie zastanawiamy się nad ich symbolicznym znaczeniem. Sól używamy niemal każdego dnia. Ona służy do konserwowania żywności oraz do nadania jej odpowiedniego smaku. Użycie soli gwarantuje świeżość przechowywanym towarom. Dzięki użyciu soli żywność nie psuje się. Sól jest symbolem trwałości. Jak to powszechne znaczenie soli odnieść do małżeństwa? Bardzo prosto. Małżeństwo zawierane jest na całe życie. To nie jest pewien folklorystyczny ceremoniał, który możemy powtarzać, kiedy chcemy i ile chcemy. Podejmując decyzję o małżeństwie, podejmujemy ją na całe życie. Od chwili przyjęcia sakramentu małżeństwa mężczyzna i kobieta tworzą wspólny dom, w którym będą razem aż do końca życia. Dlatego Chrystus zachęca małżonków, aby stali się solą najpierw dla siebie nawzajem. Co jest solą małżeńskiego życi? To miłość. Ona jest gwarancją trwałości związku. Dzięki wzajemnej miłości relacje małżeńskie będą zawsze świeże. Miłość nadaje smak codziennemu życiu małżeńskiemu i rodzinnemu.

Jeszcze bardziej przemawiająca do wyobraźni jest symbolika światła. Jest ono rzeczywistością tajemniczą. Gdzie jest droga do spoczynku światła? A gdzie mieszkają mroki, abyś je zawiódł do ich przestworzy i rozpoznał drogę do ich domu? – zapytał kiedyś Bóg cierpiącego Hioba (Hi 38,19). Światło, które zostało stworzone przez Boga w pierwszym akcie stwórczym pozostaje tajemnicą. Nie ma nikogo, kto nie znałby światła, nikogo też – kto je zna. Wszyscy znamy jego cudowne działanie, bo doświadczamy go każdego dnia i jednocześnie nie jesteśmy w stanie poznać jego istoty. Warunkiem życia, rozwoju i przetrwania całego stworzonego świata jest światło. Ono umożliwia oglądanie otaczającego świata, widzenie jego piękna i kolorów. Światło pochodzi od Boga i dlatego jest czymś dobrym. Podobnie jak inne stworzenia, jest znakiem, który w sposób widzialny ukazuje coś z Boga samego. W Piśmie Świętym światło nazwane jest „odbiciem chwały Boga” i dlatego towarzyszy ono każdemu Jego działaniu i objawieniu się.

Starożytny Mędrzec wyzna: Przyjemne jest światło, miło oczom widzieć słońce (Koh 1, 7). Któż tego nie doświadczył? Symbolika światła w naturalny sposób prowadzi do życia i radości. Tam gdzie jest światło, tam jest życie i radość. Urodzić się to znaczy ujrzeć światło dzienne, czyli ujrzeć wielkie dzieła, które zostały stworzone przez Boga. Światło, wskazujące na obecność Boga daje człowiekowi poczucie pewności i bezpieczeństwa.

Światłem małżeńskiego życia jest miłość. Ona jest tajemnicza i pochodzi od Boga. Tak jak bez światła nie można wyobrazić sobie życia na ziemi, tak bez miłości trudno sobie wyobrazić życie małżeńskie i rodzinne. Miłość jak światło nadaje blasku ludzkiemu życiu i wszystkim ludzkim relacjom. Na samym szczycie tych ludzkich relacji znajduje się małżeństwo i rodzina. W końcu miłość, podobnie jak światło daje człowiekowi poczucie ciepła i bezpieczeństwa.

Miłość małżeńska przeżywana w jedności z Chrystusem ma być także pomocą dla innych. Ta miłość ma być znakiem miłości Chrystusa do wszystkich ludzi. Dlatego każde chrześcijańskie małżeństwo ma stawać się solą i światłem dla innych ludzi. Może w sposób szczególny dla tych, którzy przeżywają małżeński kryzys, bo światło ich miłości przygasło, a sól utraciła smak.

ks. Dariusz Kwiatkowski