TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 29 Marca 2024, 13:02
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Łotewska Częstochowa

Łotewska Częstochowa

Wizerunek Matki Bożej w Agłonie nazywany jest Przewodniczką z Kwiatem, a sanktuarium przez miejscowych Polaków łotewską Częstochową. W ciągu roku nawiedza je aż 300 000 wiernych, niedługo wśród nich będzie papież Franciszek.

Myśląc o naszych wschodnich sąsiadach, obok Rosji, jednym tchem wymieniamy Litwę. Łotwę i Estonię. Na Łotwie największym sanktuarium jest wspominana na samym początku Bazylika Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Agłonie. Niedawno w rozmowie z KAI abp Zbigniew Stankiewicz, metropolita Rygi podkreślił, że „jest to serce duchowe Łotwy. Każdego roku na uroczystość Wniebowzięcia NMP 15 sierpnia zjeżdża się tam 100 tysięcy pielgrzymów. Od czasu upadku komunizmu jest ona transmitowana przez publiczne media. Co roku uczestniczy w niej prezydent, premier i marszałek Sejmu, nawet gdy nie są katolikami”. Niedługo w czasie pielgrzymki we wrześniu odwiedzi je papież Franciszek.

Anna i przeor
Kult Matki Bożej na Łotwie istnieje od dawna, bo już papież Innocenty III w 1215 roku nazwał ją krajem Maryi, czyli Terra Mariana. Potem bp Meinard ustanawiając biskupstwo w Ikš?ile, oddał je pod opiekę Matki Jezusa. Natomiast bp Albert podczas budowy katedry w Rydze w 1215 roku nadał jej wezwanie Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny.
W Agłonie klasztor i przykościelną szkołę założyli dominikanie zaproszeni w to miejsce w 1697 przez właścicielkę majątku Ewę Justynę Szostowicką z domu Sielicką. Tego samego roku w sierpniu zaczęto opowiadać o objawieniu się Matki Bożej dziewczynie o imieniu Anna. Podczas modlitwy miała mieć ona widzenie Maryi, która na ręku trzymała Dzieciątko Jezus. Dokładnie wtedy przeor dominikanów miał widzenie białego kościoła z dwoma wieżami. Dlatego postanowiono o budowie w Agłonie właśnie takiej świątyni i sprowadzeniu obrazu podobnego do tego z widzenia Anny. W 1700 roku Ewa Justyna Szostowicka podarowała dominikanom 20 wsi na rzecz budowy nowej świątyni. Akt fundacyjny kościoła został ratyfikowany przez bpa Popławskiego, króla polskiego Augusta II i papieża Innocentego XII.

Nawet w czasie prześladowań
Na początku lat 50. XVIII wieku biskup inflancki Józef Puzyna poświęcił świątynię pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. W jej wnętrzu znajdowały się ołtarze główny i dwa boczne. Kiedy 11 lat później spłonął zbudowano nowy, murowany kościół w stylu barokowym, który konsekrował bp Jan Benisławski. Obok świątyni wybudowano klasztor dominikanów istniejący do 1880 roku, czyli do momentu zamknięcia go przez rząd rosyjski. Na terenie dawnego klasztoru władze carskie utworzyły więzienie dla księży.
Po zajęciu Łotwy przez ZSRR w 1944 roku zlikwidowana została działająca przy kościele uczelnia teologiczna, a w 1961 roku klasztor zamieniono na mieszkania komunalne dla pracowników pobliskiego kołchozu. Księża nadal posługujący w sanktuarium musieli zamieszkać nad zakrystią. Do Agłony pielgrzymowano nawet w czasie stalinowskich prześladowań.
Z okazji 200. rocznicy ukończenia budowy świątyni Jan Paweł II nadał jej tytuł bazyliki mniejszej. To właśnie w Agłonie zorganizowano uroczystości z okazji 800-lecia chrztu Łotwy, w których uczestniczyło 150 000 pielgrzymów. A w 1991 roku na pierwsze święto Wniebowzięcia obchodzone w niepodległej Łotwie, przybyło 120 000 pielgrzymów. Dwa lata później do sanktuarium pielgrzymował Jan Paweł II.

Panna z agłońskiego kościoła
Zanim o tym co kryje wnętrze sanktuarium dodam, że kościół zbudowano w stylu włoskiego baroku na planie krzyża z trzykondygnacyjnymi wieżami. Sześć filarów dzieli jego wnętrze na trzy części. Obecnie kościół posiada w sumie dziesięć ołtarzy bocznych znajdujących się w nawach bocznych i na filarach. Na wieży umieszczono sześć dzwonów, z których największy został poświęcony św. Dominikowi w 1839 roku. Organy pochodzą jeszcze z poprzedniego drewnianego kościoła. Oczywiście w centrum sanktuarium znajduje się główny ołtarz z cudownym obrazem Matki Boskiej Agłońskiej. Namalowany został przez nieznanego artystę na dębowej desce na początku XVII wieku. Wizerunek prawdopodobnie przywieźli dominikanie z Litwy. Artysta namalował na nim Maryję, która siedzi na tronie. Na jej prawym kolanie umieścił Dzieciątko Jezus. Ciemnopurpurowy, oblamowany złotem strój Matki Bożej okrywa ciemnogranatowy płaszcz ze złotymi gwiazdami i z błękitną podszewką. W lewym ręku Maryja trzyma gałązkę róży o trzech kwiatach. Natomiast ubrane w wykończoną złotem czerwoną tunikę Dzieciątko trzyma na kolanach Pismo Święte. Na obraz nałożone są sukienka i korony z pozłacanego srebra wysadzanego drogimi kamieniami, które podarowali w 1875 roku Michał i Praksyda Dąbrowscy.
Wielu ludzi podkreśla, że dzięki wstawiennictwu Matki Bożej Agłońskiej zostało uzdrowionych i ofiarowało wiszące po obu stronach ołtarza wota dziękczynne. W sanktuarium śpiewana jest też pieśń specjalnie ułożona na cześć Maryi zatytułowana „Panno Święta w agłońskim kościele”.

Tekst Renata Jurowicz

Galeria zdjęć

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!