TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 29 Marca 2024, 15:38
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Liturgia ?przepływem? błogosławieństwa

Liturgia „przepływem” błogosławieństwa

Wychodząc od słów św. Pawła wziętych z Listu do Efezjan: „Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa; On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich – w Chrystusie (1, 3), Katechizm Kościoła Katolickiego przedstawia liturgię jako błogosławieństwo. Błogosławić znaczy dobrze czynić. Pierwszym błogosławiącym jest Bóg Ojciec. On błogosławi przez swoje działanie, słowo i czyny, które dają nam życie. Katechizm podkreśla, że „od początku aż do wypełnienia się czasów całe dzieło Boże jest błogosławieństwem. Od liturgicznego poematu o pierwszym stworzeniu aż do pieśni Jeruzalem niebieskiego autorzy natchnieni głoszą zamysł zbawienia jako wielkie błogosławieństwo Boże” (1079). 

Teksty biblijne pokazują nam błogosławiącego Boga przy różnych okazjach. W akcie stworzenia Bóg błogosławi stworzone przez siebie zwierzęta (Rdz 1, 2), a potem mężczyznę i kobietę (Rdz 1, 28). Następnie błogosławi Noemu i jego synom zaraz po potopie i ponownym zawarciu przymierza (Rdz 9, 1nn). Błogosławieństwo Boże otrzymuje także Abraham, który stał się początkiem Narodu Wybranego (Rdz 12, 1-3). Od tamtego momentu błogosławieństwo Boga zaczęło przenikać historię ludzi i zainaugurowało historię zbawienia. Konsekwencją tego było błogosławieństwo udzielone Izaakowi. Błogosławieństwo Boga towarzyszyło także wyjściu narodu żydowskiego z niewoli egipskiej, jego wędrówce do Ziemi Obiecanej i jej odziedziczeniu. Szczególne błogosławieństwo otrzymywali od Boga prorocy i wybrani królowie Izraela.

Kulminacyjnym momentem w dziele błogosławienia ludzkości było posłanie na świat przez Boga Ojca swojego Jednorodzonego Syna, Jezusa Chrystusa. On przez swoje misterium paschalne, czyli mękę, śmierć, zmartwychwstanie, wniebowstąpienie i zesłanie Ducha Świętego objawił pełnię Bożego błogosławieństwa. Chrystus napełnił nas wszelkim błogosławieństwem.

Dzieło błogosławieństwa Boga Ojca kontynuuje Chrystus w liturgii Kościoła. Tutaj jest nieustannie uobecniana i aktualizowana historia zbawienia. Uczestnicząc w liturgii, stajemy się uczestnikami tej historii, czyli doświadczamy Bożego błogosławieństwa. Możemy powiedzieć, że w liturgii, w której jest obecny i działa przez Ducha Świętego Jezus Chrystus, Bóg nieustannie dobrze nam czyni.

Naszą odpowiedzią na dar Bożego błogosławieństwa jest również błogosławieństwo. Za przykładem Jezusa, który błogosławił swojego Ojca, również my, jako wspólnota Kościoła, wypowiadamy nasze błogosławieństwo dla Boga. Czynimy to poprzez uwielbienie i dziękczynienie za otrzymane dary. Naszym błogosławieństwem jest także składanie Bogu Ofiary Jezusa Chrystusa, czyli Eucharystia, w której uczestniczymy i włączamy się w Ofiarę Chrystusa. Naszą ofiarą, która jest miła Bogu ma stawać się nasze codzienne życie: praca, nauka, radości i cierpienia, relacje z innymi ludźmi i modlitwy. 

W tym znaczeniu Katechizm Kościoła Katolickiego pokazuje liturgię jako nieustanny „przepływ” błogosławieństwa. Błogosławieństwo Boga Ojca zstępuje na Kościół w nurcie daru zbawienia i uświęcenia. Natomiast Kościół, do którego należymy od chrztu, błogosławi Boga Ojca w Duchu Świętym, odpowiadając podziwem, uwielbieniem i wdzięcznością za otrzymane dary. W liturgii chrześcijańskiej możemy widzieć dwie rzeczywistości. Najpierw jest Bóg, który z bezinteresownej miłości udziela nam duchowego błogosławieństwa. Z drugiej strony jesteśmy my, którzy z wiarą i miłością odpowiadamy na Boże działanie. „Przepływ” błogosławieństwa, który dokonuje się nieustannie w liturgii jest zbawczym dialogiem Boga z nami.

ks. Dariusz Kwiatkowski

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!