Kolczyk w nosie?

Kolczyk w nosie?

Jeśli trzydziestoletnia kobieta „zrobiła sobie” kolczyk w nosie jakieś trzydzieści lat temu, to dziś może powinna go wyjąć? Dorobiła się kilku zmarszczek, paru wnuków i nieco więcej wolnego czasu, by tych wnuków odprowadzać do przedszkola. Babcia z kolczykiem w nosie to niezbyt często spotykane zjawisko. Babcię nigdy nie interesowało zdanie innych, ich dziwne reakcje i wyszukane komentarze, ale czy sama jeszcze dobrze czuje się z kawałkiem metalu w twarzy? W końcu z biegiem lat zmienił jej się światopogląd, spojrzenie na siebie i chyba czas na zmiany.
Są trzy rodzaje czasu. Biologiczny, społeczny i… mniejsza o to. Niezależnie od jego rodzaju i tak szybko mija. Własny czas odlicza się zdarzeniami, nie godzinami. Zdarza mi się, że dni odliczam… myślami.
To takie smutne, że coś cennego, co miałam rok temu, teraz nagle zniknęło. Wypomina mi się sentymentalizm i rozmyślania nad tymi samymi sprawami co parę lat. Ok., przyznaję się… zadaję pewne pytania zbyt często…, ale dlatego że nie uzyskałam na nie jeszcze konkretnej odpowiedzi. Mogę uzyskać odpowiedź, a rzeczywistość okaże się zupełnie inna – wszystko wyjdzie w praniu! I co z tego? Chcę odpowiedzi, da mi poczucie pewności chociaż na chwilę.
Potrzebuję zmian. W środku czuję i wiem, że wszystkie zmiany są dobre i że wyjdzie mi to na dobre. Strasznie się jednak boję. Boję się, że będzie inaczej i nie poradzę sobie. Będę bardzo samotna, będę płakać i tęsknić za tym, co było. Spokój zapewnia nam przecież zawsze to, co znane od dawna.

Kasia Smolińska