Echa poprzedniego numeru 5(335)
Niedawno opublikowaliśmy artykuł Aleksandry Polewskiej „Pierwsze proroctwo o polskim Papieżu”, który wywołał reakcję naszej Czytelniczki. „Podczas lektury artykułu przypomniała mi się lekcja języka polskiego w liceum i wiersz o słowiańskim Papieżu Juliusza Słowackiego z 1848 roku:
Pośród niesnasek Pan Bóg uderza
W ogromny dzwon,
Dla słowiańskiego oto Papieża
Otworzył tron,
Ten przed mieczami tak nie uciecze
Jako ten Włoch,
On śmiało, jak Bóg, pójdzie na miecze;
Świat mu to proch!
Twarz jego słowem rozpromieniona,
Lampa dla sług,
Za nim rosnące pójdą plemiona
W światło, gdzie Bóg.
Na jego pacierz i rozkazanie
Nie tylko lud -
Jeśli rozkaże, to słońce stanie,
Bo moc - to cud!”.
Dziękujemy Ani za komentarz do materiału, a oto odpowiedź autorki artykułu: „W tekście chodziło mi o pierwsze proroctwo mające swe źródło w Kościele, w objawieniach. Wiersz Juliusza Słowackiego znam naturalnie, tak jak i fakt, że jest on starszy niż proroctwo z Lichenia. Pozdrawiam wszystkich Czytelników, zwłaszcza tych uważnych”.
Komentarze
Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!