Dziewiętnasty dzień sierpnia (2025)

Dziewiętnasty dzień sierpnia

W sierpniu żadne grupy nie obchodzą swojego jubileuszu, ale w tym miesiącu najwięcej osób wyrusza na pielgrzymie szlaki, dlatego właśnie pielgrzymów zawierzymy opiece św. Józefa.

Rozważanie

Czy pielgrzymowanie jest konieczne? Jak zauważyła prof. Barbara Strzałkowska, niektórzy Ojcowie Kościoła, tzw. Ojcowie Kapadoccy, twierdzili, że pielgrzymowanie do świętych miejsc jest nie tylko niebezpieczne, ale także niekonieczne, bo ich rodzima Kapadocja gwarantowała pełny dostęp do Boga w sakramentach i Eucharystii. Podobnie zastanawiał się św. Jan Paweł II, który w „Liście o pielgrzymowaniu do miejsc związanych z historią zbawienia” przed wielkim Jubileuszem Roku 2000 napisał: „Na pierwszy rzut oka łączenie określonych «przestrzeni» z Bogiem może budzić pewne zastrzeżenia. Czy bowiem przestrzeń, tak samo jak czas, nie podlega całkowicie panowaniu Boga? Wszystko przecież wyszło z Jego rąk i nie ma takiego miejsca, gdzie nie można by Go spotkać: «Do Pana należy ziemia i to, co ją napełnia, świat i jego mieszkańcy. Albowiem On go na morzach osadził i utwierdził ponad rzekami» (Ps 24 [23], 1-2). Bóg jest obecny w równej mierze we wszystkich miejscach na ziemi, tak że cały świat może uchodzić za «świątynię» Jego obecności”. Sam jednak później dodaje: „Nie zmienia to jednak faktu, że (…) przestrzeń może przechowywać znaki nadzwyczajnych zbawczych interwencji Boga. Ta intuicja obecna jest zresztą we wszystkich religiach, które nie tylko wznoszą świątynie, ale tworzą też święte przestrzenie, gdzie spotkanie z rzeczywistością Boską może stać się przeżyciem głębszym niż to, jakie dostępne jest zwykle w niezmierzonych obszarach kosmosu”. I w pewnym sensie konkluduje: „Pielgrzymka do Miejsc świętych staje się zatem doświadczeniem niezwykle doniosłym, do którego nawiązują w pewien sposób wszystkie inne pielgrzymki jubileuszowe. Kościół bowiem nie może zapominać o swoich korzeniach; przeciwnie, musi do nich nieustannie powracać, aby pozostać w pełni wiernym zamysłowi Bożemu”.

Natomiast papież Franciszek zachęcając do pielgrzymowania podkreślił, że „wyruszanie w drogę jest typowe dla tych, którzy poszukują sensu życia. Piesze pielgrzymowanie bardzo sprzyja odkrywaniu na nowo wartości milczenia, wysiłku i tego, co istotne”. Jest zawsze szukaniem Boga. Tradycyjnie bardzo mocno akcentuje się sens pokutny i przebłagalny pielgrzymowania. Być pątnikiem to znaczy pokutować za swoje grzechy, a często też za grzechy innych. To także niesienie swoich i innych próśb i intencji. Współcześnie coraz częściej pielgrzymkę pojmujemy jako czas intensywnych rekolekcji, które służą głównie modlitwie i rozważaniom Słowa Bożego. Ćwiczymy swoją wolę, aby napełnić się Bożą mocą. A więc pielgrzymka jest zarówno pobożną manifestacją wiary, jak i trudem wewnętrznej pracy.

Pielgrzymka to także spotkanie człowieka z człowiekiem. Nie tylko z tym, z którym się pielgrzymuje. Bardzo ważne są spotkania z ludźmi, którzy pielgrzymów witają, obserwują na trasie, pozdrawiają, karmią i dają nocleg, modlą się z pielgrzymami, a wielu z nich - duchowo - w pielgrzymce uczestniczy. Wokół pielgrzymki funkcjonuje często wielka logistyczna machina, która umożliwia wszystkim spokojne i bezpieczne przemieszczanie się. Można więc śmiało powiedzieć, że pielgrzymowanie to coś więcej, niż to co można dostrzec gołym okiem. To więcej zaangażowanych ludzi, relacji, wysiłków i wyrzeczeń niż tylko przechodząca ulicą grupa. I chodzi o to, żeby owoce pielgrzymowania spłynęły również na tych i na to, czego nie widać, a bez czego być może pielgrzymowanie byłoby niemożliwe. Chodzi też o to, aby te owoce były trwałe, by wystarczyły na długo, najlepiej aż do następnego wyruszenia w drogę.
Zawierzmy Świętemu Józefowi wszystkich pielgrzymów i wszystkich, którzy pielgrzymowanie czynią możliwym.

Zawierzenie
Święty Józefie, ty ze swoją rodziną
wielokrotnie pielgrzymowałeś do Jerozolimy,
doświadczając pątniczego trudu.
Z bólem serca przeżywałeś pielgrzymkowe
zagubienie się powierzonego ci Jezusa
i znasz wszystkie troski ludzi w drodze,
Tobie zawierzamy wszystkich pielgrzymów,
by z odwagą wzięli życie w swoje ręce,
i zmierzali do celów najgłębszych.
Pomóż im, o Święty Józefie,
w duchowym przeżywaniu pielgrzymki.
Niech będzie dla nich czasem
umocnienia się w wierze,
i zbliżenia do Chrystusa,
który jest Drogą, Prawdą i Życiem.
Drogą, którą pragną podążać,
Prawdą, której nie chcą utracić,
Życiem, które w Bogu ma początek i koniec. Amen.
Modlitwa
Litania do św. Józefa.

Ks. Andrzej Antoni Klimek