19. dzień kwietnia 2022

19. dzień kwietnia 2022

Dobiega końca diecezjalny etap synodu, w którym przede wszystkim wsłuchiwaliśmy się w głos wiernych na poziomie parafii. Dlatego w 19. dzień kwietnia pragniemy zawierzyć św. Józefowi rozwój synodalnego, czyli wspólnotowego charakteru naszych parafii. 

Rozważanie

Zawierzenie św. Józefowi procesu synodalnego nie powinno budzić naszego zdziwienia. Ten, który otaczał troskliwą opieką małego i dorastającego Jezusa pragnie z taką samą troską prowadzić Mistyczne Ciało Chrystusa, czyli Kościół Powszechny, którego jest głównym patronem, poprzez trudności i wyzwania czasów. Doskonale rozumiał to papież Jan XXIII, który zwołał Sobór Watykański II, co było aktem zaskakującym. Według niektórych relacji, gdy sekretarz stanu, kard. Tardini, usłyszał o pomyśle papieża, na chwilę zasłabł zszokowany, inni zaś mieli stwierdzić, że papież oszalał. Instytucja soboru w wypowiedziach wielu wysoko postawionych hierarchów Kościoła, była uważana za przestarzałą i nieprzystającą do współczesnych norm. A jednak papież nie stracił rozumu, lecz podjął decyzję, nad którą pewnie myślał dużo wcześniej i do której czuł się natchniony przez Ducha Świętego. Jak sam wyznał w przemówieniu inaugurującym Sobór: „Mówiąc o inicjatywie tego wielkiego wydarzenia, które nas tu zgromadza, wystarczy powtórzyć tytułem historycznej dokumentacji nasze osobiste, acz pokorne świadectwo o pierwszym, nieoczekiwanym pojawieniu się w naszym sercu i na naszych wargach prostego słowa: Sobór Powszechny, słowa wypowiedzianego przed prześwietnym Kolegium Kardynalskim owego szczęśliwego dnia, 25 stycznia 1959, w Bazylice św. Pawła, w uroczystość Jego Nawrócenia. Było to wydarzenie niespodziewane: jakby błysk zstępującego z góry światła; jakby wielka słodycz, która przenika serca i promienieje z oczu. Równocześnie zaś oczekiwanie soboru obudziło zapał, który się nadspodziewanie udzielił całemu światu”.

Wiedział też doskonale św. Jan XXIII, że takie przedsięwzięcie będzie wymagać protekcji z nieba i nie miał wątpliwości, kogo o nią poprosić. W Liście apostolskim O odnowieniu nabożeństwa do niebiańskiego Patrona Kościoła Le voci, napisał: „Sobór jest zwoływany dla całego ludu chrześcijańskiego, który jest zainteresowany w doskonałym przypływie łaski i żywotności, mającej ułatwić i przyspieszyć nabycie prawdziwie cennych dóbr obecnego życia oraz zapewnić szczęście wieczne. Wszyscy są więc zainteresowani, gdy chodzi o Sobór: duchowni i świeccy, wielcy i mali ze wszystkich części świata, stanów społecznych, plemion i ras. Jeśli zaś jest wskazane, aby Sobór miał swego niebiańskiego Patrona, który by dla przygotowań i całego jego przebiegu uprosił ową moc Bożą, dzięki której Sobór zda się być przeznaczony do zapoczątkowania nowej epoki w dziejach współczesnego Kościoła - to nikt ze świętych lepiej tego nie dokona, niż Święty Józef, dostojna Głowa Rodziny Nazaretańskiej i Opiekun Kościoła świętego”. Następnie Jan XXIII cytuje swojego poprzednika Piusa XI, który po podkreśleniu roli św. Jana Chrzciciela i św. Piotra dodał: „Wśród tych dwóch wielkich osobistości, wśród tych dwóch posłannictw ukazuje się osoba i posłannictwo św. Józefa. Przechodzi on skupiony, milczący, prawie niedostrzegalny i nieznany, w pokorze, milczeniu, które zajaśnieć miało dopiero później, w milczeniu, po którym miały nastąpić naprawdę potężne wołania, głosy, chwała wieków”. I konkluduje: „Niech więc Święty Józef będzie wzywany i czczony jako Opiekun Soboru Powszechnego Watykańskiego II”.

Chcemy i my, dzisiaj, prosić św. Józefa, aby prowadził nas przez drogę synodalną. Abyśmy rozważając Kościół jako komunię i wspólnotę, pogłębiając nasze uczestnictwo w jego życiu i misji, trzymali się Ewangelii. Abyśmy bardziej wierzyli Jezusowi i Jego słowu, niż rzekomym odkryciom nauk współczesnych i słowom samozwańczych autorytetów. Aby Kościół, który będziemy coraz bardziej odczuwać, jako nasz, nigdy nie przestał być Kościołem Chrystusowym. Zawierzmy się słowami, których niegdyś użył św. Jan XXIII.

Zawierzenie

O Święty Józefie, tu jest Twoje miejsce 
Opiekuna Kościoła Powszechnego. 
Zapragnęliśmy Ci złożyć wieniec chwały,
niech on będzie echem świadectw serdecznej czci, 
jakie wznoszą się teraz ze wszystkich narodów katolickich 
i ze wszystkich krajów katolickich. 
Niech duch Twego pokoju, milczenia, 
sumiennej pracy i modlitwy w służbie świętego Kościoła 
zawsze nas ożywia i napełnia radością 
w zjednoczeniu z Twoją błogosławioną Oblubienicą, 
najsłodszą i Niepokalaną Matką naszą, 
w najmocniejszej i słodkiej miłości Jezusa, 
Króla chwalebnego i nieśmiertelnego wieków i ludów. Amen.

Modlitwa
Litania do św. Józefa

ks. Andrzej Antoni Klimek