Dwa w jednym, czyli obraz i pieta - Sanktuaria świata

Dwa w jednym, czyli obraz i pieta

Kościerzyna to jedyne miasto w Polsce, które w parafii posiada aż dwa sanktuaria. Jedno z nich jest pod wezwaniem Matki Bożej Kościerskiej Królowej Rodzin, natomiast drugie Matki Bożej Bolesnej.

W pierwszym czczony jest obraz Matki Bożej, a w drugim XIV-wieczna pieta, czyli rzeźba przedstawiająca Maryję trzymającą ciało Jezusa, który właśnie umarł na krzyżu. W sanktuarium Matki Bożej Bolesnej uroczystości odpustowe odbywają się 15 września, a 15 dnia każdego miesiąca celebrowane są nabożeństwa ku czci MB Bolesnej.

Śnieg w sierpniu
Obraz Matki Bożej można zobaczyć w parafialnym kościele pw. Świętej Trójcy. To kopia wizerunku Matki Bożej Śnieżnej przywiezionej z Rzymu z Bazyliki Santa Maria Maggiore, która w Kościerzynie znajduje się od 1660 roku. Obraz czczony w Kościerzynie nazywany jest Madonną Kościerską. Mówiąc o niej nie sposób nie wspomnieć historii związanej ze wspomnianym  wizerunkiem Matki Bożej Śnieżnej. W IV wieku patrycjusz rzymski Jan z żoną nie mieli dzieci, dlatego postanowili, że spadkobierczynią ich majątku zostanie Maryja Panna. Oboje modlili się o znak i zostali wysłuchani. Matka Boża we śnie przekazała im, że tam gdzie znajdą śnieg mają zbudować kościół ku jej czci. Nic dziwnego gdyby działo się to zimą, ale latem? W upalny sierpniowy dzień zobaczyli śnieg na wzgórzu Eskwilińskim. Przekazali o tym informację papieżowi Liberiuszowi, który … miał podobną wizję. Tego samego dnia Ojciec Święty wyznaczył miejsce na budowę kościoła. Umieszczono w nim obraz Maryi nazwany potem: Matką Bożą Śnieżną, Matką Bożą Większą lub Zbawieniem ludu rzymskiego. Około 1610 roku w Rzymie przebywał biskup włocławski, do którego diecezji należała Kościerzyna. Modlił się on o ratunek dla pomorskiego ludu, który odchodził od jedności z Kościołem. Podczas modlitwy Matka Boża poprosiła go, by kopię rzymskiego obrazu zawiózł do kościołów swojej diecezji i przed nim szukał ocalenia dla diecezjan.

Królowa Rodzin
Obraz Madonny Kościerskiej składa się z części środkowej przedstawiającej obraz Matki Bożej Śnieżnej i części bocznych. Na nich namalowano dziewięć medalionów ze scenami różańcowymi, które połączono paciorkami. W górnej części obrazu została namalowana także gołębica, czyli symbol Ducha Świętego i po bokach główki anielskie na skrzydełkach.
Na obrazie Dzieciątko Jezus trzyma księgę w lewej ręce, a prawą błogosławi. Syn i Matka patrzą w oczy tego, kto spogląda na wizerunek. Nad ich głowami namalowano korony. Cykl scen różańcowych umieszczonych wokół postaci Maryi jest wyjątkiem w dziejach sztuki pomorskiej z I połowy XVII wieku.
Kult obrazu coraz bardziej rozwijał się i umacniał w Kościerzynie. Dowodem na to są ufundowane srebrne szaty dla Maryi i Jezusa oraz korony wykonane między 1699 a 1705 rokiem i nałożone na te namalowane. Po II wojnie światowej biskup chełmiński Kazimierz Józef Kowalski ustanowił w kościerskiej farze sanktuarium Matki Bożej. Słynący od wieków łaskami obraz został ukoronowany koronami papieskimi w 1998 roku. Matka Boża Kościerska czczona jako Królowa Rodzin jest również patronką miasta.

Pieta Kościerska
W tej samej parafii co obraz znajduje się figura Matki Bożej Bolesnej. Gotycka pieta obecnie czczona jest w kaplicy Matki Bożej Królowej Aniołów przy klasztorze sióstr niepokalanek, czyli w kościerskim sanktuarium pw. Matki Bożej Bolesnej. Pochodzi ona z 1430 roku i nazywana jest Pietą Kościerską. Przedstawia ona siedzącą na tronie Maryję, która trzyma na kolanach martwe ciało Syna. Nieznany artysta przedstawił ją jako młodą kobietę, ale emanujący z niej ból pokazuje, jak wiele przeżyła. Jej postać jakby zastygła w cierpieniu. Na twarzy Jezusa również maluje się ból, ale i spokój. Na Jego ciele widać pięć ran z wypływającymi kroplami krwi. Okoliczności powstania rzeźby, jak i jej pierwsze miejsce pobytu nie są znane. Została znaleziona w Chełmnie nad Wisłą, gdzie była zakopana w pobliżu kościoła św. Jana i powierzona siostrom benedyktynkom. W czasie kasaty konwentu w 1822 roku siostry, przenosząc się do Bysławku, „nic z kościoła nie zabrały”, jedynie łaskami słynącą pietę, gdyż „tak im była droga, że rozstać się z nią nie chciały”. Po śmierci ostatnich benedyktynek, ówczesna przełożona klasztoru Sióstr Miłosierdzia w Chełmnie przewiozła figurę Matki Bolesnej z powrotem do Chełmna. Potem w 1863 roku s. Aniela przywiozła pietę do Zakładu wychowawczo-naukowego w Kościerzynie  W czasie II wojny światowej figurę ukryto na plebanii w parafii Świętej Trójcy. Ówczesny proboszcz ks. Mathias Stein, Niemiec, zapewniał wiernych, że miasto ocaleje, bo Maryja Bolesna osłania Kościerzynę. W1946 roku ówczesny ordynariusz diecezji chełmińskiej ks. bp Józef Kowalski oddał Zakład kościerski z kaplicą i Matką Bolesną pod opiekę sióstr niepokalanek. Teraz dowodami łask, które wierni otrzymują za pośrednictwem Maryi jest kilkutomowa Księga łask i podziękowań oraz kilkaset wot z podziękowaniami za powrót do zdrowia, pojednanie w rodzinie, nawrócenie, czy porzucenie nałogu. Często wierni zwracają się do sióstr prosząc o medaliki i obrazki pięty oraz modlitwę w intencji bliskich.

Tekst Renata Jurowicz?