Córki Najświętszych Serc - rok życia konsekrowanego

Córki Najświętszych Serc

Siostry doroteuszki w Kaliszu prowadzą przede wszystkim świetlicę socjoterapeutyczną.

Pierwsze siostry znane nam jako doroteuszki przyjechały do Kalisza prosto z Włoch. To właśnie tu powstał ich pierwszy klasztor w Polsce. Teraz siostry prowadzą świetlicę socjoterapeutyczną i nie tylko.

Do naszego kraju trafiły z Włoch, ponieważ Zgromadzenie Sióstr Nauczycielek św. Doroty Córek Najświętszych Serc założył w Vicenzy w 1836 roku św. Jan Antoni Farina. Jak podkreślają doroteuszki, duchowe przesłanie ich założyciela można streścić w słowach: „Najświętsze Serca Jezusa i Maryi, Eucharystia, miłosierdzie”. Zgodnie z pragnieniem św. Jana Antoniego Fariny siostry do dziś uczestniczą w dziele apostolskim Kościoła, świadcząc w świecie o miłości Serca Jezusa. Z delikatnością Serca Maryi troszczą się o dzieci, młodzież i najuboższych. Są wychowawczyniami, katechetkami, pielęgniarkami i misjonarkami.

Charyzmat Córek
- Jesteśmy Córkami Najświętszych Serc - Serca Jezusa i Serca Maryi - mówi przełożona kaliskiego domu doroteuszek, siostra Alicja Mrozik, która wie, że to Jezus przyprowadził ją do zgromadzenia. Teraz prowadzi ją i pomaga w każdej trudności. Podkreśla, że duchowość i apostolstwo doroteuszek są zakorzenione w kontemplacji Najświętszych Serc. W Sercu Jezusa siostry nieustannie mają się „zanurzać” i żyć „ukryte” w Nim, a najprostszą i najkrótszą „drogą” do Jezusa jest Serce Maryi. Nikt bardziej od niej nie przeniknął tajemnic Jezusa i nie oddał się Jemu pełniej. Kontemplując jej Serce, każda siostra uczy się trwania u stóp krzyża. Tajemnica męki, śmierci i zmartwychwstania Jezusa stanowi centrum i źródło duchowości doroteuszek. Kontemplacja Serca Jezusa prowadzi każdą Córkę Najświętszych Serc do wewnętrznego ubóstwa, wyrażającego się w pokorze. Cnota pokory z miłością jest bardzo ważna w charyzmacie zgromadzenia, gdyż upodabnia w sposób doskonały każdą siostrę do Jezusa „cichego i pokornego Sercem” (por. Mt 11, 28) i Maryi, która przyjmowała wszystko od Boga, już podczas zwiastowania mówiła: „niech mi się stanie według Słowa Twego” (Łk 1, 38). Życie duchowe sióstr jest przeniknięte duchem apostolskim, a ich działanie apostolskie jest ożywione duchem modlitwy (kontemplacja w działaniu).
Pierwszym źródłem, w którym Córki Najświętszych Serc kontemplują Serce Boga i z którego czerpią siłę jest Eucharystia. Od 1897 roku w zgromadzeniu jest nieprzerwana adoracja wieczysta Najświętszego Sakramentu. Jest ona podejmowana przez wszystkie wspólnoty sióstr na całym świecie. Zgromadzenie ma też dwie wspólnoty zamknięte - wynagradzające, poświęcające się adoracji i służbie związanej z kultem Eucharystycznym. Skąd w nazwie zgromadzenia pojawiła się św. Dorota? - Wszystkie dzieła miłosierdzia, dzieła charytatywne powstałe w tym czasie we Włoszech (to jest rok 1836) miały jako patronkę św. Dorotę, męczenniczkę. Ona była patronką dzieł miłosierdzia, dlatego została też patronką naszego zgromadzenia - tłumaczy Doroteuszka z Kalisza.
Charyzmat Córek Najświętszych Serc szczególnie realizowała w życiu św. siostra Bertilla (Anna Franciszka) Boscardin, która w wieku 17 lat (1905 rok) wstąpiła do zgromadzenia. Najważniejsza dla niej była Eucharystia. Siostra Bertilla była zawsze ściśle zjednoczona z Jezusem, o czym świadczą nieopublikowane teksty z jej dzienniczka duchowego. Wierzyła mocno, że w zjednoczeniu z Jezusem może dokonać wszystkiego. Służyła cierpiącym i opuszczonym w szpitalu w Treviso. Zmarła mając 34 lata. Mottem jej życia stały się słowa: „Bogu chwałę, bliźniemu radość, sobie cały trud”. Została kanonizowana w 1961 roku, zanim został ogłoszony świętym założyciel zgromadzenia.

Kaliski dom
Ponad dwadzieścia lat temu, w 1994 roku zgromadzenie trafiło z Włoch do Kalisza na zaproszenie ojców franciszkanów. Najpierw siostry uczyły się języka polskiego. Zaangażowały się w duszpasterstwo w parafii, gdzie posługiwali franciszkanie.
Teraz wszystkie kaliskie siostry są zaangażowane w formację, wychowanie i opiekę nad dziećmi ze świetlicy socjoterapeutycznej, w której codziennie w zajęciach uczestniczy 20 podopiecznych w wieku od 5 do 16 lat.
- Z wolontariuszami pomagamy im w odrabianiu lekcji. Oferujemy dzieciom różnego rodzaju zajęcia formacyjne i rozwijające ich talenty: socjoterapeutyczne, biblijne, muzyczne, plastyczne, teatralne i sportowe. Otrzymują również posiłek i pomoc materialną w razie potrzeby, zwłaszcza w okresie przedświątecznym. W tą pomoc włączają się wspaniali młodzi ludzie z kaliskich szkół ponadgimnazjalnych pod okiem ich opiekunów, a także firmy spożywcze. Dzięki wsparciu z Urzędu Miasta i naszego zgromadzenia, każdego roku podczas wakacji organizujemy dla nich kolonie, aby mogły odpocząć i cieszyć się pięknem natury, oddychać świeżym powietrzem, zawiązać nowe relacje - opowiada siostra Alicja
W edukacji doroteuszki kładą nacisk na to, aby dzieci ze świetlicy mogły później dobrze funkcjonować w społeczeństwie. Troszczą się o ich rozwój duchowy przez codzienną modlitwę, spotkanie ze Słowem, Eucharystię, sakrament pokuty w pierwsze piątki miesiąca. - Wierzymy, że tylko przy współpracy z łaską Bożą może się zmieniać życie nasze i naszych podopiecznych, a także ich rodzin - kontynuuje Siostra Przełożona. Córki Najświętszych Serc organizują również dla rodziców comiesięczne spotkania formacyjne, by pomóc im w wychowywaniu ich dzieci i rozwiązywaniu problemów życiowych.
Oprócz tego dwie z sióstr katechizują w szkole podstawowej i liceum. Prowadzą również dla nich dni skupienia i rekolekcje, a od kilku lat co dwa tygodnie w piątki o godz. 18.00 u doroteuszek spotyka się grupa młodzieżowa „Shema”. Jej spotkania opierają się głównie na słuchaniu słowa Bożego i odkrywaniu miejsca życiu. - Staramy się im towarzyszyć w ich wyborach, w poszukiwaniu drogi powołania, miejsca, w którym mogliby się odnaleźć i służyć Panu Bogu. W tym roku przygotowujemy się na Światowe Dni Młodzieży. Uczestniczymy w comiesięcznych spotkaniach promujących te dni z młodzieżą parafialną i ojcami franciszkanami - zauważa Siostra Przełożona.
Przy wspólnocie doroteuszek powstał również Ruch Eucharystyczny, do którego należą osoby dorosłe. W każdy czwartek grupa w kaplicy adoruje Jezusa pod postacią Chleba. Co roku odnawia ona przyrzeczenia służenia Kościołowi na Eucharystii przed wspólnotą parafialną. Grupa ma swój program formacyjny „Kochaj, adoruj, wynagradzaj” i raz w miesiącu gromadzi się na spotkaniach formacyjnych.
To jeszcze nie wszystko co dzieje się w klasztorze doroteuszek. - Nasz dom otwarty jest dla dziewcząt, które pragną rozeznać swoje powołanie. Mogą do nas przyjechać, aby doświadczyć wspólnoty, obecności Pana na wspólnej i osobistej modlitwie, włączyć się w nasz apostolat pomocy najbardziej potrzebującym. Organizujemy dla nich rekolekcje i dni skupienia, aby mogły rozeznać, jaka jest wola Boża, co do ich życia - kontynuuje Siostra Przełożona. - Nieustannie staramy się słuchać natchnień Pana Boga, aby odpowiadać na Jego wezwania i żyć charyzmatem, jakim Bóg obdarował naszego Założyciela i każdą z nas - podkreśla.

Tekst i foto Renata Jurowicz

Św. bp Jan Antoni Farina, założyciel Zgromadzenia Sióstr Nauczycielek św. Doroty Córek Najświętszych Serc urodził się w 1803 roku w miejscowości Gambellara  we Włoszech jako siódmy z dziewięciorga dzieci. W pierwszym roku seminaryjnej drogi dotknęły go trudne doświadczenia rodzinne. Najpierw matka straciła wzrok, sześć lat później nagle umarł jego ojciec. W 1827 roku Jan Farina przyjął święcenia kapłańskie. Został wykładowcą w seminarium i kontynuował studia teologiczne, a także pracował w parafii św. Piotra. Codziennie pokonywał drogę z parafii do seminarium i spotykał głodne i biedne dzieci. Dostrzegał w nich cierpiące Serce Jezusa, które czekało na jego odpowiedź. Był przekonany, że to sam Bóg wzywał go do zaradzenia temu ubóstwu. Zajął się katechizacją dzieci i dorosłych, odwiedzał chorych, wspierał duchowo i materialnie rodziny biednych i robotników. Od 1831roku podjął zadanie kierowania szkołą miłosierdzia dla najuboższych dziewcząt. Przy współpracy Redenty Olivieri założył Zgromadzenie Sióstr Nauczycielek św. Doroty Córek Najświętszych Serc. Nowe dzieło, które było odpowiedzią na ówczesne bolączki społeczeństwa, szybko wzrastało mimo trudności. Siostry objęły opieką dziewczęta głuchonieme, niewidome, osoby starsze, chore i upośledzone umysłowo. Domy zgromadzenia były także otwarte dla osób, które chciałyby odprawiać rekolekcje. W 1851 roku ks. Farina został wyświęcony na biskupa Treviso. Po dziewięciu latach posługi w Treviso został biskupem Vicenzy. Aktywnie brał udział w Soborze Watykańskim I. Zmarł w Vicenzy 4 marca 1888 roku. Opinia świętości i łaski uzyskane za jego wstawiennictwem doprowadziły do beatyfikacji 4 listopada 2001 roku, a potem kanonizacji 23 listopada 2014 roku. Relikwie św. Jana Fariny znajdują się w kościele Najświętszych Serc w Domu Generalnym w Vicenzy, a jego liturgiczne święto przypada 14 stycznia.

Dom sióstr w Kaliszu:
ul. Św. Stanisława 4, tel 62 757 66 13, email: kalisz_siostry_doroty@wp.pl
Dom sióstr w Lublinie:
ul. Fabryczna 19, tel. 81 746 13 11,
email: sdvi_lublin@wp.pl
www.sdvi.org