Bł. ks. Michał Piaszczyński (1885-1940)

Bł. ks. Michał Piaszczyński (1885-1940)

– Ja wierzę, że w tym chlebie jest żywy Chrystus, który kazał ci podzielić się ze mną.

Michał Piaszczyński urodził się 1 listopada 1885 roku w Łomży, jako syn Ferdynanda i Anny z domu Zientara. Naukę gimnazjalną ukończył w 1903 roku w rodzinnej miejscowości i następnie wstąpił do Seminarium Duchownego w Sejnach. Po otrzymaniu w 1907 roku święceń diakonatu dalszą naukę kontynuował w Rzymskokatolickiej Akademii Duchownej w Petersburgu. Tam też 13 czerwca 1911 roku przyjął święcenia kapłańskie. W 1912 roku skierowany został przez władze diecezjalne do Fryburga Szwajcarskiego, na studia specjalistyczne z zakresu filozofii, które sfinalizował w 1914 roku tytułem doktora. W latach 1915-1919 pełnił obowiązki kapelana górników polskich na terenie Francji. Po powrocie w 1919 roku do diecezji, podjął pracę w Wyższym Seminarium Duchownym w Łomży, jako profesor, ojciec duchowny, a następnie wicerektor. Pracował również w tamtejszym Seminarium Nauczycielskim Żeńskim, Szkole Mierniczej oraz jako dyrektor Gimnazjum im. ks. Piotra Skargi.
Był autorem „Poezji” wydanych w Sejnach w 1912 roku oraz „Epitetów” w polskiej poezji pseudoklasycznej, które ukazały się we Fryburgu Szwajcarskim w 1916 roku. Za swoją posługę i zaangażowanie w życie diecezji łomżyńskiej otrzymał godność kanonika kapituły łomżyńskiej.
1 września 1939 roku objął stanowisko dyrektora Gimnazjum im. św. Kazimierza w Sejnach, gdzie został aresztowany 7 kwietnia 1940 roku i osadzony w miejscowym więzieniu. Od kwietnia 1940 roku przebywał w obozie koncentracyjnym w Działdowie, skąd 3 maja 1940 roku przewieziono go do obozu w Sachsenhausen. Według relacji współbraci w kapłaństwie – ks. Kazimierza Hamerszmita i Kazimierza Równego, ks. Michał Piaszczyński podczas pobytu w obozie emanował głęboką wiarą, a poprzez modlitwę oraz głoszone konferencje ascetyczne był dla wielu więźniów duchowym przewodnikiem. Jego pełna miłości postawa objawiała się w niesieniu pomocy chorym, wycieńczonym i pokrzywdzonym więźniom, a wymieniony wyżej ks. Hamerszmit w swoich wspomnieniach napisał na ten temat, że: „Gdy starszy izby odebrał Żydom dzienną porcję chleba, ks. Piaszczyński, który kiedyś mówił przy stole, że chciałby chociaż raz w życiu najeść się do syta, zdecydował się, by swoją porcją podzielić się i ofiarował ją adwokatowi żydowskiemu z Warszawy o nazwisku Kott. Kiedy Żyd odbierał ofiarowany chleb powiedział: „Wy katolicy wierzycie, że w waszych kościołach w chlebie jest żywy Chrystus. Ja wierzę, że w tym chlebie jest żywy Chrystus, który kazał ci podzielić się ze mną”. Był to czyn heroiczny, bo przecież każdy z nas był głodny” – jak zanotował dalej w swej relacji ks. Hamerszmit.
Ks. Michał Piaszczyński zmarł 18 grudnia 1940 roku w wyniku wycieńczania i chorób. Należy podkreślić, że swoje wykształcenie i talenty dydaktyczne, którymi został obdarzony w pracy kapłańskiej, umiał łączyć z pokorą, skromnością i dobrowolnym ubóstwem. Po męczeńskiej śmierci wspominany był przez wiele osób, jako człowiek pełen świętości, o czym dowiadujemy się też z korespondencji Rejer Chojnackiej, przedstawicielki misji polskiej we Francji, która w liście z 18 stycznia 1946 roku napisała, że: „ksiądz Michał Piaszczyński był znany tu w kolonii we Francji i bardzo szanowany przez wszystkich Polaków, którzy jeszcze dzisiaj wspominają Go i czczą za jego świątobliwość i dobroć. Biednych wspomagał, chorych odwiedzał. Słowem święty kapłan”. Jego życie, posługa kapłańska oraz męczeńska śmierć są przykładem żywej wiary w miłość bliźniego.
Ks. Michał beatyfikowany został 13 czerwca 1999 roku przez papieża Jana Pawła II w Warszawie, w gronie 108 polskich męczenników z okresu lat II wojny światowej. Jest patronem Caritas Diecezji Łomżyńskiej.
Niech życie i postawa kapłańska bł. ks. M. Piaszczyńskiego będzie dla nas wszystkich podążających za Jezusem – szczególnie w Roku Eucharystii i Świętego Józefa – przykładem, że pokarmem na codzienność oraz w drodze ku niebu jest On, prawdziwie obecny podczas każdej Mszy Świętej.

ks. Sławomir Kęszka