Bądźmy uczestnikami Bożego Daru

Zawierzając wszystko Bogu, jak powstańcy warszawscy, trwając w jedności z Chrystusem, nie zbłądzicie w codziennych wyborach wartości, nawet gdy świat będzie was kusił mirażami szczęścia i rozrywki.

Drodzy bracia i siostry!

Gesty uczynione przez Jezusa przy rozmnożeniu chleba są podobne do tych z Ostatniej Wieczerzy: ,,Jezus więc wziął chleby i odmówiwszy dziękczynienie, rozdał siedzącym” – tak mówi Ewangelia (J 6, 11). Nacisk położony na temat o ,,chlebie”, który zostaje rozdany (podzielony), i o dziękczynieniu odwołuje do Eucharystii, Ofiary Chrystusa za zbawienie świata.

Ewangelista zauważa, że zbliżało się święto Paschy. Cała uwaga skierowana jest na krzyż, dar z miłości, i na Eucharystię, która uwiecznia ten dar. Chrystus staje się chlebem życia dla ludzi. Św. Augustyn tłumaczy: ,,Któż, jak nie Chrystus jest chlebem z nieba? Lecz aby człowiek mógł spożywać chleb aniołów, Pan zastępów anielskich stał się człowiekiem. Gdyby nim się nie stał, nie mielibyśmy Jego ciała; a nie mając właśnie ciała z Niego, nie spożywalibyśmy chleba ołtarza” (Sermone 130, 2). Eucharystia jest nieustannym wielkim spotykaniem się człowieka z Bogiem, w czasie którego Chrystus Pan staje się naszym pokarmem, daje siebie samego, aby nas przemienić w Niego samego. W scenie rozmnożenia chleba zaznaczona jest również obecność pewnego chłopca, który wobec problemu nakarmienia tylu ludzi oddaje do wspólnego użytku to niewiele, które posiada: pięć chlebów i dwie ryby (por. J 6, 8). Cud nie dokonuje się z niczego, lecz zaczyna się wpierw od skromnego podzielenia tego, co ten skromny chłopiec miał przy sobie. Jezus nie prosi nas o to, czego nie mamy, ale pokazuje nam, że jeśli każdy ofiaruje to niewiele, które ma, zawsze na nowo może dokonać się cud: Bóg potrafi zwielokrotnić (pomnożyć) nasz mały gest miłości i uczynić nas uczestnikami Jego daru. Tłum jest poruszony cudem: widzi w Jezusie nowego Mojżesza godnego władzy, a w nowej mannie – zapewnienie przyszłości, jednak zatrzymuje się on na wymiarze materialnym tego, co zostało spożyte, a Pan ,,wiedząc, że mieli przyjść i porwać Go, aby obwołać Go królem, sam usunął się znów na górę” (J 6, 15). Jezus nie jest królem ziemskim, który rządzi, ale jest królem, który służy, który pochyla się nad człowiekiem, aby zaspokoić nie tylko jego głód fizyczny, ale przede wszystkim głębszy głód, głód kierunku życia, sensu, prawdy, głód Boga.

Prośmy Pana, by pomógł nam odkryć na nowo ważność karmienia się nie tylko chlebem, lecz także prawdą, miłością, Chrystusem, Ciałem Chrystusa poprzez wierne i w pełni świadome uczestnictwo w Eucharystii, abyśmy byli coraz bardziej wewnętrznie zjednoczeni z Nim. W rzeczywistości ,,to nie pokarm eucharystyczny przemienia się w nas, ale my w sposób tajemniczy jesteśmy w niego przemienieni. Chrystus karmi nas jednocząc ze sobą; przyciąga nas do siebie” (Adhortacja apostolska Sacramentum caritatis, 70). Jednocześnie pragniemy się modlić, aby nigdy nikomu nie zabrakło chleba koniecznego do godnego życia i aby zostały pokonane wszelkie nierówności, nie przy użyciu środków przemocy, lecz poprzez dzielenie się i miłość. Powierzmy się Dziewicy Maryi wzywając j ej macierzyńskiego wstawiennictwa za nami i naszymi bliskimi.

Słowo wygłoszone po modlitwie „Anioł Pański” 29 lipca w Castel Gandolfo

 BENEDYKT XVI