Amerykańsko-polski Patron

Amerykańsko-polski Patron

St. Joseph Roman Catholic Church - w tej świątyni w Chicago można uczestniczyć we Mszy Świętej sprawowanej w języku polskim. Ten polski kościół jest równocześnie sanktuarium św. Józefa.

Polacy wybudowali w Chicago wiele kościołów i niektóre z nich zniknęły z panoramy miasta. Natomiast część z nich do dzisiaj spełnia swoją misję, służąc kolejnym pokoleniom imigrantów. Pojawiły się także prężne ośrodki polskie w parafiach tradycyjnie anglojęzycznych. W murach kościoła św. Józefa w Chicago często rozbrzmiewa język polski, ale należy on do wieloetnicznej parafii św. Józefa w południowo-zachodniej dzielnicy miasta.
Parafię św. Józefa erygowano w 1887 roku i była to jedna z pierwszych polskich parafii jaka powstała w Chicago. Została założona w robotniczych dzielnicach otaczających zakłady przemysłu mięsnego Union Stock Yards, które w latach 20. XX wieku były największe na świecie. Tak naprawdę powstała w Town of Lake, miejscowości, której nazwa w 1889 roku, po jej włączeniu do obszaru administracyjnego Chicago, uległa zmianie na Back of the Yards. Początkowo osiedlali się tam Irlandczycy i Niemcy, a późnej Czesi, Polacy, Litwini i Słowacy.
W marcu 1886 roku polscy osadnicy założyli Towarzystwo Bratniej Pomocy św. Józefa i zwrócili się do ks. Jana Radziejowskiego, proboszcza kościoła pw. św. Wojciecha, o pomoc w uzyskaniu zgody na utworzenie nowej parafii, a co za tym idzie, kupno parceli pod budowę świątyni. Jeszcze tego samego roku ks. Radziejowski pomógł kupić 14 działek, a przedsiębiorca budowlany Karol Ziółkowski rozpoczął budowę pierwszego drewnianego kościoła, który skończył w 1887 roku. Przez pierwsze dwa lata świątynia św. Józefa był placówką misyjną parafii pw. Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Bridgeport, a duszpasterzem był proboszcz ks. Jan Żyłła. Przez lata stała się ośrodkiem kształtującym wśród Polaków postawy religijne, patriotyczne i narodowe. Wierni poprosili Ks. Biskupa o powołanie proboszcza dla parafii św. Józefa i został nim ks. Stanisław Nawrocki. Zainicjował on budowę plebanii i szkoły parafialnej. Rozpoczęła ona swoją działalność w 1888 roku i uczyło się w niej wtedy około 100 uczniów. Zajęcia prowadziły siostry felicjanki. W 1910 roku ks. abp Jakub Quigley powołał nowego proboszcza ks. Stanisława Cholewińskiego. W parafii rosła liczba wiernych, dlatego pomyślano o wybudowaniu większego kościoła. Uroczystość poświęcenia kamienia węgielnego pod nową świątynię odbyła się 10 sierpnia 1913 roku. Prawie rok później nowy kościół poświęcił ks. abp Jakub Quigley.
We wczesnych latach 50. XX wieku świątynia została odnowiona przez artystę Johna A. Mallina, a potem prace konserwatorskie rozpoczęto w 1996 roku. Z kolei w 1994 roku prowadzenie duszpasterstwa w parafii powierzono ojcom franciszkanom. Szczególną datą w życiu parafii i miejscowej diecezji był 15 marca 1998 roku, kiedy arcybiskup Chicago kard. Francis George nadał polskiemu kościołowi tytuł diecezjalnego sanktuarium św. Józefa, patrona życia rodzinnego. Pod koniec lat 90. franciszkanin o. Emil Bosak zainicjował powstanie organizacji „Rodzina Polska”, mającej na celu jednoczenie Polaków na emigracji.
Z kolei w 2015 roku parafia otrzymała relikwię św. papieża Jana Pawła II. A kiedy w pobliżu kościoła powstał nowy plac, nadano mu imię św. Józefa i ustawiono kamienny różaniec. Więcej informacji na portalu parafii www.kosciolypolskiewusa.com/parafia-sw-jozefa.

Renata Jurowicz