Felietony

Przypomina mi się scena z polskiego filmu „Ekstradycja”, w której prezes banku przekazuje swój urząd następcy i mówi: „pieniądze szczęścia nie dają, władza to jest szczęście”. Na ile władza daje szczęście, a na ile staje się narkotykiem, który uzależnia.

Na potrzeby tego felietonu zdobyłem się, by policzyć wiernych, którzy tuż po zniesieniu limitów, dotarli do kościoła na niedzielną liturgię. Ponieważ na to kworum składają się i starsi i najmłodsi, tym razem nikt nie został pominięty. Warto bowiem przypomnieć, że podczas październikowego liczenia dominicantes obejmuje ono osoby od 7 lat wzwyż.

Współczesny świat proponuje nam coraz więcej „cudownych” rozwiązań wszelkich trudności. Technologia ma coraz bardziej zwalniać nas z myślenia, wszelkiej maści leki i preparaty mają przywracać nam pełnię zdrowia w ułamku sekundy. Wszystko ma być załatwiane szybko i skutecznie. Trud? Wyrzeczenia? Walka? Cierpliwość? To przeżytek. Ciężka praca jest dla naiwnych.

W naszej rubryce relacje państwo – Kościół, kontynuujemy zagadnienia z okresu 20-lecia międzywojennego w Polsce i omawiamy Konkordat Polski z 1925 roku. W tym felietonie powiemy o ośmiu „artykułach państwowych” tegoż Konkordatu, czyli ustaleniach konkordatowych, które strzegły przede wszystkim interesu państwowego.

Po dłuższej przerwie widzimy się w tej rubryce i od razu sprawdzamy co w mediach piszczy, a najważniejsze tematy, które od miesięcy tam dominują to koronawirus i wybory, a ostatnio również filmy o pedofilii i perturbacje Programu III Polskiego Radia.

Przyjęło się, że w Kościele maj jest miesiącem maryjnym. A przyjęło się to już w wiekach XIII
i XIV, chociaż w prawosławiu majowa modlitwa poświęcona Matce Bożej i przeżywana przy figurach i kapliczkach znana jest już od V wieku. Z kolei Dzień Matki, który jak wszyscy doskonale wiedzą, także świętujemy w maju, obchodzony jest w Polsce od 1914 roku. Przypadek? Nie sądzę.

Cechą bardzo cenną jest odpowiedzialność we wszystkich wymiarach naszego życia. W zwykłych relacjach codziennych osoby wykazujące się odpowiedzialnością są poważane i cenione. Chodzi o odpowiedzialność dotyczącą każdej sytuacji, tej która jest uważana za mało ważną, jak i tej, która jest bardzo poważna.

W okresie renesansu, czyli w XVI wieku, twórczość pieśni w języku polskim przeżywała chwilowe trudności. Ponieważ poszczególne wyznania protestanckie posługiwały się językami narodowymi w upowszechnianiu swego kultu, w pewnym sensie zrozumiałą reakcją wśród katolików było przywiązanie do języka łacińskiego.

Z założenia felietony zamieszczane w tej rubryce, miały dotyczyć naszej codziennej wiary. Niemniej teraz przyszło nam zmagać się z rzeczywistością nadzwyczajną, zatem i wiara nasza w takich realiach nie jest już „codzienna”. Warto teraz zbierać te wszystkie pytania i osobiste refleksje.

Święto Miłosierdzia Bożego obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, zwaną obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego. Można powiedzieć, że zostało ustanowione na prośbę samego Jezusa, przekazaną w objawieniach s. Faustynie Kowalskiej.

Miękki koc, domowe zacisze, gorący kubek słodkiego kakao i... film animowany? To, co jednym unosi brwi do góry, drugim znakomicie obniża poziom kortyzolu. A jak skutecznie zapobiega syndromowi maski.

W ostatnim artykule naszej rubryki omówiliśmy pierwszą część tzw. artykułów kościelnych Konkordatu z 1925 roku, czyli takich, które strzegły praw Kościoła katolickiego w II Rzeczypospolitej Polskiej. A zatem omówimy teraz pozostałe artykuły „kościelne” przedwojennego Konkordatu.

Nie myślcie, że było łatwo powstrzymać się od poświęcenia tego felietonu koronawirusowi i histerii z nim związanej z jaką mamy do czynienia w mediach, o mediach społecznościowych nie wspomnę.

Zawsze bardzo lubiłam nabożeństwa Gorzkich żali i chętnie brałam w nich udział, oczywiście włączając się we wspólny śpiew. W tym roku jednak siedząc na chórze, gdzie mogłam zostać niewidoczna, bo siedziały tam może jeszcze trzy osoby, nie potrafiłam wydobyć z siebie słów pieśni. Od dnia poprzedniego w głowie miałam pewien obraz.

Sam ostatnio wspomniałem, że mówienie o ekologii stało się bardzo modnym trendem i nie chciałbym być posądzony, że wpadłem w ten trend, gdyż znowu ekologii chciałem poświęcić ten felieton. Odpowiedzialnym za to uczynię więc papieża Franciszka, odwołując się do adhortacji wydanej po synodzie poświęconym Amazonii, który odbył się w Rzymie od 6 do 27 października 2019 roku.

Chrześcijanin nigdy nie powinien dyspensować się od czujności. Każdy, kto modli się z brewiarzem, przynajmniej raz w tygodniu na wokandę rozważań bierze te słowa: „Bądźcie trzeźwi, czuwajcie.

Papież Franciszek w ostatnim Orędziu na Światowy Dzień Pokoju, (który omawialiśmy w poprzednim felietonie) ukazuje jako jedną z dróg pokoju nawrócenie ekologiczne. Także dzięki rozmowom w czasie kolędy zrodziła się myśl, aby ten temat rozwinąć.

Czytałem kiedyś artykuł, w którym autor zadawał szereg pytań typu: czy człowiek wierzący może być sprzedawcą w kiosku zawalonym pornografią? Rzeczywiście było to dawno, bo obecnie - przynajmniej na stacjach paliw - na szczęście zniknęły takie wystawki. Nie zniknęły jednak podobne dylematy w innych profesjach, dziedzinach i sferach naszego bytowania.

Polska, odrodzona po 11 listopada 1918 roku, porządkowała po zaborcach i jednocześnie budowała nowy system prawny państwa. W relacjach państwo – Kościół ewidentną była konieczność nowych regulacji prawnych.