Uroczystość Zesłania Ducha Świętego

Uroczystość Zesłania Ducha Świętego
Z Dziejów Apostolskich

Kiedy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle spadł z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić. Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. Pełni zdumienia i podziwu mówili: „Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami? Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? – Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie – słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże”.

Z Pierwszego Listu Świętego Pawła Apostoła do Koryntian
Bracia: Nikt nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: „Panem jest Jezus”. Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla wspólnego dobra. Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem.

Z Ewangelii według Świętego Jana
Jezus daje Ducha Świętego

Wieczorem w dniu zmartwychwstania, tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Przyszedł Jezus, stanął pośrodku, i rzekł do nich: „Pokój wam!”. A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzeki do nich: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: „Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”.

Ograniczony i nieograniczony

Jesteśmy ograniczeni! To stwierdzenie – szczerze mówiąc – nie jest zbyt odkrywcze. I choć możemy się z tymi słowami nie zgadzać, to jednak to niczego nie zmienia: jesteśmy ograniczeni. I choć przekonują nas z różnych stron, że sami decydujemy o wszystkim, że jesteśmy miarą wszechrzeczy, to przecież – prędzej czy później – dotrze do nas, że mamy różne ograniczenie.
Podstawowymi naszymi ograniczeniami są czas i przestrzeń. Jesteśmy ograniczeni czasem i przestrzenią. Urodziliśmy się w ściśle określonym czasie i w ściśle określonym czasie żyjemy. Pojawiliśmy się także w ściśle określonym miejscu: nie możemy jednocześnie przebywać w dwóch miejscach (niektórzy święci mieli dar bilokacji, ale to już jest interwencja Pana Boga, a nie zdolność konkretnego człowieka). Także nasza wiedza jest ograniczona do wiedzy, którą, na danym etapie dziejów, ludzkość posiada. Bóg natomiast niczym nie jest ograniczony, ani czasem, ani przestrzenią, ani wiedzą. Już imię, które Bóg objawia Mojżeszowi („Jahwe” = „Jestem, który jestem”) świadczy o tym, że Bóg jest poza czasem, bo nie przemija, nie starzeje się (zob. Wj 3, 14). Bóg jest wieczny! (np. Ps 45, 7; Iz 40, 28; Dn 4, 31; 7, 14; 1J 5, 20). Kiedy Salomon mówi, że Boga nic nie może objąć (1Krl 8, 27), to mówi, że Bóg jest wszędzie, nie jest „przywiązany” do konkretnego miejsca. Dlatego jest On Bogiem ludzi, którzy kiedykolwiek żyli, żyją i żyć będą i ludzi, którzy gdziekolwiek żyli, żyją i żyć będą. Ale kiedy Boży Syn, Jezus Chrystus, stał się człowiekiem (J 1, 14), to przyjął ludzkie ograniczenia. Pojawił się przecież w określonym czasie i w określonym miejscu. Także Jego ludzka wiedza była ograniczona stanem ówczesnej wiedzy. Nie przestając być Bogiem, który niczym nie jest ograniczony, Jezus ograniczył siebie, aby człowiek mógł „zobaczyć i dotknąć” Boga (por. 1J 1, 1-3). To, co napisaliśmy o ograniczeniach człowieka i braku ograniczeń dla Boga, trzeba odnieść także do Kościoła, który został założony przez Jezusa. Odchodząc z tego świata Jezus powiedział do apostołów: „Idźcie i pozyskujcie uczniów we wszystkich narodach!... Ja jestem z wami przez wszystkie dni, aż do skończenia świata” (Mt 28, 19-20). „Wszystkie narody”, to brak ograniczenia przestrzenią, a „do końca świata”, to brak ograniczenia czasem. Zresztą słyszymy dzisiaj o „Partach, Medach, Elamitach, o mieszkańcach Mezopotamii, Judei, Kapadocji, Pontu, Azji, Frygii, Pamfilii, Egiptu, Libii, o przybyszach z Rzymu, Żydach, prozelitach, Kreteńczykach i Arabach” (Dz 2, 9-11). I dlatego Kościół jest ograniczony i nieograniczony. Ograniczony, bo są w nim ludzie konkretnych czasów i miejsc, ale jest też nieograniczony, bo jest w nim Bóg i jest on (Kościół) dla ludzi wszystkich czasów i wszystkich miejsc. A to wszystko dzięki Duchowi Świętemu, którego Jezus dał wspólnocie Kościoła (zob. J, 22, 22; Dz, 2, 4). Duch Święty jest też Duchem Prawdy (zob. J 14, 17; 15, 26; 16, 13), który nauczy Kościół wszystkiego (zob. J 14, 26). I dlatego Kościół jest w stanie odpowiadać na pytania i wątpliwości wszystkich ludzi wszystkich czasów i może podejmować wyzwania wszystkich czasów, jakie stawia przed nim świat. Nie mamy się więc czego bać: nieograniczony Bóg daje każdemu z nas miejsce i pokój serca w nieograniczonej wspólnocie Kościoła, która jest ciałem Jezusa Chrystusa (por. 1Kor 12, 27).

ks. Tomasz Kaczmarek

Słowo Boże na każdy dzień
Niedziela, 8 czerwca
Dz 2,1-11; Ps 104;
1 Kor 12,3b-7.12–13; J 20,19-23

Poniedziałek, 9 czerwca
Rdz 3,9-15.20; Ps 87;
Dz 1,12-14; J 2,1-11

Wtorek, 10 czerwca
1 Krl 17,7-16; Ps 4; Mt 5,13-16

Środa, 11 czerwca
Dz 11,21b-26;13,1-3; Ps 98;
Mt 10,7-13

Czwartek, 12 czerwca
Rdz 22, 9-18 lub: Hbr 10, 4-10;
Ps 40 (39), 7-8a. 8b-9. 10-11b. 17; Mt 26, 36-42

Piątek, 13 czerwca
1 Krl 19,9a.11-16; Ps 27;
Mt 5,27-32

Sobota, 14 czerwca
1 Krl 19,19-21; Ps 16; Mt 5,33-37