Słowo na niedzielę (27 listopada )

Słowo na niedzielę (27 listopada) - I Niedziela Adwentu
Iz 2, 1-5; Ps 122; Rz 13, 11-14; Mt 24, 37-44

Z Księgi proroka Izajasza

Widzenie Izajasza, syna Amosa, dotyczące Judy i Jerozolimy: Stanie się na końcu czasów, że góra świątyni Pańskiej stać będzie mocno na szczycie gór i wystrzeli ponad pagórki. Wszystkie narody do niej popłyną, mnogie ludy pójdą i rzekną: «Chodźcie, wstąpmy na górę Pańską, do świątyni Boga Jakuba! Niech nas nauczy dróg swoich, byśmy kroczyli Jego ścieżkami. Bo Prawo pochodzi z Syjonu i słowo Pańskie – z Jeruzalem».

On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i sędzią dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny. Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pańskiej!

Z księgi psalmów

Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano:
«Pójdziemy do domu Pana».
Już stoją nasze stopy
w twoich bramach, Jeruzalem.

Do niego wstępują pokolenia Pańskie,
aby zgodnie z prawem Izraela wielbić imię Pana.
Tam ustawiono trony sędziowskie,
trony domu Dawida.

Proście o pokój dla Jeruzalem:
Niech żyją w pokoju, którzy cię miłują.
Niech pokój panuje w twych murach,
a pomyślność w twoich pałacach.

Ze względu na moich braci i przyjaciół
będę wołał: «Pokój z tobą!»
Ze względu na dom Pana, Boga naszego,
modlę się o dobro dla ciebie.

Z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian

Bracia:
Rozumiejcie chwilę obecną: teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas niż wtedy, gdy uwierzyliśmy. Noc się posunęła, a przybliżył się dzień. odrzućmy więc uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła! Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości. ale przyobleczcie się w Pana Jezusa Chrystusa i nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom.

Słowa Ewangelii według św. Mateusza

Potrzeba czujności w oczekiwaniu na przyjście Chrystusa

Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jak było za dni Noego, tak będzie z przyjściem Syna Człowieczego, albowiem jak w czasie przed potopem jedli i pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, kiedy Noe wszedł do arki, i nie spostrzegli się, aż przyszedł potop i pochłonął wszystkich, tak również będzie z przyjściem Syna Człowieczego. Wtedy dwóch będzie w polu: jeden będzie wzięty, drugi zostawiony, dwie będą mleć na żarnach: jedna będzie wzięta, druga zostawiona. Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie, a to rozumiejcie: gdyby gospodarz wiedział, o jakiej porze nocy nadejdzie złodziej, na pewno by czuwał i nie pozwoliłby włamać się do swego domu. Dlatego i wy bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie».

Komentarz do Ewangelii

Chrystus chce przyjąć do każdego z nas

Adwent to czas radosnego oczekiwania na przyjście Pana. Pierwsza część tego szczególnego okresu liturgicznego, który rozpoczynamy wraz z I Niedzielą Adwentu zwraca nasz wzrok na Tego, który jest jego treścią. Narodziny Mesjasza, na którego czekał Izrael zrealizowały się ponad dwa tysiące lat temu. Kimże był zapowiadany Mesjasz? Był tym, który uczył dróg Bożych, aby ci którzy w Niego uwierzą mogli kroczyć Jego ścieżkami (por. Iz 2, 3). „On będzie rozjemcą pomiędzy ludami i sędzią dla licznych narodów. Wtedy swe miecze przekują na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Naród przeciw narodowi nie podniesie miecza, nie będą się więcej zaprawiać do wojny. Chodźcie, domu Jakuba, postępujmy w światłości Pańskiej!” (Iz 2, 4-5).

Wezwanie, by postępować za Chrystusem jest aktualne również dzisiaj skoro to my jesteśmy adresatami pierwszego czytania z Księgi proroka Izajasza. W podobnym tonie brzmi dzisiejszy Psalm, w którym czytamy: „Ucieszyłem się, gdy mi powiedziano: «Pójdziemy do domu Pana». Już stoją nasze stopy w twoich bramach, Jeruzalem” (Ps 122, 1-2). Chrystus chce przyjść do każdego z nas, dlatego św. Paweł woła dzisiaj: „teraz nadeszła dla was godzina powstania ze snu. Teraz bowiem zbawienie jest bliżej nas niż wtedy, gdy uwierzyliśmy” (Rz 13, 11) i śle upomnienie: „odrzućmy (…) uczynki ciemności, a przyobleczmy się w zbroję światła! Żyjmy przyzwoicie jak w jasny dzień: nie w hulankach i pijatykach, nie w rozpuście i wyuzdaniu, nie w kłótni i zazdrości” (Rz 13, 12-13). Niniejsze słowa to nic innego jak recepta na szczęśliwe chrześcijańskie życie. Właśnie, by tak było trzeba stanąć w prawdzie i odrzucić grzech, zmienić swoje życie, by nie było ono hołdowaniem zmysłom, ale prawdziwą współpracą z Bożym Duchem, bo jak apostoł Paweł kończy: „nie troszczcie się zbytnio o ciało, dogadzając żądzom” (Rz 13, 14), ale „przyobleczcie się w Pana Jezusa” (Rz 13, 14), a tym który nas przyobleka jest Duch Święty. Konieczne do takiego stanu rzeczy jest czuwanie, o które Pan Jezus wręcz woła do nas z dzisiejszej Ewangelii: „Czuwajcie więc, bo nie wiecie, w którym dniu Pan wasz przyjdzie” (Mt 24, 42). By nam to zobrazować posługuje się przykładem domu, który może zostać ograbiony przez złodzieja, kiedy gospodarz przestanie czuwać, a zajmie się tylko sprawami ziemskimi i będzie korzystał z życia. Stąd przesłanie końcowe brzmi: „bądźcie gotowi, bo o godzinie, której się nie domyślacie, Syn Człowieczy przyjdzie” (Mt 24, 44).

Izraelici nie byli przygotowani na przyjście Mesjasza, ponieważ drzwi w Betlejem były zamknięte, a 30 lat później zostanie odrzucony przez swój lud i ukrzyżowany. Innymi słowy Bóg przychodzi do swojej własności, a swoi Go nie przyjmują, przychodzi do utrudzonego ludu, by go pocieszyć, a on twierdzi, że nie potrzebuje pomocy z Nieba. Współczesny człowiek ufa sobie, liczy tylko na siebie, dba jedynie o siebie, a Boży człowiek zapomina o sobie, spala się dla drugiego, by choć na chwilę przybliżyć mu sens Nieba. Niech czas Adwentu będzie dla każdego i każdej z nas czasem bliskości z Bogiem poprzez Roraty, czuwaniem na modlitwie i życiem pełnym miłości wobec drugiego człowieka, aby wspomniane Niebo było obecne już tu na ziemi.

ks. Łukasz Pondel