Słowo Boże na każdy dzień (7 - 12 sierpnia)

Poniedziałek, 7 sierpnia
Lb 11, 4b-15; Ps 81; Mt 14, 13-21 
Ujrzał wielki tłum i zlitował się. 

Nic dziwnego, że tłumy podążały za Jezusem: chciały coś uzyskać, albo też tylko ze zwykłej ciekawości, żeby zobaczyć coś nadzwyczajnego. Jezus tego nie potępiał, lecz się litował, uzdrawiał i nauczał. Każda okazja jest właściwa, by głosić Ewangelię i uczynić coś dobrego. Ale tym razem Jezus poszedł krok dalej: pomyślał także o kolacji. Wyjątkowo zrobił odstępstwo od zasady „Nie samym chlebem żyje człowiek”. Jednakże cud, czy choćby tylko przysługa, nie mogą stać się regułą. Mają być zawsze tylko wyjątkiem. Regułą ma być własna praca i umiejętność dzielenia się i pomagania.

Wtorek, 8 sierpnia
Lb 12,1-13; Ps 51; Mt 15, 1-2.10-14
Panie każ mi przyjść do siebie po wodzie.

To nie jest tylko kronikarskie odnotowanie faktu, lecz także pewien pouczający scenariusz, ilustrujący różne sytuacje naszego życia. Zagrożenie, lęk przed śmiercią, poczucie opuszczenia i bezsilności – któż tego nie przeżywał. Nawet modlitwa wydaje się wtedy iluzoryczna i niepewna. Dlatego Piotr chciał się upewnić i zaryzykował. Ale nie w ciemno, lecz na słowo Jezusa. Póki trzymał się tego słowa i Jezusa – zwyciężał. Kiedy jednak zwrócił się ku swoim uczuciom, poczuciu tryumfu, a potem lęku – pogrążył się w toni. Na szczęście w panice zawołał do Jezusa i został uratowany.

Środa, 9 sierpnia
Święto św. Teresy Benedykty od Krzyża, dziewicy i męczennicy
Oz 2, 16b.17b.21-22; Ps 45; Mt 25, 1-13 
Nasze lampy gasną.

Jezus mówi tu o ludziach wierzących – jedni i drudzy oczekują Zbawiciela, szanują Go i czczą. Zewnętrznie niczym się nie różnią. Różnicę widać dopiero wtedy, gdy trzeba zapalić lampy, czyli uczynić to, na co w gruncie rzeczy czekali. I wtedy dopiero widać różnicę: czyja wiara była autentyczna, a czyja tylko pozorna, choć zewnętrznie wydawała się bez zarzutu. Bogu nie zależy na religijności i czczych formach pobożności. On chce, abyśmy żyli w Duchu Świętym – oliwa jest Jego symbolem. Zrazu nie widać czy lampy są jej pełne, ale w chwili próby puste lampy nie święcą. Pusta pobożność nie zbawia.

Czwartek, 10 sierpnia
Święto św. Wawrzyńca, diakona i męczennika
2 Kor 9, 6-10; Ps 112; J 12, 24-26
Tam będzie i mój sługa.

Prawo natury, regulujące proces siania i owocowania, opisuje też procesy duchowe. Kto jest przywiązany do doczesności, do stanu posiadania, pozycji i dorobku, i w nich pokłada swe nadzieje, srodze się zawiedzie. Bo to są rzeczy przemijające, których w krytycznym momencie śmierci zostaniemy radykalnie pozbawieni. Nie chodzi jednak o to, by nimi gardzić i ich nie szanować, lecz by nadzieję złożyć w Bogu. A życiowe wysiłki podejmować nie tylko dla chwały i zabezpieczenia, lecz dla Boga. Jeśli Boga postawię na pierwszym miejscu, moje życie przyniesie owoc zarówno w doczesności, jak i wieczności. 

Piątek, 11 sierpnia
Pwt 4, 32-40; Ps 77; Mt 16, 24-28
Co da człowiek w zamian za swoją duszę.

Gdy Jezus mówił te słowa, krzyż był wtedy jeszcze jedynie narzędziem hańby i najokrutniejszej kary. Zapewne więc nikt tego wezwania nie rozumiał. Ale już słowa o samozaparciu się, naśladowaniu wzoru Jezusa, dbałości o dobra duchowe i dystans do tego, co oferuje świat – to jest już bardziej zrozumiałe. Co nie znaczy, że łatwiejsze. Ale za to konkretne. I nagroda, którą obiecuje Jezus jest konkretna. Miarą tej nagrody będzie nasze postępowanie. Co wcale nie znaczy, że na zbawienie trzeba sobie zasłużyć. Ale żeby przyjąć dar zbawienia, trzeba najpierw uczynić dla niego miejsce w swoim sercu.

Sobota, 12 sierpnia
Pwt 6, 4-13; Ps 18; Mt 17, 14-20
Z powodu małej wiary waszej.

Właściwie to nie wiadomo na kogo Jezus się tak zniecierpliwił. Raczej chyba nie na tego nieszczęsnego ojca, który w rozpaczliwej sytuacji szukał ratunku dla swojego syna. Może na tłum, który szukał sensacji? A może na uczniów, którzy pod wpływem faryzeuszów i uczonych w Piśmie zaczęli żywić wątpliwości i okazywać wahanie i bezradność. Ich wiara wątlała zamiast wzrastać. Ziarnko gorczycy nie może pozostać w fazie ziarnka, lecz ma być wsiane i wzrastać, aż stanie się drzewem. Wiarę trzeba pielęgnować i rozwijać, a nie żywić wspomnieniami dawnej świetności, gdy posłani przez Jezusa wypędzali złe duchy. 

Ks. Mariusz Pohl