Słowo Boże na każdy dzień (7 - 12 lutego )

Poniedziałek, 7 lutego
1 Krl 8, 1-7.9-13; Ps 132; Mk 6, 53-56

„Wszyscy, którzy się Go dotknęli, odzyskiwali zdrowie”.
Gdziekolwiek by się pojawiał Jezus, wszędzie wzbudzał sensacje. Ludzie chcieli go koniecznie zobaczyć, dotknąć się Go, choćby frędzli u Jego płaszcza. Bo moc cudotwórcza wychodziła od Niego. To doświadczenie przysparzało Jezusowi popularności.
Tylko ilu z tych ludzi faktycznie postanowiło zostać Jego uczniami? Bo można w religii szukać jedynie darów Bożych, zamiast szukać Pana daru. Jezus zaś pragnie przede wszystkim naszej miłości, szczerej relacji z Nim i zostania Jego uczniem, na całe życie.

Wtorek, 8 lutego
1 Krl 8,22-23.27-30; Ps 84; Mk 7, 1-13

„Uchyliliście przykazanie Boże, a trzymacie się ludzkiej tradycji”.
Wierność tradycji, pielęgnowanie dawnych zwyczajów to dobra rzecz, również w wierze. Problem zaczyna się wtedy, kiedy zapominamy, czemu ta tradycja miała służyć; kiedy religijność, zwyczaje zdają się być ważniejsze niż to, czemu one miały służyć.
Jezus mówi o naszym sercu. To ono ma być blisko Boga. Nasze przeróżne przejawy życia religijnego mają być wyrazem bliskości z Bogiem, naszego serca wypełnionego miłością do Niego. Tylko wtedy i tylko taka religijność i tradycja jest miła Bogu.

Środa, 9 lutego
1 Krl 10, 1-10; Ps 37; Mk 7, 14-23

„Całe zło z wnętrza pochodzi i czyni człowieka nieczystym”.
Na podstawie dzisiejszej Ewangelii możemy dowiedzieć się, co czyni nas nieczystymi. Zauważmy, że wszystkie wymienione tam rzeczywistości pochodzą z naszego serca, bo tam biorą swój początek. Stąd tak ważne jest, aby nasze serce było czyste. Kiedy nasze serce jest czyste? Wtedy, kiedy jest napełnione Duchem Świętym, czyli łaską Bożą. Te słowa powinny nam uzmysłowić, jak ważne jest życie w stanie łaski uświęcającej. W jaki sposób dbasz, aby Twoje serce było czyste, dzięki mieszkającej w nim Bożej łasce?

Czwartek, 10 lutego
1 Krl 11,4-13; Ps 106; Mk 7, 24-30

„Przez wzgląd na te słowa idź; zły duch opuścił twoją córkę”.
W tym świecie zawsze istnieją jakieś granice, które dzielą ludzi od siebie. Czasami jest to religia, czasami poglądy polityczne, czasami pochodzenie, itp. Ten podział widać również w dzisiejszej Ewangelii. Jezus jest tym, który w swojej działalności przekracza te granice. Idzie do ludzi, którzy nie należeli do Izraela i pomaga kobiecie, która była poganką. Wszyscy, którzy mienią się uczniami Jezusa zawsze powinni wprowadzać jedność między ludźmi. Powinniśmy być ludźmi żyjącymi ponad podziałami, jaki wprowadza ten świat.

Piątek, 11 lutego
1 Krl 11, 29-32; 12, 19; Ps 81; Mk 7, 31-37

„Dobrze wszystko uczynił. Nawet głuchym słuch przywraca i niemym mowę”.
Słyszymy dzisiaj o Jezusie, że „dobrze wszystko uczynił”. Te słowa mogą być inspiracją i dla nas. Wszystko co czynimy - także i dzisiaj - powinno być dobre. Wszystko co uczynimy, powinniśmy uczynić dobrze, naśladując Jezusa w wychodzeniu naprzeciw ludzkim potrzebom. Nie musimy być „zbawicielami świata”, siląc się na jakieś heroiczne czyny. Aby zmieniać ten świat wystarczy, że zaradzimy dobrem, jakie jest w zasięgu naszej ręki. Już przez to samo uczynimy ten świat lepszym, czyli bardziej Bożym.

Sobota, 12 lutego
1 Krl 12, 26-32; 13, 33-34; Ps 106; Mk 8, 1-10

„Żal Mi tego tłumu”.
Ten fragment Ewangelii znowu pokazuje wielką wrażliwość Jezusa na ludzkie potrzeby. Przecież mógł ulec przekonaniu, aby każdy zadbał sam o siebie. My często nie czynimy jakiegoś dobra, bo uważamy, że to nie nasza sprawa albo że nie mamy właściwych środków, czy możliwości. Dzisiejsza Ewangelia zachęca nas, abyśmy byli bardziej wrażliwi i wykorzystywali ten potencjał, jaki jest w granicach naszych możliwości, ale pomnożony o naszą wiarę. Jeżeli nie wiesz, czy dasz radę, pomódl się do Jezusa, aby On pobłogosławił te możliwości, jakie posiadasz, a zobaczysz, że dzięki temu będziesz czynił rzeczy, które wydawały ci się niemożliwe. Na tym polega współpraca z łaską Bożą.

Ks. Włodzimierz Guzik