Słowo Boże na każdy dzień (23 -28 maja)

Słowo Boże na każdy dzień (23 -28 maja)

Poniedziałek, 23 maja
Dz 16, 11-15; Ps 149; J 15, 26-16, 4a
Gdy przyjdzie Pocieszyciel, którego Ja wam poślę od Ojca, Duch Prawdy, który od Ojca pochodzi,
On będzie świadczył o Mnie. Jezus obiecuje Ducha Pocieszyciela, dosłownie Parakleta. Paraklet – to ktoś przywoływany na pomoc, adwokat, obrońca, wspomożyciel, orędownik, etymologicznie: „ten, który odpowiada na wołanie”. Piękne imię. Bóg jest tym, który poprzez dar Ducha Parakleta odpowiada na wołanie słabych i prześladowanych. Dzięki Niemu uczniowie nie załamią się w wierze i będą przekonani, że nie świat, ale Jezus ma rację.

Wtorek, 24 maja
Dz 16, 22-34; Ps 138; J 16, 5-11
Pożyteczne jest dla was moje odejście. Bo jeżeli nie odejdę, Pocieszyciel nie przyjdzie do was.
Przyjście Parakleta jest ściśle związane z odejściem Jezusa. Odejście to daje początek nowemu – duchowemu - sposobowi obecności Boga wśród ludzi. Paraklet przyjdzie więc, aby kontynuować dzieło Jezusa, aby przekształcić Jego fizyczną nieobecność w nową obecność w Duchu. Szczególnym zadaniem i metodą działania Ducha Parakleta jest przypominanie uczniom w każdym miejscu i czasie wszystkiego, co powiedział i uczynił Jezus.

Środa, 25 maja
Dz 17, 15.22-18, 1; Ps 148; J 16, 12-15
Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz jeszcze znieść nie możecie.
Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. 
Bóg jest tak wielką tajemnicą, że aby Go poznać nie wystarczą siły naszego rozumu. Potrzebujemy specjalnego przewodnika po jego „tajemniczej krainie”. Jest nim Duch Prawdy. Jego działanie polega na otwieraniu perspektyw i poszerzaniu horyzontów, abyśmy byli w stanie zobaczyć wszystko oczyma Boga i przyjąć prawdę, która jest większa niż nasze ciasne umysły i serca.

Czwartek, 26 maja
Dz 18, 1-8; Ps 98; J 16, 16-20
Nie zostawię was sierotami, powrócę do was i rozraduje się serce wasze.
Nie jesteśmy skazani na samotność. Dzięki Kościołowi – wspólnocie zgromadzonej wokół Słowa Bożego i sakramentów – mamy duchowy dom, korzenie, tożsamość. We wspólnocie uczniów żyje i staje się obecny Zmartwychwstały. Dokonuje się to poprzez Ducha Parakleta, który nieustannie przypomina, tłumaczy i aktualizuje historię Jezusa. Dzięki Niemu Jezus ciągle naucza, uzdrawia, przebacza, przytula, pociesza, daje nadzieję i zbawia.

Piątek, 27 maja
Dz 18, 9-18; Ps 47; J 16, 20-23a
Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość.
Jezus przygotowuje uczniów na trudne chwile związane z czasem Jego męki i śmierci. Koncentruje jednak ich uwagę nie na łzach i bólu, których nieuchronnie niebawem doświadczą, ale na radości, która przyjdzie po nich. Tak jak z bólów rodzenia powstaje nowe życie, tak z cierpień, bólu i ciemności Wielkiego Piątku rodzi się radość i światło Paschy. Wielki Piątek nie jest nigdy ostatnim słowem Boga, ostatnim słowem jest zawsze świt Wielkanocy.

Sobota, 28 maja
Dz 18, 23-28; Ps 47; J 16, 23b-28
O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje. Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje: Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna.
Modlić się w imię Jezusa to modlić się na wzór Jezusa, czyli doświadczać obecności Boga jako kochającego i troskliwego Ojca oraz czuć na sobie Jego miłosierne spojrzenie w każdej sytuacji życia. Jezus zaprasza swoich uczniów do nowego spojrzenia na modlitwę. Jej wartość polega nie tyle na byciu wysłuchanym zgodnie z własnym oczekiwaniem, ile na byciu napełnionym Duchem Świętym. Bóg daje więcej niż prosimy. Daje nie tylko coś z upragnionych przez nas rzeczy, On daje siebie.