Słowo Boże na każdy dzień (22 listopada - 4 grudnia)

Poniedziałek, 29 listopada
Iz 2, 1-5; Ps 122; Mt 8, 5-11
„Powiedz tylko słowo”.
Wyrażenie setnika jest godne podziwu. Przypuszcza, że podobnie jak on rozkazuje żołnierzom, tak i Pan Jezus ma pod swymi rozkazami w świecie niewidzialne wojsko, którym się posługuje. Taką postawę, postawę pokory wobec Pana Jezusa dyktuje setnikowi serce, które kocha. Można odnieść wrażenie, że pomimo bezradności i rozpaczy ten człowiek ze względu na miłość szuka wszędzie ratunku. Robi wszystko co w jego mocy, aby pomóc. Ludzka postawa nie zawsze jest taka jak setnika. Potrzeba więc człowiekowi więcej zaufania wobec Boga i pokory, że nie wszystko jest w stanie sam osiągnąć.

Wtorek, 30 listopada
Święto św. Andrzeja, apostoła
Rz 10, 9-18; Ps 19; Mt 4, 18-22
„Objawiłeś je prostaczkom”.
Czy odkrycie i objawienie to to samo? W obydwóch przypadkach chodzi o coś, co zaczyna się pojawiać. Człowiek zaczyna widzieć coś, czego przedtem nie widział. W wypadku „odkrycia” człowiek jest aktywny. Szuka i dzięki wysiłkowi coś się przed nim ukazało. Natomiast w wypadku „objawienia”, zasługa, wprost przeciwnie, należy się Temu, który objawia – Stwórcy. Pan Bóg nie objawia swych prawd dla zaspokojenia ludzkiej ciekawości, ale dlatego by stały się one nasionami wzrastającymi na polu życia.

Środa, 1 grudnia
Iz 25, 6-10a; Ps 23; Mt 15, 29-37
„Jedli wszyscy do sytości”.
Nasycenie czterech tysięcy mężczyzn, którzy szli za Jezusem, aby Go słuchać, nie licząc kobiet i dzieci stanowi rzeczywiście cud jedyny w swoim rodzaju. Jest jednak cud, który od ponad dwóch tysięcy lat dokonuje się i powtarza w Kościele. Cud ogólnodostępny. Cud często zapominany albo celowo pomijany. Cud będący przepustką do Nieba. Mowa o Eucharystii, która dokonuje się każdego dnia na ołtarzach całego świata dla zbawienia człowieka – każdego człowieka. Cud Boskiej Miłości.

Czwartek, 2 grudnia
Iz 26, 1-6; Ps 118; Mt 7, 21.24-27
„Dom na piasku”.
Człowiek z doświadczenia wie, że dom wybudowany na piasku jest niebezpieczny. Taki dom jest symbolem zmienności czy niestabilności, która w życiu przejawia się w różny sposób. Może objawiać się w małżeństwie, jeśli oparte jest jedynie na zauroczeniu. Dlatego radzi się narzeczonym, aby nie szli za płytkimi uczuciami i pierwszymi impulsami, a raczej dokonywali wyboru przemyślanego, wspomaganego przez rozum i kierowanego mocną i stałą wolą. Jednak o siłę woli nie jest łatwo. Człowiek poddany jest zmienności, dlatego potrzebuje dobrych fundamentów. Tym fundamentem będą Boże Przykazania i nauka Chrystusa, bo tylko On ma moc budowania domu na skale.

Piątek, 3 grudnia
Iz 29, 17-24; Ps 27; Mt 9, 27-31
„Uważajcie, niech nikt się o tym nie dowie”.
Dlaczego Jezus zakazał opowiadać o cudzie? Ewangelia podpowiada, że zakaz nie przyniósł żadnego skutku, wręcz przeciwnie – uzdrowieni rozpowiadali o tym naokoło. To naturalne, że kiedy ktoś staje się świadkiem cudu, rozpowiada wszystkim co widział. Istnieją dwa sposoby komunikowania innym tego, co znajduje się we wnętrzu człowieka: słowami lub postawą. Kiedy człowiek jest przygnębiony, nie mówi o tym, ponieważ widać smutek na jego twarzy. Podobnie będzie z radością czy zdumieniem. Kiedy człowiek doświadcza głębokiego życia duchowego, nie ma potrzeby o tym opowiadać, lepiej aby jego bliskość z Panem owocowała w środowisku w którym żyje – poprzez czyn.

Sobota, 4 grudnia
Iz 30, 19-21.23-26; Ps 147A; Mt 9, 35-10,1.5a.6-8
„Idźcie i głoście: Zbliżyło się Królestwo Niebieskie!”
Czy Królestwo Niebieskie jest blisko? Oczywiście, że jest blisko! Królestwo Niebieskie jest blisko, ponieważ znajduje się w każdym wierzącym człowieku. Jest blisko, ponieważ ci, którzy przyjmują Ciało Chrystusa mają już życie wieczne i zagwarantowane zmartwychwstanie ciał. Jest blisko, ponieważ tym którzy wierzą otwierają się oczy i w każdej sytuacji dostrzegają Boże działanie. Królestwo Niebieskie jest blisko, ale potrzeba by człowiek zaangażował się w Jego budowanie.

ks. Łukasz Olszewski