Słowo Boże na każdy dzień (21-26 lutego)

Poniedziałek, 21 lutego
Jk 3, 13-18; Ps 19; Mk 9, 14-29

„Wszystko możliwe jest dla tego, kto wierzy”.

Wiara zawsze łączy się z obecnością. Jeśli Jezusa nie będzie z nami, a my z Jezusem, pozostajemy niewierzący, gdyż tylko łączność z Jezusem może nas nawrócić. Jeżeli rezygnujemy z obecności Jezusa, to szybko stracimy wiarę. Każda chwila z Jezusem wzmocni naszą wiarę i naprawi często powierzchowną religijność. Jezus zawsze będzie z nami. Wiara w Niego przetrwa aż do końca. Tylko czy jestem gotowy przyjąć dar Bożej obecności? Prośmy Jezusa o łaskę wiary. Tylko w Bożej bliskości odnajdziemy umocnienie dla wiary. Modlitwa jest umocnieniem wiary. Wiara bierze się z modlitwy.

Wtorek, 22 lutego
Święto katedry św. Piotra, apostoła
1 P 5, 1-4; Ps 23; Mt 16, 13-19

„Ty jesteś Mesjasz, Syn Boga Żywego”.

Święto Katedry św. Piotra, apostoła, przypomina o tym, że Kościół jest powszechny, czyli katolicki i apostolski, a Rzym jest miejscem, gdzie Piotr złożył świadectwo wiary i miłości do Jezusa, oddając za Niego swoje życie. To święto ma przypominać, że papieże jako biskupi Rzymu przewodzą Kościołowi z ustanowienia Chrystusa, zaś wierni powinni darzyć ich szacunkiem i posłuszeństwem. Zdajemy sobie sprawę, że nie oddajemy hołdu ozdobnemu fotelowi - katedrze, tylko czcimy prawdę o tym, że Piotr jako pierwszy wyznał i do dziś wyznaje w Kościele – Credo – Ty jesteś Chrystusem, Synem Boga Żywego. 

Środa, 23 lutego
Jk 4, 13-17; Ps 49; Mk 9, 38-40

„Kto bowiem nie jest przeciwko nam, ten jest z nami”.

Jezus zaprasza wszystkich do wspólnoty. Wspólnota - czy to parafialna czy diecezjalna ma otwarte ramiona i serce na każdego. Kościół stoi twarzą do świata, a nie plecami. Pan Jezus zaprasza każdego do wspólnoty. Chrystus nie tworzył grupy dla gorliwych. Jezus otwarty jest na słabych i grzesznych. Jezus nie akceptuje grzechu, lecz daje siłę i moc do nawrócenia i walki z grzechem. Każdy jest grzeszny. Nie powinienem przekreślać innych. Potrzebujemy nowego serca i ducha, by trwać we wspólnocie z tymi, z którymi nam nie po drodze. Prośmy Jezusa o dar jedności. Szukajmy tego co łączy. Nieśmy pokój.

Czwartek, 24 lutego
Jk 5, 1-6; Ps 49; Mk 9, 41-43.45.47-50

„Dobra jest sól; lecz jeśli sól smak swój utraci, czymże ją przyprawicie?”

Grzech jest największym nieszczęściem człowieka, zwłaszcza gdy zarażamy nim innych. Aby nie grzeszyć, nie należy niszczyć siebie, ani, tym bardziej, nienawidzić siebie. Chodzi o odcięcie się od tego, co nas wiąże i nie pozwala nam być sobą. Grzech bowiem to odrzucenie siebie. A odrzucamy siebie, gdy jesteśmy do czegoś przywiązani, gdy kieruje nami pożądliwość. Nie ma więc problemu w tym, że mamy ręce, albo oczy, ale w tym, że za dużo chcemy tymi rękami brać (i mieć na własność), a oczami za dużo widzieć (tracąc z oczu to, co naprawdę warto zobaczyć). Jezu pomóż nam walczyć z grzechem.

Piątek, 25 lutego
Jk 5, 9-12; Ps 103; Mk 10, 1-12

„Co więc Bóg złączył, tego niech człowiek nie rozdziela”.

Często mówi się, że wierność jest wyrazem miłości. I na pewno tak jest, ale jednocześnie wierność jest drogą do miłości. Nie da się osiągnąć miłości bez wierności. Gdzie nie ma wierności, tam miłość nie rozwija się. Dlatego może nie powinniśmy mówić, że wierność jest wyrazem miłości, a raczej, że wierność zapowiada prawdziwą miłość? Wierność bywa trudna, ale musi tak być, bo rozwój dokonuje się zawsze w atmosferze trudu. Chwile łatwe i przyjemne są nam dane dla nabierania sił, nie dla wzrostu. Wzrost dokonuje się, gdy jest trudno. Wierność jest potrzebna, byśmy nie uciekli w obliczu trudu i przez to nie stracili okazji do wzrostu. 

Sobota, 26 lutego
Jk 5, 13-20; Ps 141; Mk 10, 13-16

„Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie”.

Królestwo Boże należy do ludzi podobnych do dzieci, to znaczy do ludzi szczerych, prostolinijnych, otwartych na rzeczy nowe i dużo pytających. Dzieci nie mają uprzedzeń i stereotypów. Są nieufne wobec obcych, ale gdy przekonają się, że ktoś jest dobry, ufają bezgranicznie. Może więc warto przyglądać się dzieciom i przejmować na powrót wiele ich cech. Wszak wszyscy byliśmy kiedyś dziećmi. Staliśmy się jednak dorośli, ale nie koniecznie oznacza to dojrzałość do życia w królestwie Bożym. Dlatego warto wziąć sobie do serca słowa dzisiejszej Ewangelii. Jezus czeka na nas, abyśmy przyjęli Jego królestwo.

ks. Marek Jasianek