Słowo Boże na każdy dzień ( 18 - 23 stycznia)

Słowo Boże na każdy dzień

Poniedziałek, 18 stycznia
18 – 25 stycznia - Tydzień Powszechnej Modlitw o Jedność Chrześcijan
Hbr 5, 1-10; Ps 110; Mk 2, 18-22

„Dlaczego uczniowie Jana i uczniowie faryzeuszów poszczą, a Twoi uczniowie nie poszczą?”

W religijności możemy coś robić tylko dlatego, że taki jest zwyczaj, tak robią inni, tego się od nas wymaga. Wtedy intencje religijności nie są czyste i proste. No i gdzie w takim podejściu jest motywacja płynąca z serca? Ponieważ Jezus chce ją z nas wydobyć, dlatego odpowiadając w Ewangelii, ukazuje siebie jako „Pana Młodego”, który szuka w nas Oblubienicy. Pomódl się, aby Jezus uczynił Cię nowym bukłakiem, napełniając darem młodego wina miłości w Duchu Świętym. A wtedy wszystko będzie prostsze i czyste.

Wtorek, 19 stycznia
Hbr 6, 10-20 Ps 111 Mk 2, 23-28

„To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu”.

Możemy w życiu doświadczyć wielu problemów, gdy środek do jakiegoś celu, utożsamimy z samym celem. Na przykład, kiedy ktoś tyranizuje domowników do przestrzegania perfekcyjnego porządku w domu. Na końcu wszyscy chodzą już tak zdenerwowani, że nikt nie pamięta, że chodziło tu o stworzenie w domu miłej atmosfery poprzez zachowanie czystości i ładu. W życiu religijnym jest podobnie: jego celem jest odkrywanie życiodajnej relacji z Tym, który jest „Panem szabatu”, a nie ubóstwienie prawa. Kto tego nie zrozumie, jego religijność będzie zgorzkniała i smutna.

Środa, 20 stycznia
Hbr 7, 1-3.15-17; Ps 110; Mk 3, 1-6

„A śledzili Go, czy uzdrowi go w szabat, żeby Go oskarżyć”.

Mój zmarły proboszcz miał dosadne powiedzenia, np. mówił: „Każda świnia patrzy na świat świńskimi oczami”. Generalnie łatwo zrozumieć, że wcale nie chodzi tu o to, co widzimy, tylko o to, co chcemy zobaczyć. Czyli jaką własną interpretację nakładamy na to, co widzimy. Ponieważ Jezus patrzył z miłością, widział człowieka z jego potrzebą, któremu chciał dać nową jakość życia. Faryzeusze zaś zaślepieni poczuciem własnej doskonałości i pogardą, widzieli grzesznika, który musiał coś przeskrobać, skoro miał uschłą rękę. Zastanów się, z jakim nastawieniem patrzysz na ludzi, a zwłaszcza tych, których nie lubisz? Jezu uzdrów moje serce.

Czwartek, 21 stycznia
Hbr 7, 25-8,6; Ps 40; Mk 3, 7-12

„…szło do Niego mnóstwo wielkie na wieść o tym, jak wiele działał. (…) Nawet duchy nieczyste, na Jego widok, padały przed Nim i wołały: «Ty jesteś Syn Boży»”.

Nie rozumiejąc czyjegoś postępowania, zastanawiamy się: dlaczego on tak robi? Kiedy dotyczy to sprawy mało ważnej, możemy pozostać obojętni. Ale kiedy ma to coś wspólnego z nami, zaczyna nas to nurtować. Czy w słowach z dzisiejszej Ewangelii, w tym co się tam działo, znajdujesz coś intrygującego? Czy zastanawiałeś się kiedyś, dlaczego ludzie chodzili za Jezusem, dlaczego lubili Go słuchać i być blisko Niego? A Ty, dlaczego to robisz albo co ci w tym przeszkadza? Jak byś nazwał tę trudność? Powiedz o tym Jezusowi i zaproś Go do swojego życia.

Piątek, 22 stycznia
Hbr 8, 6-13; Ps 85; Mk 3, 13-19

„…ustanowił Dwunastu, aby Mu towarzyszyli, by mógł wysyłać ich na głoszenie nauki i by mieli władzę wypędzać złe duchy”.

Kiedy ludzie mają problem z wiarą w Kościół, pytają, skąd i po co jest Kościół? W Ewangelii mamy jedną z odpowiedzi. Czy Jezus mógł wybrać na Apostołów kogoś bardziej zdatnego? Mógł, ale wybrał, jak chciał. Zamiar jest boski, ale materiał niedoskonały, stąd problemy. Wybrał ich, aby byli z Nim w relacji – to jest istota bycia uczniem Jezusa. Następnie, poznając Jezusa, nie możesz nie dawać świadectwa, że Go znasz. Więc stajesz się Jego naśladowcą i misjonarzem. A potem odkrywasz w sobie władzę wypędzania złych duchów. To jest boski plan dla świata, jesteś nim zainteresowany?

Sobota, 23 stycznia
Hbr 9, 1-3.11-14; Ps 47; Mk 3, 20-21

„Mówiono: «Odszedł od zmysłów»”.

To, co Jezus mówił i robił, budziło wiele kontrowersji. Nawet wśród najbliższych, którzy chcieli Go powstrzymać, bo – jak to brzmi w przekładzie „Biblii Tysiąclecia” – „odszedł od zmysłów”. Greckie słowo: εξεστη można również oddać w słowach: „zaskakiwać, dziwić się, stawać obok ze zdumienia, wychodzić z siebie, oszałamiać”.
W każdym razie nie ma nic dziwnego w tym, że kiedy będziesz starał się żyć jak Jezus, będziesz budził w ludziach zdziwienie, zaskoczenie, a może i odrzucenie. Uczeń Jezusa powinien być wyrazisty, czyli odróżniać się od tego, jak żyją ludzie według logiki „tego świata”.

Ks. Wodzimierz Guzik