Słowo Boże na każdy dzień (17-22 października)

Poniedziałek, 17 października
Ef 2, 1-10; Ps 100; Łk 12, 13-21

Gromadzić skarby przed Bogiem.
Ktoś anonimowy prosi Jezusa o wstawiennictwo w sprawach materialnych. Jezus od razu odpowiada, że Jego misja dotyczy innych spraw. On został posłany przez Ojca, by ukazać człowiekowi jego cel, którym jest Królestwo Boże – niebo. Pragnie byśmy skupili się na nawróceniu serca. Życie nasze nie zależy od tego co posiadamy, ale kim jesteśmy dla Boga i bliźniego. Człowiek, który daje, dzieli się, jest bogaty, ma wielu przyjaciół. Bogacz z przypowieści rozmawia z bogactwem, które za nim nie pospieszy. Czy w naszym życiu ufamy Bogu, czy naszym zasobom materialnym, które czynią nas niewolnikami.

Wtorek, 18 października
2 Tm 4, 9-17a; Ps 145; Łk 10, 1-9

Rozesłanie uczniów.
Jezus wybiera i posyła uczniów, by szli i mówili o pokoju. Przez chrzest św. On mnie i ciebie posyła, byśmy szli i zwiastowali pokój dzisiejszemu, pogubionemu światu. Posyła nas „jak owce między wilki”. Czy dziś, jako chrześcijanin, mam świadomość Jezusowego posłania, by dawać o Nim świadectwo w zlaicyzowanym świecie. Czy przerzucam tę misję na kapłanów i osoby konsekrowane? Czy proszę Pana, „żeby wyprawił robotników na swoje żniwo”? Czy myślę o tym, że „przybliżyło się Królestwo Boże”? Idźcie, oto was posyłam - mówi Jezus.

Środa, 19 października
Ef 3, 2-12; Ps Iz 12, 2-6; Łk 12, 39-48

Przypowieść o słudze oczekującym Pana.
Co znaczy być przygotowanym lub nie na przyjście Pana? Wtedy, gdy jestem w łasce uświęcającej i troszczę się o rozwój życia łaski w mojej duszy. Natomiast brak łaski uświęcającej, stan grzechu, jest brakiem przygotowania na Jego przyjście. Systematyczna spowiedź, modlitwa, czytanie Pisma Świętego, odmawianie Różańca, udział w Eucharystii, medytacja Słowa; rzetelne codzienne życie w miłości wobec bliźniego, jest oczekiwaniem na Pana. Jeśli znam Boże wymagania i staram się je wypełniać, panuje we mnie pokój. Bóg jest Miłosierny, ale i Sprawiedliwy.

Czwartek, 20 października
Ef 3, 14-21; Ps 33;  Łk 12, 49-53

Ewangelia powodem rozłamu.
Jako chrześcijanie wezwani jesteśmy do „walki” ze złem pod każdą jego postacią. Pomocą do osiągnięcia celu jest sam Chrystus, który posyłając nam Ducha Świętego rozświeca drogę do Ojca. Jest Duchem Prawdy i Miłości, ukazującym śmiercionośny ogień nienawiści. Pan Jezus w swoim życiu nie szukał zgody z siłami ciemności i zakłamania. Piętnował faryzeuszów i uczonych w Prawie, za co poniósł śmierć. Wartości, które wypełniają nasze serce Bożą prawdą, są niewygodne dla najbliższego otoczenia, często zagubionego w rozdartym świecie niejasnych wartości. A Jezus mówi „Pokój zostawiam wam. Nie tak, jak daje świat, Ja wam daję”.

Piątek, 21 października
Ef 4, 1-6; Ps 24; Łk 12, 54-59

Poznać znaki czasu.
Jezus pragnie zwrócić uwagę na otaczającą nas rzeczywistość, ale i unikalność historii, którą przeżywamy. Od początku dziejów, człowiek poznając świat, rozpoznawał, podobnie jak my, różne zjawiska i następujące po sobie reakcje przyrody. Jezus przypomina o znakach w drodze do Królestwa. Ważną sprawą jest przestrzeganie właściwych znaków, by nie pomylić drogi do Ojca. Dlatego Bóg posłał Syna swego, by wskazał właściwy kierunek drogi do celu. Jeśli dostrzeżemy znaki przebaczającej miłości Bożej w sakramencie pokuty i pojednania dojdziemy do celu.

Sobota, 22 października
Ef 4, 7-16; Ps 122; Łk 13, 1-9

Jeśli się nie nawrócicie, wszyscy podobnie zginiecie.
Jezus widzi dalej i szerzej. Ukazuje głęboki sens wydarzeń dzisiejszych. Dotyka wnętrza ludzkiej słabości i grzechu. Wzywa do nawrócenia, by ocalić duszę nieśmiertelną, której celem jest spotkanie z Bogiem i szczęście wieczne. Bóg daje każdemu z nas szansę. Jak dobry Ogrodnik urabia glebę naszego serca. Czeka na owoc nawrócenia, odnajdywania Go w Słowie Bożym, w Eucharystii i w drugim człowieku. Pragnie naszego zaangażowania i umiejętnego czytania znaków czasu tu i teraz. Bóg szanując naszą wolną wolę, wybór zostawia każdemu.

s. Franciszka Chuda