Poniedziałek, 14 listopada
Ap 1, 1-4;2, 1-5a; Ps 1; Łk 18, 35-43
Powiedzieli mu, że Jezus z Nazaretu przechodzi.
Ważne jest to, co mówimy do drugiego człowieka. Niewidomy nie mógł kierować się wzrokiem, dlatego kierował się tym, co słyszał. Słysząc tłum zapytał ludzi, co się dzieje. Oni odpowiedzieli, że zbliża się Jezus. On zaczął wołać. Inni próbowali go uciszyć. Niewidomy słucha tych pierwszych ludzi, a wołaniem drugich się nie przejmuje. Dzięki temu spotyka się z Jezusem, który go uzdrawia. Od naszych słów zależy wiele. Tymi słowami możemy w drugim człowieku wzbudzić wiarę i doprowadzić go do Boga lub możemy tę wiarę w nim zagasić, będąc antyświadectwem.
Wtorek, 15 listopada
Ap 3, 1-6.14-22; Ps 15; Łk 19, 1-10
Chciał koniecznie zobaczyć Jezusa.
Mówi się, że „dla chcącego nic trudnego”. Czasownik „chciał” jako pierwszy odnosi się do Zacheusza. Reszta jest konsekwencją tego pierwszego. Zacheusz chciał zobaczyć Jezusa. Postanowił zrobić wszystko, by ten zamiar spełnić. Był tak zdeterminowany, że pokonał przeszkodę niskiego wzrostu, wspinając się na sykomorę. Ta chęć, która zmotywowała Zacheusza do działania, doprowadziła go do spotkania z Jezusem i do przemiany życia. Warto zadać sobie pytanie: czy ja chcę spotkać Jezusa, by Go poznać i żyć tak, jak On tego chce? Owo „chcę” to pierwszy krok do sukcesu.
Środa, 16 listopada
Ap 4, 1-11; Ps 150; Łk 19, 11-28
(…) aż wrócę.
Pan, który wyjeżdża w podróż rozdaje sługom miny i zaznacza, że dostają je do czasu, aż wróci. Słudzy muszą pamiętać, że te miny nie są ich własnością, że mają je do czasu i mają postąpić z nimi tak, aby ich pan po powrocie był zadowolony. Nieraz myślimy, jak żyć, by dojść do Boga, jaką decyzję podjąć, jakiego wyboru dokonać. Zastanówmy się wtedy, jaka decyzja będzie się podobała Bogu? Czy z mojego wyboru Bóg będzie zadowolony? Im bardziej będziemy pamiętali, że nasze życie należy do Pana i zmierza ono do chwili aż Pan przyjdzie, tym mniej błędnych decyzji będziemy podejmowali.
Czwartek, 17 listopada
Ap 5, 1-10; Ps 149; Łk 19, 41-44
Gdybyś poznało (…) co służy pokojowi.
Temat pokoju, a właściwie jego braku, jest jednym z głównych tematów w świecie. Zdajemy sobie sprawę, jak ważny jest pokój i chcielibyśmy, żeby on jak najprędzej powrócił. Czy jednak robimy coś w tym kierunku? Chcąc budować pokój w świecie, należy zacząć od budowania go w nas samych. Taki pokój z kolei to owoc przyjaźni z Bogiem. Jezus powiedział św. Faustynie, że świat nie zazna pokoju, póki nie zanurzy się w Jego miłosierdziu. Niech ten zaburzony pokój będzie dla nas wezwaniem do odnowienia relacji z Bogiem i do roztaczania Jego pokoju wokół siebie.
Piątek, 18 listopada
Ap 10, 8-11; Ps 119; Łk 19, 45-48
Nie wiedzieli, co by mogli uczynić.
Przywódcy, oburzeni zachowaniem Jezusa, chcieli się Go pozbyć, lecz nie wiedzieli jak. Głowili się, żeby zniszczyć swojego przeciwnika, a jednocześnie nie rozzłościć Jego słuchaczy. Gdy ktoś zrobi nam coś złego, powie coś przykrego lub oczerni nas przed innymi, też szukamy sposobności, aby zemścić się za naszą krzywdę, odpłacić mu za zło, które nam wyrządził. Czy równie często myślimy o tym, co dobrego możemy uczynić? Jak przyczynić się do większej chwały Bożej i jak pomóc bliźnim? Zostawmy Panu Bogu karanie winnych, a sami myślmy, co dobrego jeszcze uczynić.
Sobota, 19 listopada
Ap 11, 4-12; Ps 144; Łk 20, 27-40
Bóg nie jest Bogiem umarłych, lecz żywych.
Bóg do przyjaźni ze sobą zaprasza człowieka. Obdarza go rozumem i wolnością. Nie chce być Panem martwej rzeczy stworzonej, którą mógłby zaprogramować tak, by działała ściśle według Jego woli. Chce być Panem „żywego” człowieka, który myśli i w wolności wybiera Boga. Bóg wie, że jesteśmy „żywi”, a więc narażeni na błędy i grzechy. Wie, że nasze myślenie bywa doczesne i przyziemne. Mimo to nie odbiera nam wolności i nie rezygnuje z przyjaźni, bo chce nas uczynić równych aniołom i mieć przy sobie w niebie. Mamy otwierać się na Boga i poznawać Jego wolę.
Ks. Mateusz Paprocki
Komentarze
Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!