Słowo Boże na każdy dzień (11-16 września 2023)

Słowo Boże na każdy dzień (11-16 września 2023)

Poniedziałek, 11 września
Kol 1, 24 -2,3, Ps 62, Łk 6, 6-11
Jest nią Chrystus pośród was – nadzieja chwały. Jego to głosimy, upominając każdego człowieka i ucząc każdego człowieka z całą mądrością, aby każdego człowieka przedstawić jako doskonałego w Chrystusie. 

Chrystus jest centrum wszystkiego i powinien być w centrum naszego życia. Abyśmy przez to każdego dnia jednocząc się z Nim byli przez Niego uświęcani. Wskazując swoim świadectwem i życiem na Jezusa walczymy też o innych jak czynił to św. Paweł, aby za słowem psalmisty powiedzieć „Pan jest opoką i zbawieniem moim”. Jezus w dzisiejszej Ewangelii przypomina nam iż jesteśmy powołani do czynienia dobra (…) w każdym czasie.

Wtorek, 12 września
Kol 2, 6-15, Ps 145, Łk 6, 12 -19
Pewnego razu Jezus wyszedł na górę, aby się modlić, i całą noc trwał na modlitwie do Boga. Z nastaniem dnia przywołał swoich uczniów i wybrał spośród nich dwunastu, których też nazwał apostołami. 

Zakorzeniając się w Jezusie i budując na Nim, jesteśmy w Nim przywróceni do życia, wpatrując się w tajemnicę i chwałę krzyża. Jezus nie wybrał tylko Apostołów, ale jako „Pan Bóg dobry dla wszystkich na ziemi” wybiera też nas, wybiera ciebie. Czyż to nie piękne, iż od momentu chrztu jesteś dzieckiem Bożym i Jezus wzywa cię po imieniu. Każdy z nas ma pewne zadanie do wykonania (…), a jakie jest twoje? Jezus przed powołaniem uczniów i wykonaniem woli Ojca trwał na modlitwie, a ja jak przygotowuję się do powierzonego mi przez Boga zdania?

Środa, 13 września
 Kol 3, 1-11, Ps 145, Łk 6, 20-26
Bo zwlekliście z siebie dawnego człowieka z jego uczynkami, a przyoblekliście nowego, który wciąż się odnawia ku głębszemu poznaniu Boga, na obraz tego, który go stworzył.

Jesteśmy wezwani do tego, co w górze. Dlatego też powinniśmy skłaniać się ku temu co duchowe. Przecież, gdy osiągniemy pełnię chwały w Jezusie nie będzie tego co cielesne. Tylko trwając w Nim przygotowujemy się do tego dnia, w którym w pełni się spotkamy z Jezusem. Niech ten obraz, na który stworzył nas Bóg, trwa w nas, abyśmy byli błogosławionymi, to znaczy szczęśliwymi. Naśladując Jezusa miłość, miłosierdzie i pokorę, sami możemy stać się jego dziećmi bez względu na nasze pochodzenie. Czy jestem szczęśliwy? Czy inni ludzie przebywając ze mną są bardziej szczęśliwi?

Czwartek, 14 września
Święto Podwyższenia Krzyża Świętego
Lb 21, 4b-9, Ps 78, Flp 2, 6-11, J 3, 13-17
Jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni, tak trzeba, by wywyższono Syna Człowieczego, aby każdy, kto w Niego wierzy miał życie wieczne.

Wybrany lud, Izrael „stracił cierpliwość i zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi”. Ile razy tracimy cierpliwość? Ile razy zapominamy o opatrzności Bożej i Jego dobroci? Ile razy zauważamy tylko problemy, może problemy w Kościele? Ale czy to nie są problemy w nas samych? W Rodzinie Bożej? Psalmista przypomina, abyśmy nie zapominali dzieł Boga. Spróbujmy je na nowo ujrzeć w naszym życiu, w życiu naszej rodziny i Kościoła. Wpatrujmy się w krzyż Jezusa, abyśmy trwali przy życiu, przy życiu wiecznym.

Piątek, 15 września
Wspomnienie NMP Bolesnej
1 Tm 1, 1-2, 12-14,  Ps 16, Łk 6, 39-42
A nad miarę obfita okazała się łaska naszego Pana, wraz z wiarą i miłością, która jest w Chrystusie Jezusie. 

„Matka, która pod krzyżem stała, Matka, która z Jezusem cierpiała. Matka (…) która jest przecież i naszą Matką i towarzyszy nam w naszych bólach i cierpieniach, jako nasza Najlepsza i Najukochańsza Matka”. Św. Paweł pisze też do Tymoteusza jako „swego prawowitego dziecka w wierze”,  a czy my nie jesteśmy jeszcze bardziej dziećmi Maryi. Nie stawiajmy siebie jako lepszych, szukających problemów i „drzazgi” u innych. Stańmy przy krzyżu razem z naszą Matką i korzystajmy ze źródeł zbawienia, z sakramentów wypływających z Serca Jezusa.

Sobota, 16 września
1 Tm 1, 15-17, Ps 113, Łk 6,43-49
Dobry człowiek z dobrego skarbca swego serca wydobywa dobro, a zły człowiek ze złego skarbca wydobywa zło. Bo z obfitości serca mówią jego usta.

Od początku powołuje nas Bóg ku dobremu. Pomimo naszej grzeszności i słabości okazuje nam swoje miłosierdzie prowadząc do dobra, miłości i świętości. Dlatego jak mówi św. Paweł „Królowi wieków, nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, Bogu samemu – cześć i chwała na wieki wieków. Amen”. Czy chwalę Pana w swoim życiu? Czy czynię dobro? Czy jestem dobrym człowiekiem?

ks. Andrzej Dzida