Prawo Boże a zwyczaje - XXII Niedziela Zwykła

Nakaz Prawa

Kiedy otwieramy i czytamy Ewangelię, to możemy zauważyć, że Żydzi (zwłaszcza faryzeusze i uczeni w Piśmie) spierali się z Jezusem o Prawo, które w imieniu Boga nadał im Mojżesz. Zdawali oni sobie sprawę z tego, że jako naród wybrany przez Boga mają trzymać się tego Bożego Prawa (zob. Ps 119). To Prawo potwierdzało także ich wyjątkowość pośród innych narodów: „W tym bowiem wyrazi się wasza mądrość i rozsądek wobec innych narodów, które – gdy usłyszą o tych ustawach – powiedzą: «Ten wielki naród naprawdę jest ludem mądrym i rozsądnym». Bo czy jest jakiś wielki naród, który by miał bogów tak bliskich, jak Pan, nasz Bóg, ilekroć go wzywamy? Czy jest jakiś wielki naród, który by miał ustawy i nakazy tak sprawiedliwe, jak całe to Prawo, które dziś wam daję?” (Pwt 4, 6-8). I Jezus nie odrzucał tego Prawa (zob. Mt 5, 18-19), powiedział przecież: „Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Przyszedłem nie po to, aby je znieść, ale wypełnić” (Mt 5, 17). To Jezusowe wypełnienie Bożego Prawa ma potrójne znaczenie: po pierwsze: w Jezusie realizują się i spełniają wszystkie zapowiedzi Prawa i Proroków. To wszystko było skierowane ku Jezusowi i do Niego się odnosiło; po drugie: Jezus pełni wolę Boga; po trzecie: Jezus chce to Prawo udoskonalić, doprowadzić do tego, aby w pełni wyrażało to, czego Bóg chce dla i od człowieka. I dlatego Jezus „prostuje” i koryguje patrzenie i myślenie Żydów. Prowadzi ich „na głębię” (Łk 5, 4); nie chce, by zatrzymywali się tylko na tym, co zewnętrzne. Dotyczy to także pojęcia „czystości”. Żydzi, trzymając się zaleceń Księgi Kapłańskiej (11-16), zwracali uwagę na to, aby zachowywać odpowiedni stan (czystość rytualna), który pozwalał im uczestniczyć w modlitwach i nabożeństwach świątynnych, a także nie „brudzić się” tym, co pogańskie, czyli być czystym przed Bogiem. Ta czystość rytualna dotyczyła też uwolnienia od grzechów (por. obrzęd przebłagania w Księdze Kapłańskiej 16). Stąd mamy piękne słowa w Psalmie 51: „Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego... Pokrop mnie hizopem, abym stał się czysty, obmyj mnie, bym nad śnieg był bielszy... Stwórz we mnie czyste serce, Boże” (4. 9. 12). Jezus przypomina więc, że prawdziwa czystość ma charakter wewnętrzny: „Słuchajcie mnie i zrozumiejcie. Nic nie wchodzi z zewnątrz w człowieka, co mogłoby uczynić go nieczystym; lecz co wychodzi z człowieka, to czyni człowieka nieczystym” (Mk 7, 14-15). Stąd też „szczęśliwi, którzy mają czyste serce, ponieważ oni będą oglądać Boga” (Mt 5, 8). I to właśnie Jezus daje tę „czystość”, która pozwala widzieć Boga: „Wy już jesteście oczyszczeni dzięki nauce, którą wam przekazałem. Trwajcie we Mnie tak, jak Ja w was. Podobnie jak winna gałązka nie może owocować sama z siebie, gdy nie trwa w krzewie, tak też i wy, jeśli nie będziecie trwać we Mnie” (J 15, 3-4). Naśladując więc Świętego Pawła, „modlę się, aby wasza miłość coraz bardziej wzrastała w poznaniu i wszelkim zrozumieniu, abyście umieli rozeznać to, co słuszne, i abyście dzięki temu pozostali czyści i nienaganni do dnia Chrystusa, przynosząc owoc sprawiedliwości przez Jezusa Chrystusa, na cześć i chwałę Bożą” (Flp 1, 9-11).