Pełna łaski - Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP

Uroczystość Niepokalanego Poczęcia NMP
Pełna łaski

Z Ewangelii według Świętego Łukasza
Bóg posłał anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: „Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, błogosławiona jesteś między niewiastami”. Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie.
Lecz anioł rzekł do Niej: „Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca”. Na to Maryja rzekła do anioła: „Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” Anioł Jej odpowiedział: „Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego”. Na to rzekła Maryja: „Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa!” Wtedy odszedł od Niej anioł.

Z Księgi Rodzaju
Gdy Adam zjadł owoc z drzewa zakazanego, Pan Bóg zawołał na niego i zapytał go: „Gdzie jesteś?” On odpowiedział: „Usłyszałem Twój głos w ogrodzie, przestraszyłem się, bo jestem nagi, i ukryłem się”. Rzekł Bóg: „Któż ci powiedział, że jesteś nagi? Czy może zjadłeś z drzewa, z którego ci zakazałem jeść?” Mężczyzna odpowiedział: „Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem”. Wtedy Pan Bóg rzekł do niewiasty: „Dlaczego to uczyniłaś?” Niewiasta odpowiedziała: „Wąż mnie zwiódł i zjadłam”. Wtedy Pan Bóg rzekł do węża: „Ponieważ to uczyniłeś, bądź przeklęty wśród wszystkich zwierząt domowych i polnych; na brzuchu będziesz się czołgał i proch będziesz jadł po wszystkie dni twego istnienia. Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę”.
Z Listu Świętego Pawła Apostoła do Rzymian
Bracia: To, co niegdyś zostało napisane, napisane zostało dla naszego pouczenia, abyśmy dzięki cierpliwości i pociesze, jaką niosą Pisma, podtrzymywali nadzieję. A Bóg, który daje cierpliwość i pociechę, niech sprawi, abyście wzorem Chrystusa te same uczucia żywili do siebie i zgodnie jednymi ustami wielbili Boga i Ojca Pana naszego, Jezusa Chrystusa.
Dlatego przygarniajcie siebie nawzajem, bo i Chrystus przygarnął was ku chwale Boga. Mówię bowiem: Chrystus stał się sługą obrzezanych dla okazania wierności Boga i potwierdzenia przez to obietnic danych ojcom oraz po to, żeby poganie za okazane sobie miłosierdzie uwielbili Boga, jak napisano: „Dlatego oddawać Ci będę cześć między poganami i śpiewać imieniu Twojemu”.

Dla nas pełna łaski
Rozpoczęliśmy Adwent. Z jednej strony przygotowuje on nas do powtórnego przyjścia Jezusa na końcu czasów (temu jest podporządkowana liturgia Adwentu do 16 grudnia włącznie), a z drugiej strony wprowadza nas w uobecnienie wcielenia Bożego Syna (liturgia od 17 do 24 grudnia). I w tym czasie oczekiwania na spotkanie z Jezusem, Kościół obchodzi uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. To przecież z Maryi Jezus narodził się jako człowiek i jako Bóg - człowiek przyjdzie drugi raz na ziemię. I dlatego Bóg – w swojej mądrości – prowadzi historię zbawienia, czyli historię wypełniania się Bożych obietnic. W liturgii słowa słyszymy więc dziś Boga, który mówi do szatana: „Wprowadzam nieprzyjaźń między ciebie a niewiastę, pomiędzy potomstwo twoje a potomstwo jej: ono zmiażdży ci głowę, a ty zmiażdżysz mu piętę” (Rdz 3, 15).
W tym proroctwie mowa jest tylko o Mesjaszu i Jego Matce, z zupełnym pominięciem pierwszego mężczyzny. Urzeczywistnia się ono (to proroctwo) w Maryi, która nie współżyła z Józefem, swym mężem („Jakże się to stanie, skoro nie znam męża?” – Łk 1, 34). Bóg nie tylko wypowiada słowa, ale także przygotowuje to wszystko, co jest potrzebne, aby to proroctwo zostało wypełnione. Stąd też Bóg, ze względu na przyszłe zbawcze wydarzenie zwiastowania (dziewicze poczęcie Jezusa Chrystusa, Bożego Syna), uchronił Maryję przed grzesznością. Maryja była więc poczęta w łasce uświęcającej, wolna od wszelkich konsekwencji wynikających z grzechu pierworodnego (np. śmierci - stąd w Kościele obchodzimy uroczystość jej wniebowzięcia, a nie śmierci). Przywilej ten nie miał tylko charakteru negatywnego - braku grzechu pierworodnego; posiadał również charakter pozytywny, który wyrażał się pełnią łaski w życiu Maryi („Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą” – Łk 1, 28). Ta prawda o niepokalanym poczęciu Maryi jest dogmatem wiary. Ogłosił go 8 grudnia 1854 roku Bullą Ineffabilis Deus papież Pius IX w Bazylice Świętego Piotra w Rzymie w obecności 54 kardynałów i 140 arcybiskupów i biskupów. Papież tak napisał: „Ogłaszamy, orzekamy i określamy, że nauka, która utrzymuje, iż Najświętsza Maryja Panna od pierwszej chwili swego poczęcia - mocą szczególnej łaski i przywileju wszechmocnego Boga, mocą przewidzianych zasług Jezusa Chrystusa, Zbawiciela rodzaju ludzkiego - została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego, jest prawdą przez Boga objawioną i dlatego wszyscy wierni powinni w nią wytrwale i bez wahania wierzyć”. Maryja „została zachowana nietknięta od wszelkiej zmazy grzechu pierworodnego” ze względu na Jezusa i mocą Jego zasług. Nie ma w tym żadnej zasługi Maryi; jej niepokalane poczęcie jest wyłącznym dziełem Boga. I z tego niezasłużonego i wyjątkowego przywileju Maryi wypływa jej rola. Papież Pius IX tak to opisał we wspomnianej bulli: „Niczego bać się, o niczym rozpaczać nie potrzeba, gdy ona przewodzi, gdy ona radzi, gdy ona sprzyja, gdy ona broni: macierzyńskie bowiem mając serce dla nas, zabiegając o nasze zbawienie, troszczy się o cały rodzaj ludzki. Pan ją (Maryję) ustanowił królową nieba i ziemi, a wyniesiona ponad wszystkie chóry aniołów i zastępy świętych, stojąc po prawicy jednorodzonego Syna swego, Pana naszego Jezusa Chrystusa, najprzemożniej wyprasza wszystko swymi matczynymi błaganiami i czego szuka, znajduje, czyli nigdy nie zawodzi”. 

ks. Tomasz Kaczmarek

Słowo Boże na każdy dzień
Niedziela, 8 grudnia
Rdz 3, 9-15.20; Ps 98; Rz 15, 4-9; Łk 1, 26-38
Poniedziałek, 9 grudnia
Iz 35, 1-10; Ps 85,
9ab-10. 11-12. 13-14; Łk 5, 17-26
Wtorek, 10 grudnia
Iz 40, 1-11; Ps 96; Mt 18, 12-14
Środa, 11 grudnia
Iz 40, 25-31; Ps 103; Mt 11, 28-30
Czwartek, 12 grudnia
Iz 41, 13-20; Ps 145; Mt 11, 11-15
Piątek, 13 grudnia
Iz 48, 17-19; Ps 1; Mt 11, 16-19
Sobota, 14 grudnia
Syr 48, 1-4.9-11; Ps 80; Mt 17, 10-13