Ostatni będą pierwszymi - XXI Niedziela Zwykła

Jezus staje wobec kolejnego pytania: „Panie, czy tylko nieliczni będą zbawieni?” Można wyczuć w tym pytaniu troskę i niepokój, bo jeśli tylko nieliczni, to co z resztą? Ale z drugiej strony jest to pytanie, w którym akcent pada na ilość zbawionych, a nie dotyka tej kwestii w odniesieniu do samego pytającego. Bogaty młodzieniec pyta Jezusa, co on sam ma czynić, aby osiągnąć życie wieczne. Tutaj trochę inaczej. Czy to ma aż takie znaczenie? To zależy, jakie było nastawienie pytającego. Bo można w taki ogólny sposób pytać o wiele ważnych, istotnych kwestii, a motywacja może płynąć ze zwykłej ciekawości. Wówczas brakuje tego, co najważniejsze - odniesienia tych kwestii do własnego życia.

Niezależnie od tego Jezus daje nam ogólne, aktualne dla wszystkich wskazania dotyczące zbawienia. Nie odpowiada wprost na pytanie. Jakby pomija, czy wręcz ignoruje kwestię ilości zbawionych. A zachęca do troski, zabiegania o własne zbawienie, „usiłujcie wejść”, bo niestety nie wszyscy będą mogli. Jezus daje nam obraz ciasnych drzwi i drzwi zamkniętych. Przejście, wejście przez takie drzwi nie jest łatwe, a przez zamknięte wręcz niemożliwe. Choć Jezusowi się zdarzało. To znaczy, że zbawienie wymaga trudu, wysiłku. W Ewangelii św. Mateusza Jezus mówi, że: „ciasna jest brama i wąska droga, która prowadzi do życia, a mało jest takich, którzy ją znajdują” (Mt 7,14).

Trzymając się tego obrazu można powiedzieć, że Jezus przestrzega przed odkładaniem troski o zbawienie na ostatnią chwilę. W drzwiach robi się ciasno, gdy moment całkowitego zamknięcia jest bliski. Im bliżej zamknięcia, tym trudniej wejść. Najłatwiej, gdy są jeszcze całkowicie otwarte. Tak więc, im wcześniej tym lepiej. Kiedy człowiek przez całe życie troszczy się o zbawienie, wówczas wchodzi, gdy drzwi są jeszcze szeroko otwarte, nie ma z tym większych problemów. Gdy rozpocznie za późno, może się okazać, że drzwi są już zamknięte. 

To kwestia czasu, warto jeszcze podkreślić kwestie sposobu, w jaki mamy zabiegać o nasze zbawienie. Jezus przestrzega sobie współczesnych, że nie wystarczy fizyczna bliskość z Nim. Nawet bywanie z Nim przy jednym stole, przemierzanie tych samych ulic to za mało, jeżeli zabraknie sprawiedliwości rozumianej tutaj szeroko, jako życie zgodne z Bożą wolą, według Jego przykazań. To przestroga aktualna w każdych czasach. Niestety zawsze istnieje pokusa religijności formalnej, zewnętrznej. Bo to łatwiejsze, prostsze i niestety bardzo pociągające. Dzisiaj też można się zatrzymać w połowie drogi. Ktoś powie, że przecież do kościoła chodzi, może nie aż tak regularnie, ale Boże Narodzenie i Wielkanoc świętuje zgodnie z wszelkimi tradycjami i zwyczajami. Pierwsza Komunia była, bierzmowanie i ślub również. Więc wszystko powinno być w porządku. Ale Jezus mówi jeszcze o miłości, prawdzie i sprawiedliwości. A więc o codziennym życiu, przestrzega, aby nie dopuszczać się w nim niesprawiedliwości.

To wszystko, co wprost dotyczy Boga jest ważne, konieczne, ale samo w sobie nie wystarczy, aby wejść przez ciasne drzwi. Jezus jest bardzo radykalny: „Nie wiem, skąd jesteście”. Tak mówi do tych, którzy spotykali Go osobiście, a którym zabrakło sprawiedliwości i miłości. Zaprasza wszystkich do swego królestwa, ale pokazuje, że droga do niego prowadzi poprzez praktykowanie sprawiedliwości.

ks. Michał Pacyna