Meandry czwartej władzy

Po dłuższej przerwie widzimy się w tej rubryce i od razu sprawdzamy co w mediach piszczy, a najważniejsze tematy, które od miesięcy tam dominują to koronawirus i wybory, a ostatnio również filmy o pedofilii i perturbacje Programu III Polskiego Radia.

Nie myślcie, że było łatwo powstrzymać się od poświęcenia tego felietonu koronawirusowi i histerii z nim związanej z jaką mamy do czynienia w mediach, o mediach społecznościowych nie wspomnę.

Od kiedy kilkanaście lat temu na zajęciach z komunikacji społecznej usłyszałem od profesora, że telewizja bynajmniej nie jest po to, aby informować i zabawiać swoich widzów, jak mi się wcześniej wydawało, ale służy do „sprzedawania” nas, czyli publiczności nabywcom czasu reklamowego, zupełnie straciłem jakiekolwiek zainteresowanie reklamami.

Ponieważ sam w jakiś sposób jestem w mediach obecny i przecież je tworzę, to jednak nie potrafię się powstrzymać od krytyki niektórych rodzajów aktywności moich kolegów w koloratkach.

Bardzo nie lubię kampanii wyborczych. Przede wszystkim dlatego, że wtedy już nie wystarcza abstynencja od mediów elektronicznych, aby pozostawać z dala od mających jedynie generować wzmożenie emocjonalne debat i wystąpień polityków, ponieważ owi politycy „atakują” nas z każdego płotu, słupa, nie wspominając olbrzymich billboardów agencji reklamowych.

Ochoczo „rzucam się” na książkę, poznaję bohaterów i odkrywam, że spora część z nich „siedzi” w winiarstwie. Czyli dobry wybór - mówię do siebie z uśmiechem, bo bardzo lubię ten temat tak w filmach, jak i w książkach.

Sezon ogórkowy w pełni, chciałbym więc skomentować kilka wydarzeń, które już jakiś czas absorbują uwagę odbiorców mediów.

Od wielu lat z pełną premedytacją nie oglądam żadnych programów publicystycznych ani informacyjnych w telewizji.

Wiem, że wchodzę tym tekstem na pole minowe, ale nie chcę popełnić błędu zaniechania mówienia wtedy, kiedy głęboko jestem przekonany, że trzeba powiedzieć to, co się myśli. Nie trzeba chyba precyzować, że chcę dzisiaj ponownie dotknąć tematu pedofilii... 

„Benedykt XVI ma rację, kiedy twierdzi, że kryzys nadużyć w Kościele jest po części zakorzeniony w seksualnej liberalizacji 1968 roku. Jest to istotnie jeden z kluczowych elementów tego problemu” - przyznał abp George Pontier, ustępujący przewodniczący Konferencji Episkopatu Francji.

Na poczatek taki cytat: „To mocno dęta sprawa. Prawdopodobnie śledczy dysponują jedynie nagraniami zatrzymanych biznesmenów, nie Niesiołowskiego. Nie ma dowodu, że kiedykolwiek został on nagrany.

Jak państwo zapewne wiecie kilka lat temu ukazała się u nas seria książek pod wspólnym tytułem „Resortowe dzieci”, gdzie można znaleźć informacje, a przynajmniej poszlaki, odnośnie sporej części naszej klasy politycznej, dziennikarskiej i służb specjalnych, dotyczące ich pochodzenia.

Tak sobie myślę, że tematyka dzisiejszego felietonu może Was nieco zaskoczyć, ale chyba nie będzie to pierwszy raz. Refleksja moja wywołana jest z jednej strony coraz częstszymi oskarżaniami o pedofilię w Kościele...

Nie mogę się pozbyć nieprzyjemnego wrażenia, że zawaliliśmy obchody setnej rocznicy odzyskania niepodległości. Kiedy czytacie te słowa jesteśmy już po 11 listopada, więc dokładnie wiecie co się wydarzyło, ja jednak piszę je w piątek 9.

Podobno w naszym kraju nie ustaje naprawa sądownictwa z jednej strony i obrona przed łamaniem konstytucji i praworządności z drugiej, ale przyznam się, że nieszczególnie się tym procesem interesuję, choć chciałbym, aby cały ustrój prawny naszej Ojczyzny był wolny od wszelkich patologii.

Nie jest to temat, którym zajmuję się z wielką pasją, ale z całą pewnością taki, którego nie wolno omijać i przede wszystkim ja nie chcę omijać.

Wybór właściwego określenia zależy od strony barykady, którą się zajmuje. Najciekawszy popis w tej materii dały ostatnio dwie panie, obie z pola kultury, jedna pisarka, a druga reżyser filmowy, które na jednym z portali społecznościowych wymieniały się uwagami na temat skuteczności znanego z voodoo nakłuwania lale

Muszę przyznać, że sam nie wiem dlaczego, ale tegoroczny Mundial nie wzbudził moich szczególnych emocji. Może dlatego, że miałem poczucie przesady w pompowaniu polskiej reprezentacji, a może dlatego, że po prostu nie znoszę tego budowania mocarstwowości kraju w oparciu o oczekiwane sukcesy piłkarzy, które regularnie nie na

Kilka dni temu 22 maja minęła kolejna rocznica śmierci ks. Roberta Howarda Lorda. Zdaję sobie sprawę, że to nazwisko pewnie nikomu nic nie mówi. Ze wstydem przyznaję, że także i mnie do niedawna nic nie mówiło. Ale na szczęście jest jeszcze coś takiego jak blogosfera i właśnie tam u jednego z blogerów podpisując

Rubryka, która z zasady zajmuje się mediami nie może abstrahować od zagadnień szeroko pojętej kultury i nią się dzisiaj zajmiemy, a konkretnie Europejską Stolicą Kultury. Przyznacie, że to tytuł niesłychanie zobowiązujący, prawda? A jakie pieniądze za nim idą... Nie myślałem jednak, że kryteria, które się stosuje p