Jezu, wspomnij na mnie - Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata

Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata
Jezu, wspomnij na mnie

Z Ewangelii według Świętego Łukasza
Gdy ukrzyżowano Jezusa, lud stał i patrzył. Lecz członkowie Wysokiej Rady drwiąco mówili: „Innych wybawiał, niechże teraz siebie wybawi, jeśli On jest Mesjaszem, Wybrańcem Bożym”. Szydzili z Niego i żołnierze; podchodzili do Niego i podawali Mu ocet, mówiąc: „Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie”. Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim: „To jest król żydowski”. Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu: „Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas”. Lecz drugi, karcąc go, rzekł: „Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił”. I dodał: „Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa”. Jezus mu odpowiedział: „Zaprawdę powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju”.
Z Drugiej Księgi Samuela
Wszystkie pokolenia izraelskie zeszły się u Dawida w Hebronie i oświadczyły mu: „Oto my, kości twoje i ciało. Już dawno, gdy Saul był królem nad nami, ty wyprawiałeś się i powracałeś na czele Izraela. I Pan rzekł do ciebie: »Ty będziesz pasł mój lud, Izraela, i ty będziesz wodzem dla Izraela«”.
Cała starszyzna Izraela przybyła do króla do Hebronu. I zawarł król Dawid przymierze z nimi wobec Pana w Hebronie. Namaścili więc Dawida na króla nad Izraelem.

Z Listu Świętego Pawła Apostoła do Kolosan
Bracia: Dziękujcie Ojcu, który was uzdolnił do uczestnictwa w dziale świętych w światłości. On uwolnił nas spod władzy ciemności i przeniósł do królestwa swego umiłowanego Syna, w którym mamy odkupienie, odpuszczenie grzechów.
On jest obrazem Boga niewidzialnego, Pierworodnym wobec każdego stworzenia, bo w Nim zostało wszystko stworzone: i to, co w niebiosach, i to, co na ziemi, byty widzialne i niewidzialne, czy Trony, czy Panowania, czy Zwierzchności, czy Władze. Wszystko przez Niego i dla Niego zostało stworzone. On jest przed wszystkim i wszystko w Nim ma istnienie.
I On jest Głową Ciała, to jest Kościoła. On jest Początkiem, Pierworodnym spośród umarłych, aby sam zyskał pierwszeństwo we wszystkim. Zechciał bowiem Bóg, by w Nim zamieszkała cała Pełnia, i aby przez Niego i dla Niego znów pojednać wszystko ze sobą: i to, co na ziemi, i to, co w niebiosach, wprowadziwszy pokój przez krew Jego krzyża.

Jakie królestwo?
Niedziela Chrystusa, Króla Wszechświata jest ostatnią niedzielą roku kościelnego. Jezus i Jego królestwo są ostatecznym celem Kościoła, czasów i świata, dlatego ku Niemu kierujemy nasz wzrok i myśli, kiedy kończąc rok kościelny odnosimy się w jakiś sposób do końca świata. Od Jezusa wszystko się zaczęło („Wszystko zaistniało dzięki Niemu. Bez Niego zaś nic nie zaistniało” – J 1, 3) i w Jezusie wszystko się skończy, czyli znajdzie swoje wypełnienie („Ja jestem Alfa i Omega, Pierwszy i Ostatni, Początek i Koniec” – Ap 22, 13). Kościół woła więc z utęsknieniem: „Przyjdź, Panie Jezu” (Ap 22, 20; zob. także 1 Kor 11, 26; 16, 22). Do tego głosu Kościoła, który jest także głosem każdego z nas, dołączamy wołanie: „Przyjdź królestwo Twoje” w ,,Modlitwie Pańskiej”. Niestety, nie zawsze zdajemy sobie sprawę, o jakie królestwo tu chodzi. Przypominamy tych, którzy nakarmieni przez Jezusa chlebem, chcieli „Go pochwycić i ustanowić królem” (J 6, 15); przypominamy uczniów idących do Emaus, którzy powiedzieli Jezusowi: „A my mieliśmy nadzieję, że to On [Jezus] wyzwoli Izraela” (Łk 24, 21); przypominamy apostołów, którzy po zmartwychwstaniu Jezusa zadali Mu pytanie: „Panie, czy teraz na nowo przywrócisz królestwo Izraela?” (Dz 1, 6). Chcielibyśmy Bożego królestwa z jego potęgą i mocą. A tutaj jest coś zupełnie innego.
Tronem Jezusa jest krzyż. Reakcją na Jego królowanie są szyderstwa, kpiny, urąganie i pojenie octem (np. Łk 23, 35-37. 39). Nie o takie królowanie nam chodzi; nie o tym myślimy. Jezus kolejny raz zmienia nasze myślenie: „Wiecie, że ci, którzy są uznawani za władców narodów, ciemiężą je, a ich wielcy dają im odczuć swą władzę. Nie tak powinno być wśród was. Ale kto by chciał stać się wielki między wami, niech będzie waszym sługą. A kto by chciał być między wami pierwszy, niech będzie niewolnikiem wszystkich. Bo Syn Człowieczy nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i oddać swoje życie jako okup za wielu” (Mk 10, 42-45). Stąd św. Paweł napisał: „Nauka o krzyżu (królowaniu z krzyża) jest głupstwem dla tych, którzy są na drodze do zagłady, ale dla nas, będących na drodze do zbawienia, jest mocą Bożą. Jest napisane: Wyniszczę mądrość mędrców i udaremnię roztropność roztropnych. Gdzie jest mądry? Gdzie uczony? Gdzie ten, co wnika w sprawy świata? Czyż Bóg nie uczynił głupstwem mądrości świata? Skoro bowiem świat przeniknięty mądrością Bożą nie poznał Boga za pomocą tej mądrości, spodobało się Bogu zbawić tych, którzy wierzą, przez głupstwo głoszenia nauki. I tak, gdy Żydzi żądają znaków, a Grecy szukają mądrości, my głosimy Chrystusa ukrzyżowanego (królującego z krzyża). On jest dla Żydów powodem upadku (zob. Łk 2, 34), a dla pogan głupstwem, jednakże dla powołanych, tak Żydów, jak i Greków, jest Chrystusem – mocą i mądrością Bożą.
Bo to, co głupie u Boga, mądrzejsze jest od ludzi, a co uchodzi za słabe u Boga, mocniejsze jest od ludzi” (1Kor 1, 18-25). Kiedy więc wołam: „przyjdź królestwo Twoje”, to wołam: „chcę być przybity do krzyża; chcę być – ze względu na Jezusa – wyszydzony i wykpiony; chcę być – dla Jezusa – głupi w oczach świata”. Czy tego naprawdę chcę dla siebie? Jezus mówi: „Jeśli ktoś chce iść za Mną, niech się wyrzeknie samego siebie, niech weźmie swój krzyż i niech Mnie naśladuje” (Mk 8, 34).

ks. Tomasz Kaczmarek

Słowo Boże na każdy dzień
Niedziela, 24 listopada
2 Sm 5,1-3, Ps 122,1-2.4-5;
Kol 1,12-20; Łk 23,35-43
Poniedziałek, 25 listopada
Dn 1,1-6.8-20; Dn 3;
Mt 24,42a.44
Wtorek, 26 listopada
Dn 2,31-45; Dn 3; Łk 21,5-11
Środa, 27 listopada
Dn 5,1-6.13-14.16-17.23-28;
Dn 3; Łk 21,12-19
Czwartek, 28 listopada
Dn 6,12-28; Dn 3;
Łk 21,20-28
Piątek, 29 listopada
Dn 7,2-14; Dn 3; Łk 21,29-33
Sobota, 30 listopada
Rz 10,9-18; Ps 19; Mt 4,18-22