Jan Chrzciciel przygotowuje drogę Panu

Chociaż u Pana Boga „jeden dzień jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień” (2P 3, 8; por. Ps 90, 4), to wchodząc w historię człowieka, Bóg „przyjmuje reguły” tego świata. Choć Bóg istnieje poza czasem i przestrzenią (te dwa wymiary nie ograniczają Boga), to chcąc zbawić człowieka (1Tm 2, 4), Bóg „zmniejsza się”, aby ludzie mogli Go przyjąć. Choć Bóg może wprost objawić się każdemu człowiekowi (jak w przypadku Szawła - Dz 9, 3-6), to jednak chce ludzi przygotować na spotkanie z Nim. Dlatego też „Bóg sam wybrał czas i miejsce”. Dlatego też Bóg posyła proroka, Jana Chrzciciela, w ściśle określonym czasie i stawia go na ściśle określonym miejscu. Święty Łukasz opisuje to w następujący sposób: „Było to w piętnastym roku rządów Tyberiusza Cezara (rządził w latach14-37 po Chr.). Gdy Poncjusz Piłat był namiestnikiem Judei (był nim w latach 26-36 po Chr.), Herod tetrarchą Galilei (od 4 r przed Chr. do 39 r. po Chr.; chodzi tu o Heroda Antypasa), brat jego Filip tetrarchą Iturei i kraju Trachonu (od 4 r. przed Chr. do 34 r. po Chr.), Lizaniasz tetrarchą Abileny (do 37 r. po Chr.); za najwyższych kapłanów Annasza i Kajfasza (Annasz był arcykapłanem w latach 6-15 po Chr., a Kajfasz, zięć Annasza, w latach 18-36 po Chr.) skierowane zostało słowo Boże do Jana, syna Zachariasza na pustyni (chodzi o Pustynię Judzką). Obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia na odpuszczenie grzechów” (3, 1-3). Tak więc mamy określony czas (28 r. po Chr.), określone miejsce (Pustynia Judzka i Jordan) i określoną osobę (Jan Chrzciciel). Bo Ewangelia nie jest bajką w stylu „za siedmioma górami, za siedmioma rzekami i za siedmioma lasami”. Ewangelia to żywy Bóg, który objawia się w konkretnym czasie i miejscu konkretnym ludziom. My jednak tak przyzwyczailiśmy się do Ewangelii, że ona nam spowszedniała i nie traktujemy jej jako spotkania z Bogiem. Stąd też nasze życie często dalekie jest od tego, do czego wzywa i zaprasza nas Bóg przez Ewangelię. Stąd też nie doświadczamy obecności Boga w naszym życiu. Bóg swoje, a my swoje! I tak mijamy się z Bogiem. Nie tak dawno przeczytałem książkę „Poskromienie tygrysa”. Jej bohaterem jest trzykrotny mistrz świata kung-fu, Tony Anthony. Odsiadując karę więzienia na Cyprze doświadczył mocy Pana Jezusa, dzięki świadectwu chrześcijan baptystów. W 2003 roku założył on organizację „Avanti Ministries Limited”, która wspiera różne wspólnoty chrześcijańskie w głoszeniu Ewangelii. W zakończeniu książki napisał: „W ostatnich latach opowiadałem swoją historię w kościołach, szkołach, w domach opieki, na ulicy, w więzieniach, halach sportowych i różnych miejscach wzdłuż i wszerz Wielkiej Brytanii. Bóg nadal odpowiada na modlitwy i posługuje się mną w głoszeniu Dobrej Nowiny o Jezusie Chrystusie. Moja historia jest skierowana do wszystkich ludzi, ponieważ mówi o człowieku, którego złamane życie zostało odbudowane, o grzeszniku, który otrzymał przebaczenie grzechów, o radości teraz i nadziei na przyszłość. Modlę się, aby ta historia stała się waszą historią”. Bóg nadal działa. I dzisiaj chce wejść w życie każdego z nas, ale nam ciągle wydaje się, że nie jesteśmy wielkimi grzesznikami, że Go nie potrzebujemy, że sami sobie poradzimy. Ale tak naprawdę, to próbujemy Go zastąpić pieniędzmi, karierą, alkoholem, ludzką miłością, znajomościami, układami i ciągle doświadczamy, że jest w nas jakaś „dziura”, do której nic nie pasuje. Bo ta „dziura” ma kształt Boga, który przychodzi do nas w konkretnym czasie i miejscu.  

ks. Tomasz Kaczmarek

Słowo Boże na każdy dzień 

Niedziela, 9 grudnia

Ba 5,1-9; Ps 126; 

Flp 1,4-6.8-11;  Łk 3,1-6

Poniedziałek, 10 grudnia

Iz 35,1-10; Ps 85; Łk 5,17-26

Wtorek, 11 grudnia

Iz 40,1-11; Ps 96; Mt 18,12-14

Środa, 12 grudnia

Iz 40,25-31; Ps 103; Mt 11,28-30

Czwartek, 13 grudnia

Iz 41,13-20; Ps 145; Mt 11,11-15

Piątek, 14 grudnia

Iz 48,17-19; Ps 1; Mt 11,16-19

Sobota, 15 grudnia

Syr 48,1-4.9-11; Ps 80; Mt 17,10-13