III Niedziela Adwentu - głos na pustyni

Światło dla świata

Święty Jan Apostoł napisał w Ewangelii o Świętym Janie Chrzcicielu: „Pojawił się człowiek posłany przez Boga, Jan mu było na imię. Przyszedł on na świadectwo, aby zaświadczyć o Światłości” (J 1, 6-7). W związku z tym wyobraźmy sobie taką sytuację. Bóg kieruje słowo do Jana Chrzciciela żyjącego w świecie podobnym do naszego świata, w którym – z uporem maniaka – głosi się, że wiara jest sprawą prywatną. Gdyby Jan Chrzciciel przejął się tą bzdurną zasadą, to nie wyszedłby nad Jordan i do dzisiaj siedział w swoim domu. Nie wzywałby do nawrócenia, nie udzielał obmycia na znak wyznania grzechów. Wreszcie nie spotkałby się z Jezusem i nie powiedziałby o Jezusie: „Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata” (J 1, 29.36). To wszystko nie dokonałoby się, gdyby Jan został ze słowami Pana Boga w swoim domu lub świątyni, bo wiara to niby sprawa prywatna. Ale Jan miał „zaświadczyć”, czyli wobec innych ludzi „potwierdzić” prawdziwość Jezusa, który jest „Światłością”. Wobec innych ludzi, a nie wobec ściany w domu lub w świątyni. Wobec innych ludzi, a nie wobec najpiękniejszego nawet obrazu religijnego. Być może trochę przesadziłem z ilustracją poglądu, że wiara w Pana Boga ma być sprawą prywatną i rozgrywać się w domu lub świątyni. Jednak dziś coraz częściej słyszymy, że można wierzyć w Pana Boga, ale nie należy się tym afiszować. Tak na marginesie można by dodać, że to tylko wiara ma być sprawą prywatną, a inne poglądy (np. homoseksualizm, wrogość do chrześcijaństwa) można bez problemu głosić, domagać się z ich powodu wyjątkowego traktowania itd.

A co Pan Jezus sądzi o prywatności wiary? Sięgnijmy do Ewangelii wg Świętego Mateusza: „Wy jesteście solą ziemi. Lecz jeśli sól utraci swoją właściwość, czym się ją posoli? Nie nadaje się do niczego, chyba tylko na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Wy jesteście światłem dla świata. Nie może się ukryć miasto położone na górze. Nie zapala się też lampy po to, by ją schować pod garncem, lecz stawia się ją na świeczniku, żeby świeciła wszystkim, którzy są w domu. Tak też niech świeci wasze światło dla ludzi, aby widzieli wasze dobre czyny i chwalili waszego Ojca, który jest w niebie” (5, 13-16). Po przeczytaniu tych słów Jezusa wszystko staje się jasne. Wiary nie można zamknąć i ograniczyć do własnego serca, do własnego domu, czy świątyni. Wiara zamknięta i ograniczona, wiara „niewidzialna” nie jest wiarą, do jakiej wzywa i zaprasza Jezus. Gdy przełożymy obrazy „soli”, „miasta”, „światła” i „lampy” na życie ucznia Jezusa, to okaże się, że chrześcijanin jest pożyteczny dla świata, przez swoją wierność Jezusowi nadaje temu światu „smak” i sens. Dalej jest znakiem obecności Jezusa w tym świecie i znakiem orientacyjnym dla innych. Wreszcie przynależności do Jezusa nie może zatrzymać tylko dla siebie. Skoro więc trzeba bardziej słuchać Boga niż ludzi (por. Dz 4, 19-20), to uczeń Jezusa nie powinien przejmować się tym, że ktoś głosi, że wiara jest sprawą prywatną. Ma słuchać Jezusa, który mówi coś całkowicie odwrotnego. Wróćmy jeszcze do Jana Chrzciciela, który powiedział także: „Trzeba, aby On (Jezus) wzrastał, ja natomiast abym się umniejszał” (J 3,30). „Wiara prywatna” prowadzi do tego, że Jezus nie ma żadnego wpływu na moje życie: ja swoje, a Jezus swoje. A przecież to Jezus ma być coraz bardziej widoczny, a nie ja! Jeżeli Jezus nie będzie się liczył, to ja tym bardziej!

ks. Tomasz Kaczmarek

Słowo Boże na każdy dzień

III Niedziela Adwentu, 11 grudnia

Iz 61,1-2a. 10-11; Ps: Łk 1,46-48,49-50,53-54;

1Tes 5,16-24; J 1,6-8.19-28

Poniedziałek, 12 grudnia

Lb 24,2-7.15-17a

Mt 21,23-27

Wtorek, 13 grudnia

So 3,1-2.9-13

Mt 21,28-32

Środa, 14 grudnia

Iz 45,6b-8.18.21b-25

Łk 7,18b-23

Czwartek, 15 grudnia

Iz 54,1-10, Łk 7,24-30

Piątek, 16 grudnia

Iz 56,1-3a.6-8

J 5, 33-36

Sobota, 17 grudnia

Rdz 49,2.8 - 10

Mt 1,1 - 17