Duch Prawdy - Uroczystość Najświętszej Trójcy

Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że wiara w Trójcę Świętą nie wnosi w nasze, chrześcijańskie życie zbyt wiele. Może nawet ktoś powie, że ta prawda wiary jest oderwana od codziennego życia. I takie rzeczywiście można odnieść wrażenie. Bo, szczerze mówiąc, kiedy posłuchamy homilii i kazań w naszych kościołach, to rzadko usłyszymy o tym, że jest Jeden Bóg w Trzech Osobach, że ta prawda wiary ma jakieś (czytaj: jakiekolwiek) „życiowe” zastosowania. Trójca Święta nie jest wdzięcznym tematem dla kapłanów: jak to „ugryźć”? Co tu powiedzieć? A przecież Jezus, odchodząc z tego świata do Ojca, powiedział do swoich Apostołów: „Idźcie i pozyskujcie uczniów we wszystkich narodach! Udzielajcie im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego” (Mt 28, 19). 

U początku bycia chrześcijaninem (przez przyjęcie sakramentu chrztu świętego) stoją więc Trzy Osoby Boże: Bóg Ojciec, Syn Boży i Duch Święty. Dlatego wszystko, co chrześcijanin błogosławi znakiem krzyża, wszystko, co zaczyna znakiem krzyża, przypomina, że on sam (kiedy czyni na sobie duży znak krzyża dotykając czoła, piersi i ramion wyznaje: „cały należę do Boga”) i całe jego życie (nie tylko jego początek) jest związane z Trójcą Świętą. Uczeń Jezusa ma siebie całego, wszystko kim jest i co posiada, wszystko, co czyni, ofiarować Bogu Ojcu przez Jezusa, Syna Bożego w Duchu Świętym (por. słowa kapłana z Mszy Świętej: „Przez Chrystusa, z Chrystusem i w Chrystusie, Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, w jedności Ducha Świętego, wszelka cześć i chwała, przez wszystkie wieki wieków”). Jest to tak istotne, że Święty Cezary z Arles (+ 542) napisał: „Wiara wszystkich chrześcijan opiera się na Trójcy Świętej” (KKK 232). W Katechizmie Kościoła Katolickiego możemy przeczytać: „Tajemnica Trójcy Świętej jest centralną tajemnicą wiary i życia chrześcijańskiego. Jest tajemnicą Boga w sobie samym, a więc źródłem pozostałych tajemnic wiary oraz światłem, które je oświeca” (KKK 234). Nie ma więc chrześcijanina i chrześcijańskiego życia bez odniesienia do Trójcy Świętej, bez postawienia Trójcy w centrum życia. Pomimo tego, Trójca Święta pozostaje niezgłębioną tajemnicą (ale w niebie „poznam [Boga] tak, jak sam zostałem poznany” - 1Kor 13, 12). Cisną się tutaj na usta słowa z Mszy Świętej: „Oto wielka tajemnica wiary”. Ta tajemnica nie była objawiona od początku (por. Kol 1, 26-27). Stąd też „Duch Prawdy prowadzi nas do całej prawdy” (por. J 16, 13). Ta Boża prawda coraz bardziej - dzięki darom Ducha Świętego - nas przenika. A co dokładnie przenika nas i do nas? Wzajemne powiązania i odniesienia Bożych Osób! To one (powiązania i relacje) sprawiają, że „wszystko jest w Nich jednym, gdyż nie zachodzi przeciwstawność relacji” (por. KKK 255). Tymi relacjami „kieruje” miłość i jest konkretny owoc tej miłości: Duch Święty. Nasze wpatrywanie się w Trójcę Świętą ma prowadzić do tego, że chrześcijanin i jego życie nie będą przeciwne Bogu i Jego prawdzie, że chrześcijanin nie będzie się przeciwstawiał swemu Panu. I z tej relacji Bóg
- uczeń Jezusa będzie rodziła się świętość chrześcijanina. A gdy odniesiemy tę prawdę wiary do małżeństwa, to mamy wręcz modelowe odbicie Trójcy Świętej: mąż (ojciec) i żona (matka) oraz dzieci (owoc miłości rodziców). Może jednak ta prawda wiary o Trójcy Świętej nie jest oderwana od życia?

ks. Tomasz Kaczmarek