II Niedziela Wielkanocna, Święto Miłosierdzia Bożego
Błogosławieni
Z Ewangelii według Świętego Jana
Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. Tam, gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami. Jezus wszedł, stanął pośrodku i rzekł do nich: „Pokój wam!”. A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie, ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: „Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam”. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: „Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane”. Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: „Widzieliśmy Pana!”. Ale on rzekł do nich: „Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę”. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz domu i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: „Pokój wam!”. Następnie rzekł do Tomasza: „Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż ją do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym”. Tomasz Mu odpowiedział: „Pan mój i Bóg mój!”. Powiedział mu Jezus: „Uwierzyłeś, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli”. I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc, mieli życie w imię Jego.
Czytanie z Dziejów Apostolskich
Jeden duch i jedno serce ożywiały wszystkich wierzących. Żaden nie nazywał swoim tego, co posiadał, ale wszystko mieli wspólne. Apostołowie z wielką mocą świadczyli o zmartwychwstaniu Pana Jezusa, a wszyscy mieli wielką łaskę. Nikt z nich nie cierpiał niedostatku, bo właściciele pól albo domów sprzedawali je i przynosili pieniądze ze sprzedaży, i składali je u stóp apostołów. Każdemu też rozdzielano według potrzeby.
Czytanie z Pierwszego Listu św. Jana Apostoła
Najmilsi: Każdy, kto wierzy, że Jezus jest Mesjaszem, z Boga się narodził i każdy miłujący Tego, który dał życie, miłuje również tego, który życie od Niego otrzymał. Po tym poznajemy, że miłujemy dzieci Boże, gdy miłujemy Boga i wypełniamy Jego przykazania, albowiem miłość względem Boga polega na spełnianiu Jego przykazań, a przykazania Jego nie są ciężkie. Wszystko bowiem, co z Boga zrodzone, zwycięża świat, tym właśnie zwycięstwem, które zwyciężyło świat, jest nasza wiara. A kto zwycięża świat, jeśli nie ten, kto wierzy, że Jezus jest Synem Bożym? Jezus Chrystus jest Tym, który przyszedł przez wodę i krew, i Ducha, nie tylko w wodzie, lecz w wodzie i we krwi. Duch daje świadectwo: bo Duch jest prawdą.
Symbolika liczb
Francuski filozof, Paul Ricoeur, napisał, że „symbol daje do myślenia”. I kiedy otwieramy Biblię bez trudu możemy znaleźć różne symbole, dzięki którym Bóg pozwala nam zobaczyć więcej i dalej. Wśród tych symboli są liczby. Na dwie z nich chciałbym dzisiaj zwrócić uwagę. W Starym Testamencie liczba siedem jest liczbą świętą. Opis stworzenia świata (Rdz 1, 3-31) z jednej strony odwołuje się do znanego siedmiodniowego tygodnia, a z drugiej potwierdza ten wymiar czasu i świętość liczby siedem autorytetem Boga. Nie tylko siódmy dzień (szabat) jest dla wypoczynku i okazania czci Bogu (Wj 20, 8-10), ale także każdy siódmy rok jest święty (Wj 23, 10-12). Nowy Testament także nawiązuje do liczby siedem. Siedemdziesiąt siedem razy trzeba przebaczyć (Mt 18, 22; Łk 17, 4), siedem złych duchów wypędził Jezus z Magdaleny (Mk 16, 9). Liczba siedmiu diakonów, o których wspominają Dzieje Apostolskie (6, 3), na pewno też do tej tradycji nawiązuje. Apokalipsa z kolei, jest wręcz pełna siódemek: m. in. siedem listów wysłanych do siedmiu Kościołów, którymi kieruje siedem aniołów (1, 9-3, 22), a także siedem pieczęci (5, 1), siedem trąb (8, 2.6), siedem grzmotów (10, 3-4), siedem aniołów i siedem plag (15, 1.6-8). Jednak liczba siedem, choć święta i odnosi nas do Boga, to jednak wskazuje na liczbę osiem jako ostateczne wypełnienie.
Siódemka, choć jest święta, to przynależy jednak do Starego Przymierza. Liczbą doskonałości i zmartwychwstania jest ósemka. Kościół od pierwszych wieków widzi w liczbie osiem „pierwszy dzień tygodnia” (por. J 20, 26), który następuje po siódmym dniu, dzień zmartwychwstania Jezusa Chrystusa. Dlatego stanowi on „tajemnicę przyszłego wieku” (Orygenes + 254). Można śmiało powiedzieć, że ósmy dzień „wynosi” człowieka poza ten świat (porządkowany przez liczbę siedem), aby nie żył już własnym życiem, ale żył w Chrystusie (por. np. Dz 17, 28; Rz 6, 10; 14, 7-8; Ga 2, 20).
Tajemnica zmartwychwstania Jezusa Chrystusa w pierwszym - ósmym dniu tygodnia wyjaśnia wydarzenia biblijne, które mają związek z liczbą osiem: „Bóg czekał cierpliwie, zanim zbudowano arkę, w której tylko nieliczni, to jest osiem osób, zostali zbawieni dzięki wodzie. Teraz zaś przez znak wody zbawia was chrzest, który nie jest obmyciem cielesnego brudu, ale zobowiązaniem wobec Boga do czystego sumienia dzięki zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa” (1P 3, 20-21); „Pan powiedział do Mojżesza: «Jeżeli jakaś kobieta zaszła w ciążę i urodziła chłopca, będzie nieczysta przez siedem dni... Ósmego dnia chłopiec zostanie obrzezany»” (Kpł 12, 1-3). Woda i obrzezanie wskazują na chrzest, który jest „obrzezaniem serca” (Rz 2, 29) i „nowym stworzeniem” („W [Jezusie] zostaliście obrzezani Chrystusowym obrzezaniem, a nie ludzkim obrzezaniem waszego doczesnego ciała. Pogrzebani w [Jezusie] przez chrzest, w Nim zostaliście też wskrzeszeni przez wiarę w moc Boga, który wskrzesił Go z martwych” – Kol 2, 11-13). „Nowy człowiek” (por. Ef 2, 15; 4, 24) potrzebuje „nowego dekalogu”, bo „należy odrzucić starego człowieka z jego wcześniejszym sposobem życia, człowieka niszczonego przez zwodnicze żądze” (Ef 4, 22). I dlatego Jezus daje osiem błogosławieństw (Mt 5, 3-12), które pokazują, że prawdziwe szczęście jest możliwe u Boga, który prowadzi nas do nieba (por. Flp 3, 20).
ks. Tomasz Kaczmarek
Słowo Boże na każdy dzień
II Niedziela Wielkanocna,
Święto Miłosierdzia Bożego, 15 kwietnia
Dz 4,32-35; Ps 118; 1 J 5,1-6; J 20,19-31
Poniedziałek, 16 kwietnia
Dz 4,23-31; J 3,1-8
Wtorek, 17 kwietnia
Dz 4,32-37 Ps 93 J 3,7-15
Środa, 18 kwietnia
Dz 5,17-26; J 3,16-21
Czwartek, 19 kwietnia
Dz 5,27-33; J 3,31-36
Piątek, 20 kwietnia
Dz 5,34-42; J 6,1-15
Sobota, 21 kwietnia
Dz 5,34-42; J 6,16-21
Komentarze
Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!