Felietony

KATOLICKA NAUKA SPOŁECZNA

Był koniec września 2008 roku, późny niedzielny wieczór. Siedziałam na kanapie, która przez bliżej nieokreślony okres wynajmu miała stać się moim łóżkiem. Wokół w walizkach, kartonach i skrzynkach stał mój ówczesny dobytek. Rodzice zostawili mnie z tym, wsiedli w samochód i pojech

KATOLICKA NAUKA SPOŁECZNA

„Siedem!” W zasadzie dlaczego siedem? Dlatego, że jest po sześć, a to podobne do cześć? Nie zdążyłam go zapytać…

KATOLICKA NAUKA SPOŁECZNA

Modlitwa za wroga

KATOLICKA NAUKA SPOŁECZNA

KATOLICKA NAUKA SPOŁECZNA

Ciepło. Takie wiesz, przyjemne ciepełko, że masz wrażenie, że jeśli by kogoś obdarzyła uczuciem, to po prostu nie miałby wyboru i musiałby to docenić, albo sam zasadziłbyś mu kopa. Bo dziewczynie się należy. Dlaczego? Bo nie dała mi powodu bym myślał inaczej.

KATOLICKA NAUKA SPOŁECZNA

Nie lubię tajemnic. Nie dlatego, że powoduje w ludziach głód ciekawości, wyzwala się w nich mentalna dzikość, by sekret przestał nim być, ale..., że czasem lepiej żyć bez tajemnic. Najlepiej cudzych. Swoje da się oswoić, wytresować, by nie wychylały się. Najgorsze jest to, że pewne ukrywane sprawy sprawiają ogromny b&oacut

KATOLICKA NAUKA SPOŁECZNA

Zamykam oczy. Wyobrażam sobie, że pokój oświetla takie same światło, jak wtedy. Oglądam się w prawo, w lewo, czy czasem nie stoi obok. Delikatnie i powoli kąciki ust unoszą się, wprawiając nas w zadziwienie. Zaczekaj, proszę. Wróć do mnie.

KATOLICKA NAUKA SPOŁECZNA

Pozjadał wszystkie rozumy, beknął i zapomniał wytrzeć okruszki z brody. W dodatku udaje, że nic takiego nie miało miejsca, ale zdradza go jego napęczniały brzuch. To dobrze, że skonsumował rozumy innych, bo poprzedni właściciele nie potrafili ich używać. Spod jego rąk wychodzą bajeczne rysunki. Kilkoma ruchami wyczarowuje postacie

KATOLICKA NAUKA SPOŁECZNA

Dziś mija mój piąty dzień na obozie. Jest fantastycznie! Pogoda dopisuje, świeci słońce. W górach wieje lekki wiaterek, który przynosi ulgę podczas długich wędrówek w upalne dni. Podzielono nas na kilka mniejszych grup, w których pracujemy...

Ma jedno imię, ale w wielu odsłonach. Goszi, Goha, Gosza, Gośka, Małgorzata. Tylko mama mówi do niej Małgosia. Mówi się też czasem do niej Bobo, chociaż jest dorosłą kobietą i to nie przystoi. Śmiech Bobo rozpoznałabym na końcu świata. W sumie… to chyba właśnie ona najbardziej śmieje się z moich żartó

KATOLICKA NAUKA SPOŁECZNA

KATOLICKA NAUKA SPOŁECZNA