TELEFON DO REDAKCJI: 62 766 07 07
Augustyna, Ingi, Jaromira 28 Marca 2024, 19:22
Dziś 19°C
Jutro 13°C
Szukaj w serwisie

Brahms ? klasyk torujący ?nowe drogi?

Brahms – klasyk torujący „nowe drogi”

Brahms był człowiekiem, który doprowadził klasyczną i romantyczną technikę wyrazu do pełnego i owocnego związku, co było zdumiewającym mariażem. Był człowiekiem, który dowiódł, że z klasycznych form można stworzyć coś nowego, że wciąż możliwe było pisanie sonat, triów, kwartetów, a nawet fug. W prywatnym życiu był człowiekiem spokojnym i swobodnym. W wiedeńskiej piwiarni Gausego był stolik zarezerwowany dla Brahmsa i jego przyjaciół, oni zaś opisywali, jak „doceniał wyborne monachijskie piwo, którego wypijał zdumiewające ilości”. Pił też mnóstwo kawy, którą parzył sobie rano.

Johannes Brahms urodził się 7 maja 1833 r. w Hamburgu, który był nie tylko metropolią handlową północnych Niemiec, lecz także aktywnym ośrodkiem muzycznym. Pierwsze lekcje muzyki pobierał u swego ojca Johanna Jacoba, miejskiego muzykanta, późniejszego kontrabasisty miejskiej orkiestry. Jako siedmiolatek Johannes uczył się gry na fortepianie u Ottona Cossela, a potem u wybitnego pedagoga i kompozytora Eduarda Marxsena, z którym połączyła go długoletnia przyjaźń. W roku 1853 Brahms poznał Roberta Schumanna i jesienią zamieszkał w jego domu. Schumann z entuzjazmem wyrażał się o talencie kompozytorskim Brahmsa. Pod koniec lutego Schumann próbował popełnić samobójstwo. Kiedy był na leczeniu, Brahms opiekował się jego żoną Clarą. Tak się zaczął platoniczny romans z Clarą, który trwał przez całe ich życie. We wrześniu 1862 roku Brahms przeniósł się do Wiednia, chociaż nadal podróżował i zatrzymywał się u przyjaciół albo mieszkał w tymczasowych mieszkaniach. Brahms tęsknił jednak do Hamburga i uważał swój pobyt w stolicy Austrii za tymczasowy. Był przekonany, że jest pewnym kandydatem na stanowisko dyrektora Filharmonii Hamburskiej, gdy tak się nie stało, potraktował to odrzucenie jako „osobisty cios”, którego nigdy nie zapomniał i nie wybaczył. 

Jakkolwiek Brahms był przez współczesnych uważany za tradycjonalistę, to jednak w rzeczywistości zapoczątkował sięgający w przyszłość kierunek neobaroku i neoklasycyzmu. Bogata twórczość muzyczna Brahmsa obejmuje muzykę instrumentalną, wokalną i wokalno-instrumentalną. Znaczącą rolę w jego twórczości zajmuje muzyka o tematyce religijnej. To właśnie dopiero Niemieckie Requiem było utworem, który spopularyzował jego nazwisko w całej Europie. Chociaż kilka fragmentów wykonywano już wcześniej w Wiedniu, pierwsze pełne wykonanie odbyło się w katedrze w Bremie w Wielki Piątek 1868 roku. Bremeńscy duchowni byli zatroskani aspektami doktrynalnymi tego Requiem; nie znaleźli w nim bowiem niczego o odkupieniu przez Chrystusa. Aby ich choć częściowo udobruchać, żona dyrygenta, Amalie, wykonała arię Haendla I know that my Redeemer liveth. Wkrótce Niemieckie Requiem stało się niejako dziełem narodowym, cieszącym się wielkim szacunkiem i uznaniem, zwłaszcza w środowiskach niemieckich. Tematyka religijna pojawia się też w kompozycjach organowych Brahmsa inspirowanych chorałem protestanckim. Brahms zaczął zbierać zaszczyty. Uniwersytet we Wrocławiu zaoferował mu doktorat honoris causa, a w 1889 roku przyznano mu honorowe obywatelstwo Hamburga, czym był zachwycony. W czerwcu 1896 roku pojechał do Wiednia na uroczystość srebrnych godów państwa Fellingerów (jego wiedeńskich przyjaciół), a potem wrócił do Ischl. Już wcześniej przeziębił się na pogrzebie Clary. Przyjaciele zauważyli, że jego zwykle rumiana twarz pożółkła, więc za ich namową poszedł do lekarza. Choć lekarze zapewniali go, że to nic poważnego, w istocie Brahms, podobnie jak jego ojciec, miał raka wątroby. W nocy 2 kwietnia 1897 roku wypił dwoma łykami szklankę reńskiego wina, mówiąc: „To jest dobre”. Następnego dnia już nie żył.

ks. Jacek Paczkowski

Dodaj komentarz

Pozostało znaków: 1000

Komentarze

Nikt nie dodał jeszcze komentarza.
Bądź pierwszy!